Η οικογένεια του Κ. Γεωργάκη και της Έφης Τσαπαροπούλου

Ήταν 12 χρόνια γεμάτα εμπειρίες και προκλήσεις, συχνά σε διαφορετικές κατευθύνσεις για τον Ντίνο και την Έφη, πάντα όμως τους ένωνε και τους στήριζε η εμπιστοσύνη και η αγάπη τους. Σήμερα, μέσα από τις εμπειρίες που έκαναν αυτά τα χρόνια σαν πολίτες του κόσμου, μπορούν να δουν και να αξιολογήσουν τη Βέροια, να εκτιμήσουν θετικά στοιχεία και να εντοπίσουν προβλήματα.  

Συναντηθήκαμε στο διαμέρισμά τους, ένα ρετιρέ κοντά στο 6ο δημοτικό σχολείο και μας υποδέχθηκε στην εξώπορτα μ’ ένα φιλικό γαύγισμα ο Φιντέλ, ο σκύλος της οικογένειας. Μπήκαμε στο ζεστό διαμέρισμα, και βρεθήκαμε κατευθείαν στο καθιστικό. Αριστερά μας ήταν μια γεμάτη βιβλιοθήκη και γύρω γύρω πολυθρόνες κι ένας αναπαυτικός καναπές. Το κουδούνι ξύπνησε και τη μικρή Ελευθερία που συμπλήρωσε ένα πολύωρο ύπνο και ήρθε κοντά μας στην αγκαλιά της μητέρας της.

Λίγα λεπτά αργότερα έφτασε κι ο πατέρας της Έφης, ο γιατρός Πέτρος Τσαπαρόπουλος, που ανέλαβε να προσέχει την εγγονή του, όσο θα συζητούσαμε. Η Έφη μας πρόσφερε λικέρ πορτοκάλι που έκανε η ίδια και τραγανό παστέλι και η συζήτηση μας ξεκίνησε. Όση ώρα συζητούμε, η μικρή Ελευθερία είναι σε μια συνεχή κίνηση ανάμεσα σε μας και τον παππού της.

Πότε ξεκίνησε η γνωριμία σας;

Εργαζόμουνα σ’ ένα Μπαρ στη Βέροια, απαντά ο Ντίνος, και γνωριστήκαμε όταν η Έφη, που σπουδαζε τότε στην Ιταλία, ήρθε στις διακοπές εκεί. Μου άρεσε και φαίνεται κι εγώ της άρεσα .... Το καλοκαιράκι του 2002 γίναμε ζευγάρι και τα πρώτα δυο χρόνια τα περάσαμε αναγκαστικά από απόσταση, γιατί σπούδαζε στην Ιταλία. Θυμάμαι μια φορά, που αποφάσισα να πάω να τη δω στην Ιταλία, διέσχισα την τότε Γιουγκοσλαυΐα μ’ ένα παλιό αυτοκίνητο Ρενώ χωρίς φρένα και σχεδόν χωρίς χρήματα.

Ζούσα δύσκολες καταστάσεις την περίοδο εκείνη, είχα χάσει τον πατέρα μου και προσπαθούσα να στηρίξω τον αδερφό μου που αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα,.

Από που είναι καταγωγή σας;

Η καταγωγή της Έφης, είναι ο καλύτερος συνδυασμός, παίρνει με περηφάνεια το λόγο ο πατέρας της, ποντιακή κι απ’ τη Δυτική Μακεδονία, απ’ τη δική μου πλευρά, η μητέρα της είναι απ’ τη Σφηκιά.

Εγώ έχω καταγωγή απ’ τη Μελίκη απ’ τον πατέρα μου, με μια πολύ μακρινή ρίζα απ’ τα Χανιά και μικρασιάτικη απ’ την Προύσα, απ’ τη μητέρα μου, συμπληρώνει ο Ντίνος.

