Ο πρόεδρος του ΚΤΕΛ Ημαθίας Αναστάσιος Συμεωνίδης

Το ΚΤΕΛ (Κοινό Ταμείο Εκμετάλλευσης Λεωφορείων) της Ημαθίας λειτουργεί σαν ανώνυμη εταιρεία από το 2003.  Για πρώτη φορά τον Απρίλιο του 1952 απέκτησε νομική υπόσταση  με σκοπό την εξυπηρέτηση της συγκοινωνίας  με αυτοκίνητα μεταξύ πόλεων ή κωμών και τη μεταφορά επιβατών με κόμιστρο και εντάχθηκαν σ’ αυτό τα 75 λεωφορεία της εποχής.

Συναντήσαμε τον αιρετό πρόεδρο του ΚΤΕΛ Ημαθίας κύριο Αναστάσιο Συμεωνίδη και συζητήσαμε μαζί του για τη μεγάλη κοινότητα των ιδιοκτητών και των εργαζομένων στα λεωφορεία.

Τι είναι το ΚΤΕΛ κ. Συμεωνίδη; Είναι συνεταιρισμός;

Είναι ένα κοινό ταμείο ιδιοκτητών λεωφορείων, μια επιχείρηση που απασχολεί διακόσια άτομα, περίπου. Από αυτούς εκατό είναι οι μέτοχοι κι άλλοι τόσοι το υπόλοιπο προσωπικό. Είναι μια απ’ τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις ιδιωτικού χαρακτήρα μέσα στο νομό. Αρκετοί νομίζουν ότι είναι μια δημόσια επιχείρηση. Το ΚΤΕΛ όμως δεν παίρνει καμιά ενίσχυση από το κράτος, λειτουργεί αποκλειστικά από τα δικά του έσοδα.

Πόσα λεωφορεία έχετε;

Έχουμε 78 λεωφορεία και 6 τουριστικά, 84 σύνολο. Εξυπηρετούν τις γραμμές προς Θεσσαλονίκη, Αθήνα και σ’ όλο το νομό Ημαθίας εκτός από τους προορισμούς που απέχουν μέχρι 12 χιλιόμετρα από της Βέροια και τη Νάουσα, που εξυπηρετούνται με την αστική συγκοινωνία. Όλοι οι άλλοι προορισμοί εξυπηρετούνται από το ΚΤΕΛ.

Εσείς κ. Πρόεδρε είστε δεύτερη γενιά στο επάγγελμα του λεωφορειούχου;

Ναι, είμαι επαγγελματίας δεύτερης γενιάς. Ο πατέρας μου ήρθε πρόσφυγας 7 χρονών απ’ τα χωριά της Τραπεζούντας το ’22 και στην αρχή πήγε με άλλους συγγενείς στην Καλαμάτα. Αλλά το άλλο μισό σόι ήρθε προς τα εδώ κι ο  αδερφός του παππού μας έγινε δεσπότης Κιλκισίου, ο Χαρίτων Συμεωνίδης που ίδρυσε και την Παιδούπολη στο Κιλκίς κι έτσι ήρθαμε και μείς προς τα ‘δω. Σαν όλους τους πρόσφυγες ήταν δραστήριος και αυτοδημιούργητος.

Εγώ είχα ένα πτυχίο εργοδηγού μηχανολόγου, αλλά το παράτησα, μου άρεσε η μουντζούρα, μου άρεσε το τιμόνι... μπήκα στη δουλειά το ’80 όταν ήμουν 25 χρονών.

Καλή δουλειά είναι, απ’ τις ξεκούραστες. Το οχτάωρο γίνεται κανονικά κι άμα είσαι αφεντικό, μπορείς να φεύγεις και να δίνεις κι ένα μεροκάματο σε κάποιον άλλο. 

Πώς βλέπετε τα ΚΤΕΛ τότε και σήμερα;

Παλαιότερα ήταν σαφώς καλύτερα. Υπήρχε μεγάλο επιβατικό κοινό, δεν υπήρχαν τόσα ΙΧ. Τα λεωφορεία γεμίζανε από και προς όλους τους προορισμούς. Στο δρόμο δεν είχε τόση κίνηση και τα λειτουργικά έξοδα ήταν πολύ λιγότερα. Τα σύγχρονα αυτοκίνητα έχουν πολύ περισσότερα έξοδα για να συντηρηθούν.  Τότε όλα ήταν πολύ απλά.

