Η Εληά των λαθών και των …παθών

Εδώ και ένα χρόνο, το έργο αυτό ξεκίνησε στη Βέροια και μέρα με τη μέρα η πολυδιαφημιζόμενη ανάπλαση της πόλης γινόταν περισσότερο ορατή. Καινούργια πεζοδρόμια με διάδρομο για ανθρώπους με πρόβλημα όρασης, ράμπες που εξυπηρετούν συμπολίτες με κινητικά προβλήματα, καλής ποιότητας μάρμαρα, σύγχρονος φωτισμός και άλλα που μπορούν να θεωρηθούν πως βελτίωσαν την εικόνα της πόλης.

Όμως παράλληλα άρχισαν να παρουσιάζονται και σοβαρά προβλήματα που έχουν να κάνουν με το κυκλοφοριακό, την αισθητή μείωση των χώρων πάρκινγκ, τις κακοτεχνίες που ενίοτε είναι και παγίδες κινδύνων, της αισθητικής και της …τσαπατσουλιάς.

Η ανάπλαση βρίσκεται πλέον στο τελευταίο στάδιο της ολοκλήρωσής της, με τις εργασίες που υπολείπονται στο πάρκο της Ελιάς και στην πλατεία Αγίου Αντωνίου, καθώς οι παρεμβάσεις στους δρόμους του κεντρικού ιστού της πόλης, έχουν ολοκληρωθεί.

Για τον λόγο αυτόν ζητήσαμε την άποψη τριών ειδικών πολιτών της Βέροιας, για να κάνουν μια αποτίμηση του έργου «ανάπλαση». Τριών συμπολιτών μας οι οποίοι με την έντονη δράση τους εκδηλώνουν το μεγάλο ενδιαφέρον τους για το γίγνεσθαι της πόλης τους και της κοινωνίας της. Κάναμε μια ωραία παρέα αποτελούμενη από τον αρχιτέκτονα Νίκο Κάλφογλου, τον πολιτικό μηχανικό Νίκο Χατζηευστρατίου και την διακοσμήτρια Ερμιόνη Καλλαρά, με θέμα συζήτησης την «ανάπλαση» της Βέροιας.

Σημείο αναφοράς είναι το πάρκο της Εληάς, καθώς είναι το «σήμα κατατεθέν» της Βέροιας και ο χώρος υποδοχής των επισκεπτών της πόλης. Το πάρκο που για τους μεγαλύτερους μέχρι και τους νέους, αποτελεί μια ιστορία της Βέροιας με θύμησες γεμάτες αισθήματα και συναισθήματα. Ο χώρος όπου η κοινωνία της Βέροιας συγκεντρώνεται για να «πανηγυρίσει» ή να «διαμαρτυρηθεί». Ο χώρος όπου συγκέντρωνε τον περισσότερο κόσμο και τελευταίος ερήμωνε.

Ο οποιοσδήποτε επιχειρούσε να κάνει παρέμβαση στον χώρο αυτό, σίγουρα θα είχε ως στόχο να τον βελτιώσει, να τον κάνει πιο ελκυστικό, έτσι ώστε να σφύζει από ζωή, με τους ηλικιωμένους να ξαποσταίνουν και να απολαμβάνουν την δροσιά των γιγάντιων πλατανιών και των άλλων δένδρων και ανάμεσά τους να τρέχουν τα μικρά παιδιά με την ανεμελιά τους και τις γλυκές φωνούλες τους.

«Δεν υπάρχει χειρότερη μελέτη από αυτήν την συγκεκριμένη…» μας λέει ο Νίκος Κάλφογλου, ξεκινώντας …επιθετικά την συζήτηση. «Η Εληά όπως έχει γίνει, πιστεύω πως θα έχει πολύ λιγότερο κόσμο απ΄ ότι είχε πριν. Κατ΄ αρχήν δημιουργήθηκαν κάποια δάπεδα τα οποία δεν μπορεί να περπατήσει άνθρωπος επάνω. Υπάρχουν κάποια πολύ επικίνδυνα σημεία όπως στο σιντριβάνι, όπου υπάρχουν υψομετρικές διαφορές που ξεκινούν από το μηδέν και φτάνουν τα 35 εκατοστά και κάποια παιδιά ή μια γυναίκα με καρότσι μπορεί να πέσουν» ήταν οι πρώτες παρατηρήσεις του Νίκου Κάλφογλου ο οποίος συμπληρώνει:

«Έχουν χρησιμοποιηθεί χωμάτινα δάπεδα που δεν είναι για αστικά πάρκα. Ο Αντιδήμαρχος της πόλης ο Άρης ο Λαζαρίδης λέει πως και στο εξωτερικό χρησιμοποιούνται τέτοια δάπεδα. Ναι τα χρησιμοποιούν τα χωμάτινα δάπεδα, αλλά στα δάση, σε τεράστια πάρκα. Εκεί όπου δεν είναι δυνατόν να βάλουν τσιμέντο ή κάτι άλλο. Εδώ χρησιμοποιήθηκαν δίπλα δίπλα σε εμφανές πλυμένο μπετόν και σε άλλα δάπεδα τα οποία δεν έχουν σχέση το ένα με το άλλο.

Επίσης χρησιμοποιήθηκαν κυβόλιθοι με έναν αρμό 4,5 εκατοστά. Το χόρτο που σπάρθηκε ανάμεσα, τώρα ποτίζεται και προστατεύετε. Σε λίγο δεν θα είναι πράσινο. Δεν μπορεί να αντέξει το φυτό, εκτός ίσως από την αγριάδα. Θα είναι μια αηδία. Ένα άλλο είναι η κλίση που δόθηκε περιμετρικά του πάρκου. Δεν έχει κανένα νόημα. Το μισό είναι λείο και το άλλο με κυβόλιθους» μας λέει ο Νίκος Κάλφογλου και ολοκληρώνει τονίζοντας:

«Κάποιοι θέλοντας να δείξουν ότι γνωρίζουν και αυτό το δάπεδο και το άλλο και το άλλο, και αυτά τα υλικά και τα άλλα, τα «πασάρουν» όλα μαζί σε ένα πάρκο, σαν να κάνουμε επίδειξη το τι ξέρουμε. Ο κεντρικός διάδρομος του πάρκου από την οδό Ελιάς, είναι δύο μέτρα και κάτι. Πάρα πολύ στενός. Ακόμη και ο φωτισμός δεν είναι αυτός που πρέπει αισθητικά και με κάποια συμμετρία. Θεωρώ πως το πράσινο στο πάρκο της Ελιάς έγινε λιγότερο και όχι περισσότερο. Αυτό που είναι ανάμεσα από τους κυβόλιθους, δεν είναι πράσινο. Είναι μηδέν. Δεν προστέθηκε ούτε ένα δένδρο. Επίσης άφησαν εκείνο το «αρχαίο» έλατο το οποίο δεν προσφέρει τίποτα. Είναι ένα έκτρωμα, όπως μου είπε και ένας Γερμανός φίλος μου. Όμως εδώ εμπλέκεται το δασαρχείο».

Στην συνέχεια της συζήτησής μας τον λόγο παίρνει ο Νίκος Χατζευστρατίου. Ένας πολίτης που βρέθηκε πολλές φορές αντιμέτωπος με την εκάστοτε δημοτική αρχή, καθώς όποια διαφωνία είχε, την έλεγε δυνατά.

«Συμφωνώ απόλυτα με την καταγραφή του Νίκου. Συμπληρωματικά θα πω πως το πάρκο της Ελιάς προβλέπονταν να γίνει ένα μέτρο μεγαλύτερο. Αν θυμάστε όταν ξεκίνησαν τα έργα στο συγκεκριμένο σημείο, είχε κοπεί η άσφαλτος. Όμως έγινε παρέμβαση του Άρη Λαζαρίδη ο οποίος τους τόνισε πως δεν μπορεί να στενέψει άλλο ο δρόμος στο συγκεκριμένο σημείο. Έτσι είχαμε …πίσω Γιάννη τα καράβια.