Ντίνο μεγάλωσες και ζούσες μόνιμα στη Βέροια;

Ναι, σχολείο πήγα στη Βέροια, μετά φοίτησα στα ΤΕΦΑΑ (Γυμναστής) στη Θεσσαλονίκη, γιατί έπαιζα χαντμπολ και είμασταν πρωταθλητές. Ξεκινήσαμε όλοι μαζί, η παρέα απ’ τη γειτονιά, να παίζουμε στο Φίλιππο Βεροίας, που πρωταγωνιστούσε στο άθλημα. Και μετά πάλι, όταν αποφοίτησα, επιστροφή στη Βέροια.

Είχα ανοίξει κι ένα μαγαζί με ρούχα στην οδό Προφήτη Ηλία, συμπληρώνει, ρούχα του σκι, εξοπλισμούς ορειβατικούς, ακριβά βέβαια πράγματα, δεν το σήκωσε η Βέροια. Και σε γυμναστήριο δούλεψα για δυο χρόνια, πάντα όμως δούλευα παράλληλα σε νυχτερινά μαγαζιά, κάπου 19-20 χρόνια.

Έφη ποιό είναι το στοιχείο που πήρες απ’ τη Βέροια ή κι απ’ την οικογένειά σου;

Η Βέροια μου έδωσε πολύ παιγνίδι και μαζί σιγουριά, κοινότητα, την αίσθηση για το σύνολο!

Το έντονο τεμπεραμέντο θεωρώ το πήρα από τους γονείς μου. Ό,τι ήθελα, το πέτυχα σχεδόν κατά 90%. Ήθελα ψυχολογία και πήγα σπούδασα στην Ιταλία, 5 χρόνια, στην Πάντοβα. Εκεί έμενα κοντά στους θείους μου, 2 ώρες απόσταση, που με φρόντισαν σαν παιδί τους.

Σήμερα όταν το ξανασκέφτομαι θα ήθελα να σπουδάσω ιατρική. Περισσότερο γιατί βλέπω την αναγνώριση που έχει ο γιατρός σε σχέσει με τον ψυχολόγο, από κάθε άποψη.

Μετά τις σπουδές στην Ιταλία επέστρεψες πάλι στη Βέροια;

Ναι αλλά λίγους μήνες μετά ξεκίνησα ένα μεταπτυχιακό τμήμα στο Ψυχόδραμα στην Αθήνα και μαζί με το Ντίνο εγκατασταθήκαμε εκεί. Παράλληλα με τις σπουδές έπιασα δουλειά στην ΜΚΟ “Αλληλεγγύη” της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Δούλεψα εκεί 5 χρόνια, ήταν μεγάλο σχολείο για μένα. Είχε έδρα στο Μεταξουργείο, ήταν συμβουλευτική δουλειά σε ευπαθείς ομάδες. Δούλεψα με κακοποιημένες γυναίκες, με άστεγους, με εξαρτημένους, με μετανάστες, πρόσφυγες,  ψυχικά ασθενείς, γινόταν χαμός.

Ντίνο εσύ πώς το αποφάσισες να πας στην Αθήνα;

Δεν την ήθελα καθόλου την Αθήνα στην αρχή, αλλά μετά τη λάτρεψα, μείναμε 7 χρόνια. Στην αρχή αντιμετώπισα πάρα πολύ ζόρι οικονομικό, στην πορεία όμως γνωρίσαμε κάποιους ανθρώπους που βοήθησαν. Ξεκίνησα σαν πωλητής σε μια επιχείρηση εισαγωγής παιχνιδιών απ’ την Κίνα. Το 2009, σε συννενόηση με τον επιχειρηματία, γύρισα την εταιρεία στο όνομα μου και τότε άρχισα ταξίδια στην Κίνα  δυο φορές το χρόνο, Ταϋλάνδη, Μαλαισία, δεν μπορούσα να φανταστώ ποτέ τον εαυτό μου ότι θα έφτανα να γνωρίζω το Χογκ Κογκ καλύτερα απ’ την Αθήνα...