Δέκα, δεκαπέντε λεωφορεία γέμιζαν κάθε μέρα μόνο για να μεταφέρουν επιβάτες στα χωράφια και στα εργοστάσια. Μπορεί να δουλεύαμε απ’ το πρωί ως το βράδυ, αλλά δεν υπήρχε το άγχος που υπάρχει τώρα. 

Ήταν και άλλες οι συνθήκες. Ο κόσμος νοιαζόταν μόνο να φτάσει στον προορισμό του.Σήμερα οι συνθήκες άλλαξαν και μαζί και οιαπαιτήσεις των επιβατών. Τότε ο επιβάτης δεχόταν να ταξιδεύει και όρθιος. Τριάντα θέσεις είχαν τα λεωφορεία κι από ένα χωριό έπρεπε να πάρεις 50 επιβάτες. Οι μισοί θα έμεναν όρθιοι, δεν υπήρχε άλλη δυνατότητα.

Σήμερα ο κόσμος απαιτεί να βάλεις δεύτερο λεωφορείο. Η νοοτροπία άλλαξε μετά το ’80, μπήκαν τα μεγάλα λεωφορεία τα οποία και τυπικά και ουσιαστικά πρέπει να είναι χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Περνάνε κάθε χρόνο ΚΤΕΟ. Η τροχαία ελέγχει πόσα χιλιοστά τακούνι έχουν τα λάστιχα και αν δεν τα βρει εντάξει, μας σταματά και παίρνει τις πινακίδες. Όλα πρέπει να βρεθούν στη εντέλεια. 

Παλιότερα στα καθίσματα βλέπατε και μπαλώματα, τα επισκευάζαμε όταν σχιζόταν, σήμερα δεν υπάρχει τίποτε τέτοιο. Φροντίζουμε για την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουμε. Όλα τα καθίσματα στα αυτοκίνητά μας εφοδιάστηκαν με ζώνες, όταν μεταφέρουμε μαθητές πρέπει να φοράνε ζώνη. Και η εξέλιξη συνεχίζεται. Τώρα στα λεωφορεία έχουμε Wi Fi, μπαίνει ο επιβάτης, ανοίγει το λαπ-τοπ και σ’ όλο το ταξίδι σερφάρει στο ιντερνέτ δωρεάν, προσφορά του ΚΤΕΛ.

Αυτό έχει κι ένα αρνητικό γιατί παλιότερα μιλούσες με το συνεπιβάτη.

Μην το λέτε γιατί και να μιλήσεις σήμερα, μπορεί να παρεξηγηθείς, ο καθένας έχει τις σκοτούρες του και δε θέλει ν’ ακούσει τίποτε. Οι νέοι σήμερα δε μιλάνε, μόνο ανταλλάζουν μηνύματα. Είδες κανένα νέο σήμερα να στέλνει γράμμα, να βάζει γραμματόσημο;...

Πώς είναι σήμερα οι σχέσεις με τους επιβάτες;

Παλιότερα τους ξέραμε και μας ξέραν με τα μικρά ονόματα. Τώρα τα πράγματα έγιναν απρόσωπα. Είμαστε όλοι ανυπόμονοι και απαιτητικοί.

Τους συναδέλφους μου τους δίνω κι ένα δίκιο. Όταν δίνουν 200 και 300 χιλιάδες για να πάρουν ένα αυτοκίνητο, θέλουν ο επιβάτης να το σεβαστεί όταν θα μπει μέσα. Ο ένας μπαίνει μέσα και σκαλίζει το κάθισμα, ο άλλος καταστρέφει... Ο επιβάτης είναι σεβαστός στο βαθμό που κι αυτός σέβεται τη δουλειά μας.

Ο κόσμος νομίζει ότι το ΚΤΕΛ είναι δημόσιο, συμπληρώνει ο αντιπρόεδρος, Αναστάσιος Ζουγιός. Έχει απαιτήσεις, θέλει να γίνεται το δικό του. Αντιμετωπίζουμε κάποιες φορές μέχρι και απαράδεκτες συμπεριφορές. Νομίζουν ότι είμαστε κρατικός οργανισμός και μας αντιμετωπίζουν με την κακή αντίληψη περί δημοσίου... 