Όσον αφορά κάποιες σιδεριές που υπάρχουν αυτήν την στιγμή πλάι του σιντριβανιού, εκεί πάνω θα τοποθετηθεί ξύλινος διάδρομος. Ένα άλλο πρόβλημα για τις γυναίκες που φορούν παπούτσια με τακούνια. Θα τα πάρουν στο …χέρι. Έχουμε τα χώματα, ας βάλουμε και λίγο ξύλο. Όλα γίνονται χωρίς να υπάρχει ένας αρχιτεκτονικός διαγωνισμός, όπου θα αιτιολογεί τις παρεμβάσεις» μας λέει ο Νίκος Χατζηευστρατίου και επισημαίνει ότι «το πάρκο Εληάς είναι το αποκορύφωμα μιας σειράς χονδρών λαθών και έλλειψης μελετών».

Την συζήτησή μας για την ανάπλαση του πάρκου της Εληάς, έκλεισε μία γνωστή διακοσμήτρια της Βέροιας, η Ερμιόνη Καλλαρά. Διακρίνεται λόγω της φύσης της δουλειάς της, για την αισθητική της άποψη, αλλά και ως άνθρωπος που μεγάλωσε και ζει σ΄ αυτήν την πόλη, με πολλές αναμνήσεις στο πέρασμα των χρόνων.

«Εδώ και 50 χρόνια υπάρχει ένα αστικό τοπίο, ένα αστικό πάρκο και κατά κάποιο τρόπο λειτουργεί. Υπάρχουν σ΄ αυτό δέκα θετικά στοιχεία. Ο νέος μελετητής όταν έρχεται δεν οφείλει να αξιολογήσει τα θετικά στοιχεία που έχει το πάρκο, να τα διατηρήσει και από κει να ξεκινήσει; Γιατί πρέπει να τα ακυρώσει όλα;» τονίζει η Ερμιόνη Καλλαρά και συμπληρώνει:

«Οι κάτοικοι της πόλης εδώ και 50 χρόνια κινούνται μέσα σ΄ αυτό το πάρκο και νομίζω πως κουβαλάει και τις μνήμες. Στις Σέρρες μπορεί να έγινε ένα τέτοιο πάρκο και να έχει επιτυχία. Δεν σημαίνει πως πρέπει να κάνουμε ξεπατικούρα και να γίνει το ίδιο και στη Βέροια. Περπατώ τώρα στην Εληά και έχω την αίσθηση πως ήρθαν κάποιοι εξωγήινοι να κάνουν ένα σχέδιο, χωρίς να λάβουν υπόψιν την ιστορία της».

Η βεροιώτισσα διακοσμήτρια έκλεισε την κουβέντα μας για το πάρκο της Ελιάς τονίζοντας πως «Πριν γίνει το άλλο έκτρωμα, αυτό της πλατείας Ωρολογίου, εκεί μαζεύονταν παππούδες, μάνες, παιδιά, παιχνίδι, πουλιά. Μια πλατεία ολοζώντανη. Κι όμως έκοψαν τα δένδρα, για να μην χάσουμε τα λεφτά ενός Ευρωπαϊκού προγράμματος. Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με το πάρκο της Ελιάς και την υπόλοιπη ανάπλαση. Είναι απαράδεκτο να ακυρώνεις ότι καλό προϋπάρχει. Γι αυτό και πρέπει η Δήμαρχος να λογοδοτήσει για όλα αυτά τα ατοπήματα. Εγώ όταν μπαίνω σε ένα σπίτι για να κάνω μια δουλειά, κοιτάω πρώτα τι καλό μπορώ να αξιοποιήσω. Όχι να τα ακυρώσω όλα. Δεν μπορεί να έρχεται ο επόμενος και να ακυρώνει ότι καλό έκανε ο προηγούμενος. Έτσι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε ως άνθρωποι και ως κοινωνία.

Ολοκληρώνω αναφέροντας μια ερώτηση που μου έκανε η εγγόνα μου: Γιατί γιαγιά κατέστρεψαν το πάρκο μας; Θα ξαναπαίξουν παιδιά και θα ξανάρθουν πουλιά σ΄ αυτό;

Και συμπληρώνω κι εγώ, απευθυνόμενη στους Δημοτικούς άρχοντες: Γέροι θα ξαναδροσιστούν στο πάρκο της Εληάς;».