Από τη ζωή στην Αθήνα τι σας έμεινε περισότερο;

Μέναμε στο Αιγάλεω, απαντά η Έφη, στο σπίτι του αδελφού μου, που σπούδαζε εκεί στα ΤΕΙ και εκεί παραμείναμε. Περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Θέατρα, μουσικές, τέχνες, μουσεία, ταξίδια απο ’δω κι απο ’κει.

Στο Λονδίνο πως βρέθηκες;

Πήγα ένα χρόνο για σπουδές. Πήραν μόνο δεκατρία άτομα απ’ όλο τον κόσμο, δεν το πίστευα ότι με δέχτηκαν! Ο Κωνσταντίνος μου είπε να πας, ποτέ δε μου είπε όχι σε ό,τι ήθελα, με όσο πόνο και να είχε απ’ την απόσταση.

Γιατί επιστρέψατε στη Βέροια;

Μετά έμεινε έγκυος η Έφη, παίρνει το λόγο ο Ντίνος, κι αποφασίσαμε να μετακινηθούμε στη Θεσσαλονίκη, όπου άλλωστε ήταν κι η μεγαλύτερη δραστηριότητα της εταιρείας, ώστε να είμαστε και πιο κοντά στη Βέροια. Και πάνω στη μετακόμιση έγινε το κραχ και μας μείνανε μόνο τα χρέη της εταιρείας. 

Ήταν εύκολη η επιστροφή στη Βέροια

Όταν μετά τη Θεσσαλονίκη έπρεπε να γυρίσουμε στη Βέροια, εγώ ειδικά είχα μεγάλο φόβο μας λέει η Έφη. Πώς θα επιστρέψουμε εδώ; τι θα κάνουμε τώρα κι οι δυο χωρίς δουλειές και μαθημένοι σε άλλους ρυθμούς. Αλλά η αλήθεια είναι ότι είμαι καλά, είμαι σε μια σχετική ισορροπία και βρήκαμε και νέους ανθρώπους που κάνουν ενδιαφέροντα πράγματα.

Ο γάμος μας έγινε στην Παναγία Σουμελά με γλέντι που δε μπορείς να φανταστείς, συνεχίζει η Έφη, ούτε κι εγώ μπορουσα να το φανταστώ και το Σεπτέμβριο του 2012 γεννήθηκε η Ελευθερία.

Μιλήστε μας περισσότερο μας για την εργασία σας.

Στη Βέροια εργάζομαι σε ένα πρόγραμμα υποστήριξης σε κακοποιημένες γυναίκες. Ο Ντίνος κάνει μια καινούργια αρχή καλλιεργώντας με ενθουσιασμό τα κτήματα που είχε η οικογένεια μου. Ξεκίνησε με 20 στρέμματα που τα φύτεψε ροδάκινα, 4 ποικιλίες και 10 στρέμματα που φύτεψε με καρυδιές, για αρχή.

Στη δουλειά σου βλέπεις να  υπάρχει ένταση ανάμεσα στα δύο φύλα, Βλέπεις δηλαδή να επικρατεί σήμερα μια ανδροκρατία;

Δεν παύει η κοινωνία μας να είναι ανδροκρατούμενη αλλά σιγά, σιγά, εντοπίζω αλλαγές. Στην Αθήνα δούλευα με κακοποιημένες γυναίκες και θύματα τράφικιγκ κι έβλεπα πολλά περιστατικά, επιστρέφοντας στη Βέροια νόμιζα ότι θα καθόμουνα σε μια καρέκλα και δε θα ερχόταν καμμία γυναίκα. Οι γυναίκες έρχονται, και δεν είναι μόνο ο άντρας που χτυπά μια γυναίκα, είναι κι ο γιος τη μάννα, μια κοπέλλα που κακοποιείται απ’ τον πατέρα, είναι ο βιασμός και πολλά ακόμα. Σε δυόμισυ μήνες είχαμε 15 περιστατικά και θέλουμε να ευαισθητοποιήσουμε τον κόσμο και να μάθουν οι γυναίκες ότι μπορούν να έρχονται για βοήθεια, να σπάσει το ταμπού.