Και κάνει 200.000 ένα λεωφορείο;

Καινούργιο φθάνει στις 300.000 ή και περισσότερο, ανάλογα με τα έξτρα που θα βάλεις επάνω. Το 2004 δόθηκε επιχορήγηση απ’ την Ευρ. Ένωση το 30% της αξίας του λεωφορείου λόγω της Ολυμπιάδας, για να μεταφέρουν τους επισκέπτες με καινούργια αυτοκίνητα κι έτσι ανανεώθηκε ο στόλος των ΚΤΕΛ.

Όταν κάνουν πάνω από 200 χιλιάρικα τα καινούργια αυτοκίνητα, πότε θα κάνεις απόσβεση; Ένα αυτοκίνητο μπορεί κατ’ ανώτατο όριο να κυκλοφορεί για 27 χρόνια. Όταν βέβαια πλησιάζει σ’ αυτά τα χρόνια είσαι συνέχεια με το χέρι στη τσέπη να το συντηρείς, άσε που κι ο επιβάτης όταν το βλέπει δίπλα σ’ ένα καινούργιο, δε θέλει να το πλησιάσει. Κατ’ ανάγκη πηγαίνουμε και παίρνουμε ελαφρώς μεταχειρισμένα αυτοκίνητα Γερμανίας ή Ισπανίας που είναι και πιο προσεγμένα γιατί είναι πιο προσεκτικοί και οι επιβάτες τους.

Ο κόσμος τι απαιτήσεις έχει;

Θέλει να έχει θέση και να πάει γρήγορα. Έρχονται την τελευταία στιγμή και βιάζονται ν’ αναχωρήσουν, παρακαλάνε να φύγουν ακόμα και όρθιοι, αλλά μετά αρχίζουν τα παράπονα. Τον εξυπηρετείς και μετά διαμαρτύρεται που δεν έχει θέση... Πώς να βάλεις έκτακτο δρομολόγια μόνο για πέντε επιβάτες; Για να πάς Θεσσαλονίκη θέλεις ένα κατοστάρικο για πετρέλαια διόδια και μεροκάματο του οδηγού. Αν πάρεις 10 άτομα επί 6,80 είναι 68 ευρώ. Πρέπει να βάζουμε κι απ’ τη τσέπη μας... 

Στην συζήτηση παρεμβαίνει ο αντιπρόεδρος κ. Αναστάσιος Ζουγιός, δεύτερης γενιάς αυτοκινητιστής κι αυτός.

Πριν δέκα χρόνια, μας εξηγεί, με τα παλιά λεωφορεία μας, όταν φθάναμε στη Αθήνα οι επιβάτες μας λέγαν και ευχαριστώ, τώρα με τα υπερσύγχρονα μέσα και τις ανέσεις ούτε κουβέντα. Βλέπουμε προβλήματα και στη συμπεριφορά στους μεγαλύτερους, η πλειοψηφία των  νέων δε σηκώνεται να καθήσει ένας ηλικιωμένος, μια έγκυος, ... άλλαξε πολύ η καινούργια γενιά... 

Χθες έγινε ένα περιστατικό στο λεωφορείο για την Αθήνα. Ήταν γεμάτο κι έρχεται ένας πατέρας τελευταία στιγμή και μας παρακαλεί να ανέβει ο γιος του, ας είναι και όρθιος, γιατί δεν μπορούσε να περιμένει το μεσημεριανό. Ανέβηκε κάθισε προσωρινά στη θέση ενός επιβάτη που θα ανέβαινε στη Αλεξάνδρεια, άνοιξε το λαπ-τοπ κι όταν ανέβηκε η επιβάτης, μια ηλικιωμένη κυρία 82 χρονών, της λέει με αυθάδεια: δεν σηκώνομαι, έχω και ’γώ την ίδια θέση.

Και με τα παράθυρα παλιότερα είχατε γκρίνιες;

Για μένα, εξηγεί ο κ. Συμεωνίδης, το παράθυρο έπαιζε μεγάλο ρόλο. Με το αιρκοντίσιον δεν μπορούμε να αερίσουμε το αυτοκίνητο κι έχουμε και πρόβλημα ποιον θα ικανοποιήσουμε.. άλλος κρυώνει, άλλος ζεσταίνεται. Το παράθυρο μπορούσες να τ’ ανοίξεις ή να το κλείσεις... ό,τι ήθελες... 

Αλλά και το λεωφορείο όταν πάει στο γκαράζ και κλειδωθεί, η κλεισούρα αφήνει μυρωδιά γιατί έχει πλαστικά, μοκέτες... Θα πλυθεί την άλλη μέρα, αλλά δε αρκεί για να ξεμυρίσει. Η μοκέτα δε στεγνώνει εύκολα τώρα που έχει βροχές και η μυρωδιά μένει.

Πώς είναι η κίνηση σήμερα;

Τα τελευταία χρόνια, λόγω της κρίσης, απ’ τη μια ανέβηκε η κίνηση γιατί ο κόσμος δεν παίρνει πλέον το ΙΧ για να μετακινηθεί στη Θεσσαλονίκη, αλλά απ’ την άλλη υπάρχει μείωση λόγω του κλεισίματος των εργοστασίων. Κάθε μέρα μεταφέραμε πολύ κόσμο στη Σίνδο, στα εργοστάσια... Τώρα δεν υπάρχει αυτό το επιβατικό κοινό.

Συνήθως έχουμε κίνηση από τις 6 ως τις 9 το πρωί και απ’ τις 2 ως τις τριάμισι το μεσημέρι, με τον εργαζόμενο κόσμο. Τα υπόλοιπα δρομολόγια γίνονται για συντήρηση. Στη γραμμή Βέροια Αθήνα έχουμε δυο δρομολόγια τη μέρα γιατί δεν υπάρχει επιβατικό κοινό. Χθες π.χ. έφυγε απ’ την Αθήνα με 2 άτομα. Δεν υπάρχουν αρκετοί φοιτητές Βεροιώτες στην Αθήνα, ο στρατός έχει φύγει απ’ τη Βέροια, δεν υπάρχει δηλαδή κόσμος που ταξιδεύει...  Τα τελευταία 4 χρόνια άλλαξε ριζικά το κοινό που εξυπηρετούμε, συμπληρώνει ο αντιπρόεδρος. Τώρα μεταφέρουμε αυτούς που δεν τους συμφέρει ή δεν μπορούν να πηγαίνουν με το ΙΧ, ενώ σταμάτησαν αυτοί που πήγαιναν στα εργοστάσια. Συναντούμε καινούργια πρόσωπα και δε βλέπουμε πια τους γνωστούς και μόνιμους πελάτες.

Η τάση τώρα πώς είναι;

Με την κρίση που υπάρχει, είμαστε απ’ τις επιχειρήσεις που τα πάμε καλούτσικα. Είχαμε συνηθίσει στα λίγα, πριν έρθουν οι καλύτερες μέρες, οπότε και τώρα δε μας κακοφαίνεται, λέμε “δόξα τω Θεώ”. Προβλήματα υπάρχουν όπως παντού, αλλά προσαρμοστήκαμε στα νέα δεδομένα. Το θέμα είναι να παίρνουμε έγκαιρα τα χρήματα που μας χρωστάει το κράτος απ’ τα μαθητικά δρομολόγια. Περιμένουμε να πάρουμε ενάμισι εκατομμύριο σήμερα. Εμείς κάναμε τη μεταφορά, πληρώσαμε τα έξοδα και περιμένουμε να πληρωθούμε και να μας μείνει και κάτι. Ο κόσμος δεν τα ξέρει αυτά και πιστεύει ότι το ΚΤΕΛ συντηρείται απ’ το κράτος. Κάνουμε πολύ αυστηρό προγραμματισμό, αλλά συχνά καταφεύγουμε και στον τραπεζικό δανεισμό, όταν οι καθυστερήσεις είναι πολύ μεγάλες.