Θέλω να συμπληρώσω, επεμβαίνει ο Ντίνος, ότι υπάρχει κι η κακοποίηση των ανδρών που δεν εμφανίζεται δημόσια και είναι ακόμη μεγαλύτερη και δεν εννοώ τη σωματική αλλά περισσότερο τη λεκτική.

Τον ελεύθερο χρόνο σας πως τον περνάτε;

Με την Έφη μας ευχαριστεί να βλέπουμε ταινίες στο σπίτι και εμένα μου αρέσει να περνάω τον ελεύθερο χρόνο μου με την Ελευθερία, είναι ό,τι καλύτερο!

Τώρα, συμπληρώνει η Έφη, και στη Βέροια οργανωνόμαστε σιγά σιγά και ανακαλύπτουμε πολλές ενδιαφέρουσες δυνατότητες. Είμαι πολύ τυχερή γιατί έχω την συμπαράσταση του Ντίνου που συμμερίζεται όλες τις ανάγκες μου και με στηρίζει να προχωρώ και να εξελίσσομαι.

Ο Ντίνος γράφει ποιήματα, συμπληρώνει η Έφη και μας δείχνει αντιπροσωπευτικά έργα του.

Τα ποιήματα του Ντίνου μας εντυπωσίασαν με τη λιτή και άμεση γραφή τους και σας παραθέτουμε ένα απόσπασμα από τον “Συνοδοιπόρο” που μας είπε ότι είναι αφιερωμένο στην Έφη.

ΣΥΝΟΔΟΙΠΟΡΟΣ

Άγονα ψηλά βουνά ορθώνονται μπρος μου.

Στητά, αγέρωχα, μου κόβουν το δρόμο.

Δεν έχουν πάνω τους καμιά ομορφιά,

ούτε δέντρα, ούτε χρώμα,

μόνο το δρόμο φράζουν στων ματιών μου τη θέα.

Το ξέρω πρέπει να τα διαβώ, να τα περάσω.

Ο δρόμος τραχύς και δύσκολος θα ναι,

το ξέρω, μα πρέπει, πρέπει να τολμήσω.

Επικίνδυνο τούτο το εγχείρημα,

κρύβει πολλούς κινδύνους, μα πρέπει, πρέπει να κάνω το βήμα.

Έλα σε θέλω μαζί μου συνοδοιπόρο,

να παίρνω κουράγιο από τα μάτια σου.

Το ξέρω κουράστηκες, κουράστηκα και γώ,

μα έλα, πίσω από τα βράχια κάτι υπάρχει....

Μόνος θα έχανα το δρόμο.

Κοντά στην Έφη άλλαξα σε πολλά, επεμβαίνει ο Ντίνος, ως τότε η ζωή μου στη Βέροια ήταν μονοδιάστατη, ήξερα μόνο τη δουλειά μου, το χειμώνα πήγαινα στο βουνό για σκί και το καλοκαίρι στο Καλαμίτσι για καταδύσεις, δεν έκανα τίποτε άλλο...

Ποια συγκεκριμένη μέρα του χρόνου σ’ αρέσει περισσότερο Ντίνο;

Η Πρωτομαγιά! Είναι η μέρα που έχει γενέθλια η Έφη, σχολιάζει, περίμενα να το πιάσει η Εφη.

Η δική σου Έφη;

Με συναρπάζει η παραμονής των Χριστούγεννα! Η ατμόσφαιρα και η προετοιμασία για τις γιορτές!

Πόσους ανθρώπους γνωρίζετε στη Βέροια και εννοούμε αυτούς που αλλάζετε και μια κουβέντα;

Πολλούς, τουλάχιστο 500-600, όταν βγαίνουμε έξω κάνουμε δυο ώρες να γυρίσουμε σπίτι, σταματάμε συνέχεια να μιλήσουμε με κάποιον, έχουμε πολλούς γνωστούς. Είμαστε ανοιχτοί άνθρωποι απαντούν και οι δυο μαζί.