Τα έσοδα πώς μοιράζονται;

Είμαστε ένα κοινό ταμείο είσπραξης, αυτό σημαίνουν και τα αρχικά. Το ΚΤΕΛ συγκεντρώνει τις εισπράξεις, πληρώνει όλες τις υποχρεώσεις (ΙΚΑ, ΤΣΑ, εφορίες, ασφάλειες, εργαζόμενους) κι αν μείνει κάτι, θα διανεμηθεί στους μετόχους, αν δε φθάνει, θα πάρει απ’ την τράπεζα για να συμπληρώσει.

Τα λεωφορεία χωρίζονται σε 3 κατηγορίες και ανάλογα, με ένα συντελεστή, μοιράζονται τα κέρδη, μέχρι 11 χρόνια από το έτος κατασκευής, από 11 μέχρι 23 και άνω των 23. Όλοι περνάμε διαδοχικά από όλες τις κατηγορίες και δεν υπάρχουν παράπονα.

Ένας οικογενειάρχης που έχει ένα λεωφορείο, τα βγάζει πέρα; μπορεί να ζήσει την οικογένειά του;

Εγώ που βάζω οδηγό στα δέκα χρόνια που είμαι πρόεδρος, αν υπολογίσεις και τις αβαρίες δεν μου μένει σχεδόν τίποτε. Ο Τάσος (ο αντιπρόεδρος) που το οδηγεί ο ίδιος, ουσιαστικά εξασφαλίζει ένα μισθό οδηγού, αλλά έχει και καλύτερη συντήρηση, δηλ. μικρότερο κόστος, γιατί ο ιδιοκτήτης πάντα το προσέχει καλύτερα.

Είναι μια επένδυση 300.000 που δεν την κάνουμε ποτέ απόσβεση, ουσιαστικά εξασφαλίζουμε μια δουλειά, δηλαδή αγοράζουμε τη δουλειά μας... Σαν επιχείρηση δεν γίνεσαι πλούσιος, αλλά δε λες και το ψωμί ψωμάκι, δεν έχεις αβέβαιο μέλλον. Η περιοχή μας είναι αγροτική κι ανάλογα με τη συγκομιδή θα έχουμε κι εμείς έσοδα. Αν ο αγρότης δεν έχει, δεν θα μετακινηθεί με το λεωφορείο στην αγορά, οπότε τα έσοδα μας θα είναι μειωμένα, ενώ τα έξοδα παραμένουν.

Σε σχέση με τους γειτονικούς νομούς πώς είναι;

Με την Πέλλα είμαστε σχεδόν στα ίδια, τόσο στα προβλήματα όσο και στο οδικό δίκτυο, μισό ορεινό μισό πεδινό. Η Πιερία είναι διαφορετική γιατί είναι τουριστική περιοχή, έχει παραλίες, έχει τον Όλυμπο, ο κόσμος ταξιδεύει κι είναι περισσότερο πεδινή. Η Κοζάνη έχει 12.000 φοιτητές. 2 φορές το μήνα να μετακινηθούν στο σπίτι τους, είναι 48.000 μετακινήσεις! Δεν έχει και τραίνο, έχει και τα εργοστάσια της ΔΕΗ. Η Χαλκιδική έχει τη θάλασσα, ταξιδεύει ο κόσμος. Η Θεσσαλονίκη μαζεύει πολύ κόσμο απ’ όλη την περιοχή, είναι και πολλοί φοιτητές.

Είμαστε από τα ΚΤΕΛ της Κεντρικής Μακεδονίας που μας λείπει ο επιπλέον ξένος κόσμος, γι’ αυτό και τα έσοδά μας είναι περιορισμένα. Μια Σχολή που είχαμε στη Νάουσα έκλεισε, ο στρατός έφυγε, τα εργοστάσια δε δουλεύουν, μεταφέρουμε πάντα τον ίδιο κόσμο.

Η λειτουργία του ΚΤΕΛ μέσα στην πόλη διευκολύνει την δουλειά σας;

Η πρόσφατη ανάπλαση έγινε ερήμην των φορέων που εκτελούν μεταφορές, είτε λέγονται αστικό, είτε ταξί, είτε τουριστικά, είτε ΚΤΕΛ. Αν δεν ερωτηθεί αυτός που είναι όλη τη μέρα στο τιμόνι, οπωσδήποτε θα δημιουργηθούν κυκλοφοριακά προβλήματα.

Αύριο θα μπει το φυσικό αέριο και δεν έγινε καμιά πρόβλεψη, οπότε θα ξανασκάψουν την πόλη και ξανά απ’ την αρχή, ράβε-ξήλωνε...

Προχθές ήμουν σε μια επιτροπή για μια καινούργια κυκλοφοριακή μελέτη που έγινε για την κίνηση μεσ’ την πόλη και προβλέπει μονοδρόμηση της Βενιζέλου και κάθοδο απ’ την Κεντρικής. Τα λεωφορεία θα πρέπει να κάνουν γύρους στην πόλη, να πάνε από την Εληά για να βγουν στο δρόμο προς τη Νάουσα. Και τα μεγάλα λεωφορεία θα πρέπει να κατεβαίνουν απ’ το στενό δρόμο της Κεντρικής. Ένα πραγματικό αλαλούμ!!!!

Προβλέπεται να μεταφερθούν τα ΚΤΕΛ;

Μας προτείνανε να πάμε δίπλα στο Σταθμό, αλλά αυτό δεν γίνεται όσο υπάρχει δίπλα το τραίνο, που επιδοτείται απ’ το κράτος και δεν μπορούμε να το ανταγωνιστούμε, γιατί όλα τα έξοδα τα πληρώνουμε απ’ τη τσέπη μας.

Κάναμε απ’ την πλευρά μας πολλές προτάσεις εναλλακτικά. Προτείναμε να μας επιστρέψουν το χώρο, που είχαμε δίπλα στα Κοιμητήρια και τον κάνανε παρκάκι. Εκεί θα κάναμε κι ένα υπόγειο πάρκινγκ για να εξυπηρετείται όποιος έρχεται με ΙΧ στην πόλη. Άλλη πρόταση ήταν να πάμε στην αρχή της Πιερίων, όπου προβλέπεται το Διοικητήριο, στο γκαράζ του Δήμου. Μας το υποσχέθηκαν στην αρχή, αλλά υπαναχώρησαν... δεν υπάρχει πολιτική βούληση και δεν παίρνει κανένας ευθύνη. Προτείναμε το χώρο κάτω απ’ την Πανελλήνια Τράπεζα στην Πιερίων, που είναι ένας χώρος μέσα στην πόλη, αλλά κι έξω απ’ το κέντρο. Προτείναμε δίπλα στο Γαλαξία... δεν μπορείς να κτίσεις εκεί, μας λένε, υπάρχει ζώνη... Κάτω στο Μαρινόπουλο;... μας είπαν πάλι δεν ενδείκνυται στο πολεοδομικό σχέδιο... 

Πώς γίνεται μια κυκλοφοριακή μελέτη χωρίς να χωροθετήσεις τους φορείς που φέρνουν τον κόσμο και γεμίζουν την αγορά. Πώς θα μετακινηθεί ο απλός κόσμος, ο φτωχός, ο ηλικιωμένος, ο εργαζόμενος, ο μαθητής... Ο Θεός να βάλει το χέρι του!!!

Τους εξηγούσα ότι το ΚΤΕΛ όπου πάει φέρνει κίνηση, γεμίζει η περιοχή με μαγαζιά, επιχειρήσεις. Όταν κάνετε μια κυκλοφοριακή μελέτη να ξέρετε ότι εκεί που θα πάει το ΚΤΕΛ σε 5-10 χρόνια θα γίνει πάλι κέντρο.

Η δημοτική αρχή μέχρι σήμερα έμεινε στο καλά και στο θα...

Ο μόνος διαθέσιμος χώρος σήμερα είναι κοντά στο Δικαστικό μέγαρο, δίπλα στην Εγνατία, όπου προβλέπεται χώρος για κοινωφελείς χρήσεις εκεί που είναι το παλιό στρατόπεδο. Αν μας το δώσουνε, θα εγκατασταθούμε εκεί και με MIni Bus θα φθάνει ο κόσμος μέσα στην πόλη. Προτείναμε να ανταλλάξουμε το χώρο με τη σημερινή εγκατάσταση του ΚΤΕΛ που είναι φιλέτο, απ’ τα πιο κεντρικά της πόλης. Πιστεύω κάτι να γίνει με τη νέα δημοτική αρχή.