Στο σπίτι ποιός μαγειρεύει;

Εγώ, απαντά ο Ντίνος, μαγειρεύω τα πάντα και καλά, γιατί μ’ αρέσει να τρώω καλά.

Μ’ αρέσει το ριζότο που κάνει με πιπεριές και χωριάτικο λουκάνικο και τα μεγάλα γεμιστά μανιτάρια, πάντα αυτοσχεδιάζει, λέει η Έφη.

Το κρασί σας αρέσει; πίνετε;

Μας αρέσει πολύ. Εμένα μ’ αρέσει το ημίγλυκο, ο πατέρας μου με κοροϊδεύει ότι όποιος πίνει ημίγλυκο δεν ξέρει από κρασί ... σχολιάζει η Έφη

Πως βλέπεις Ντίνο τους Βεροιώτες; έχουν τάση για καλοπέραση;

Α, απ’ αυτό πάμε καλά, όλοι είναι ό,τι φάμε, ό,τι πιούμε κι ό,τι αρπάξουμε. Με λίγα λόγια άμα έχει καλή μέρα όλοι βγαίνουν σαν τα σαλιγγάρια έξω για να περάσουν καλά, να διασκεδάσουν, σε κάθε γωνιά ψήνουν.

Για τη μικρή Ελευθερία τι όνειρα έχεις;

Θέλω η κόρη μου να ζήσει γεμάτη ζωή και να μη φοβηθεί να πάρει ρίσκα.  Νά ξέρει ότι: “Πέτρα που κυλάει δε χορταριάζει”,  μας απαντά με ένταση ο Ντίνος.

Τι θα λέγατε αν μπορούσατε να απευθυνθείτε σ’ όλο τον κόσμο;

Να βρούμε ένα τρόπο να αγαπήσουμε τη ζωή περισσότερο. Γιατί το μότο που με συνοδεύει και σε παρουσιάσεις στη δουλειά μου αλλά και στη ζωή μου, είναι αυτό που είπε ο Ζαν-Ζακ Ρουσώ ότι ο άνθρωπος γεννιέται δυο φορές, η μια οδηγεί στο θάνατο κι άλλη στην πραγματική ζωή, απαντά η Έφη.

Πως δηλαδή μπορεί να γίνει αυτό;

Δίνοντας αξία στα απλά πράγματα, αγαπώντας τους γύρω του και τον εαυτό του, συμπληρώνει η Έφη.

Να ζει σαν άνθρωπος προσθέτει ο Ντίνος.

Τι θα θέλατε να παράγει ή να παρουσιάζει η Βέροια;

Έχουμε τόσες παλιές, βυζαντινές και μεταβυζαντινές εκκλησίες, 72 αν θυμάμαι, που μένουν αναξιοποίητες ή απαρατήρητες, έξω απ’ την καθημερινή ζωή της πόλης. Πιστεύω είναι σημαντικό να μαθαίνουμε γι’ αυτές και να τις προβάλουμε στα ενδιαφέροντα της πόλης, να μπορούμε να τις επισκεφθούμε.

Η προτεραιότητα της φροντίδας της μικρής Ελευθερίας, ολοκλήρωσε εδώ τη συνάντησή μας. Είχαμε έντονο το αίσθημα ότι συναντήσαμε δυο ζεστούς, δυναμικούς και αισιόδοξους ανθρώπους και εκφράσαμε την επιθυμία να τα ξαναπούμε σύντομα.

Tη στήλη επιμελείται το Πειραματικό Εργαστήρι Βεργίνας,

με την επίβλεψη και την υποστήριξη του Καθηγητή Ε. Βαρλάμη

και τη συνεργασία της εφημερίδας "ΒΕΡΟΙΑ"