Με τα Αστικά Λεωφορεία έχετε καλή συνεργασία; Η μεταφορά των ΚΤΕΛ θα πάρει μαζί και τα Αστικά;

Ο καθένας ενδιαφέρεται για το αντικείμενό του και δεν μπαίνουμε ο ένας στα χωράφια του άλλου. Μικροπροστριβές ενδεχομένως να υπάρχουν πάνω στη δουλειά, αλλά ποτέ δεν παίρνουν μεγαλύτερες διαστάσεις, σε προσωπικό επίπεδο είμαστε συνάδελφοι.  Τα Αστικά είναι ανεξάρτητα, αλλά πρακτικά πάνε μαζί μας. Όπου θα πάμε εμείς επομένως, θα υπάρχουν μαζί και τα αστικά.

Οι σχέσεις ανάμεσα στους μετόχους πώς είναι;

Το ΚΤΕΛ αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας. Υπάρχουν φιλίες, συμπάθειες, αντιπάθειες... Όμως όλα είναι σε τέτοιο βαθμό ώστε να λειτουργεί σωστά η επιχείρηση που λέγεται ΚΤΕΛ.

Υπάρχει το αίσθημα ότι οι λεωφορειούχοι είστε μια οικογένεια;

Ναι, είμαστε μια οικογένεια! Κάποτε γινόταν συνεστιάσεις και χοροί, σήμερα κάποιος πρέπει να ξαναπάρει πρωτοβουλία και είναι μεσ’ τα σχέδια μας... Είναι πολλά τα προβλήματα που τρέχουμε να τα λύσουμε, που λες αυτό ας μείνει πιο πίσω στο μέλλον.

Κάνετε κοινωνική πολιτική;

Προσφέρουμε κοινωνικό έργο αλλά δεν θέλουμε να το προβάλουμε έντονα προς τα έξω. Σε ανθρώπους που δεν έχουν, τους επιτρέπουμε να ταξιδεύουν δωρεάν, όπως είναι οι άποροι, οι ναρκομανείς, τα παιδιά με ειδικές ανάγκες... αυτά δεν τα προβάλουμε για να μην ευλογούμε τα γένια μας, το κάνουμε γι’ αυτόν που έχει ανάγκη κι αυτός το ξέρει... Όποιος χτυπήσει την πόρτα μας θα πάρει βοήθεια..

Το ΚΤΕΛ έγινε χορηγός σε πολλές εκδηλώσεις. Η πρωταθλήτρια στο έπταθλο, η Σοφία Υφαντίδου, με το σήμα του ΚΤΕΛ θα εκπροσωπεί την Ελλάδα και την Ημαθία στην Ευρώπη. Και σ’ άλλους συλλόγους είμαστε συμπαραστάτες, αλλά μέχρι εκεί. Υπάρχει κι αυτό το ελληνικό συνήθειο, όταν μαθαίνουμε ότι κάποιος βοηθάει, ζητάνε όλοι...  Κάνουμε ακόμη με δική μας πρωτοβουλία χαμηλότερη πολιτική τιμών για το στρατό, τους μαθητές της Σχολής Επιμόρφωσης, τους φοιτητές, για να προτιμούν τα λεωφορεία. 

Προσέχουμε να μην προκαλούμε και τους μετόχους μας, που πολλοί τα βγάζουν δύσκολα πέρα και με το δίκιο τους θα μας πουν: κι εμείς που έχουμε ανάγκες, γραμμάτια, φροντιστήρια, αβαρίες, από πού να ζητήσουμε βοήθεια; 

Πότε γιορτάζεται; Κάνετε κάτι εκείνη τη μέρα;

Του Αγίου Χριστοφόρου, αλλά δεν οργανώνουμε κάτι συλλογικά. Είναι δύσκολο να μαζευτούμε. Οι περισσότεροι βρίσκονται σε δρομολόγια, είναι δύσκολη η δουλειά μας. Δεν έχουμε αργίες, διακοπές κλπ. Αγιασμό όμως κάνουμε κάθε χρόνο.

Από πότε στην Κοζάνη έχει θάλασσα; Κάθε μέρα, μας λέει ο αντιπρόεδρος, τυχαίνουν απρόοπτες καταστάσεις. Πήγαινα προχθές για Αθήνα και στη Λάρισα μπερδεύτηκε μια επιβάτιδα που πήγαινε για Κοζάνη.

Σταμάτησαν την ίδια ώρα στη στάση το λεωφορείο της Βέροιας μαζί με το λεωφορείο που επέστεφε στη Κοζάνη.  Μια κυρία, χωρίς να την πάρω είδηση, ανέβηκε στο λεωφορείο κι όταν περνούσαμε από τις παραλίες πριν τη Λαμία έρχεται και μου λέει: Τι γίνεται ρε οδηγέ, από πότε στην Κοζάνη έχει θάλασσα;

Όλο το λεωφορείο ξεκαρδίστηκε... Λέω πού πάτε; Στην Κοζάνη... Καλά εγώ σας μέτρησα κι ήμασταν εντάξει, τι έγινε; Όχι μπήκα τελευταία στιγμή και δεν είδα να με μετράς... Κατέβηκε στη Λαμία και συνέχισε με το βραδινό για Κοζάνη... 

Οι παλιότεροι βέβαια έχουν να λένε πολλές ιστορίες γιατί και γεννητούρια έγιναν μέσα στα αυτοκίνητα και κυνηγούσαν τις κότες που ξέφευγαν.. Ήταν πιο ανέμελα χρόνια... Τώρα όλοι είμαστε στο τρέξιμο να προλάβουμε, δε βλέπεις χαμογελαστό άνθρωπο.

Τι θα λέγατε στους τοπικούς άρχοντες;

Έχουμε ανάγκη να κάνουμε την πόλη μας φιλική και φιλόξενη. Προσιτή σε κάθε επισκέπτη. Οι μελέτες γίνονται και εγκρίνονται, χωρίς κανέναν σχεδιασμό. Νομίζω, γίνονται για να γίνονται... Περισσότερο δημιουργούν προβλήματα, παρά λύνουν. Τα λεωφορεία δεν χωράνε στην Κεντρικής, αλλά δεν τους ενδιαφέρει. Το σήμα κατατεθέν για τον επισκέπτη της Βέροιας είναι η Εληά και τώρα θα οδηγούν τον επισκέπτη κάτω απ’ την Εληά, στη λεωφόρο Στρατού, από εκεί θα γίνει η κύρια έξοδος της πόλης.

Τα τουριστικά αποφεύγουν να μπουν στην πόλη, στενοί δρόμοι, κυκλοφοριακό κομφούζιο, έλλειψη χώρων στάθμευσης, πού να εφαρμοστεί κι η καινούργια μελέτη!!! ... 

Ζούμε σε μια ευλογημένη πόλη με τις περισσότερες εκκλησίες, το Βήμα του Αποστόλου Παύλου, αρχαιολογικούς θησαυρούς, ό,τι μπορεί να επιθυμήσει ένας επισκέπτης και την κάναμε πόλη εχθρική για τους ξένους. Οι επισκέπτες δυσκολεύονται να έρθουν και να σταματήσουν μέσα στην πόλη και δεν νοιάζεται κανείς αν έτσι καταστρέφεται η αγορά κι οι επαγγελματίες.

Προτάσεις, σκέψεις, οράματα για το μέλλον της επιχείρησης και την πόλη.

Πρώτα να μας έχει καλά ο Θεός. Σκέψη μας είναι να πάμε έξω από την πόλη, να κάνουμε έναν σταθμό-πρότυπο για να μεταφέρεται ο κόσμος άνετα, όπως κάναμε το κεντρικό πρακτορείο προς Αθήνα και Θεσσαλονίκη και για την πόλη εύχομαι να γίνει πιο προσιτή κι εύκολη στον κόσμο, να ανοίξουν επιχειρήσεις, να έχει δουλειά ο κόσμος κι εμείς, να «ζεσταθεί» η αγορά της πόλης που τόσο πολύ ανάγκη έχει.

Π. Τροχόπουλος, Ιωαν. Γιάνναρης, Αστ. Νένος