Ο Ευριπίδης Κατσαβός μιλάει για τη ΒΕΡΟΙΑ, τον Προτάσοφ, τον Μητρόπουλο, τον Τσαλουχίδη και όχι μόνο...

Εκτός από το Νικολαΐδης που έβλεπες παντού, ένα άλλο όνομα αρχίζει να εμφανίζεται μαζικά στις πλάτες των φίλων της ομάδας. Και δεν είναι ούτε του Μπατίστα, ούτε του Κασάπη, ούτε του Δώνη, ούτε του Μαρσέλο, ούτε κάποιου άλλου αστεριού της ομάδας του Ντουμίτρου Ντουμιτρίου, αλλά ενός 24χρονου παιδιού που μόλις είχε αρχίσει να διαφημίζει το όνομά του στα γήπεδα της Α’ Εθνικής, φορώντας τη φανέλα της Βέροιας.

Το όνομά του; Ευριπίδης Κατσαβός! Ένας… δεύτερος Ντέμης της δεκαετίας του ’90 που λατρεύτηκε από τους φίλους της ΑΕΚ, για το θέλησή του να αγωνιστεί στην «ομάδα της καρδιάς του» αγνοώντας οποιαδήποτε άλλη πρόταση είχε στα χέρια του. Και ήταν πολλές!

Μέχρι και στα δικαστήρια έφτασε για να μπορέσει τελικά να φορέσει τη φανέλα με το δικέφαλο αετό στο στήθος! Και μπορεί να μην κατάφερε να υλοποιήσει τα ποδοσφαιρικά του όνειρα – στο βαθμό που επιθυμούσε – στη Νέα Φιλαδέλφεια, άκουσε όμως το όνομά του να γίνεται ένα από τα πιο αγαπημένα συνθήματα της Σκεπαστής: «Πόσο πολύ τον αγαπώ, τον Ευριπίδη Κατσαβό»…

Είκοσι χρόνια μετά από την τελευταία φορά που τον είδαμε να αγωνίζεται στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, ο Ευριπίδης Κατσαβός δεν μπορεί να ξεχάσει τις θυελλώδεις μέρες που πάλεψε με όλες του τις δυνάμεις για να κάνει το παιδικό του όνειρο πραγματικότητα: Να φορέσει τη φανέλα της αγαπημένης του ΑΕΚ!

Ο Ευριπίδης Κατσαβός έρχεται να προσθέσει το δικό του ξεχωριστό… κατακίτρινο χαρτάκι στο άλμπουμ των ποδοσφαιρικών αναμνήσεων του sportday.gr και αποκαλύπτει ποιο ήταν το λάθος για το οποίο μετανιώνει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο στη  ζωή του!

Ευριπίδη κατάγεσαι από το νομό Ημαθίας.

Γεννήθηκα στο χωριό Παλατίτσια, το οποίο βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά από την πόλη της Βέροιας. Εκεί ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο, όπως όλα τα παιδιά, με τους φίλους μου στο σχολείο και τις αλάνες.

Η πρώτη σου επαφή με το οργανωμένο ποδόσφαιρο πως έγινε;

Στο σχολείο είχα γυμναστή τον Γιάννη Γκιλιόπουλο, ο οποίος παράλληλα είχες σχέσεις με τη Βέροια και ήταν και προπονητής στα τσικό. Έτσι με είδε να παίζω ποδόσφαιρο και μου έκανε και την πρόταση για να πάω στην ομάδα της Βέροιας.

Σε ποια ηλικία τελικά εντάχθηκες στην ομάδα;

Σε ηλικία 13 ετών και κατάφερα να ανέβω βήμα βήμα στην πρώτη ομάδα. Ήταν το 1992 όταν και η ομάδα βρίσκονταν στην Γ’ Εθνική, όταν και κατάφερα να ανέβω στην πρώτη ομάδα, αλλά ήμουν άτυχος. Την πρώτη μέρα χτύπησα στο μηνίσκο και τελικά μετά από λίγο έκανα και την πρώτη εγχείρηση. Είχε έρθει προπονητής ο Κώστας Τσίλιος και ουσιαστικά με την δική του παρότρυνση έκανα την επέμβαση.

Στην Βέροια πότε καθιερώθηκες;

Στην αρχή δεν είχα πολύ χρόνο συμμετοχής και τότε η Βέροια ήθελε να με δώσει δανεικό για να πάρω παιχνίδια. Μάλιστα είχε έρθει να με δει ο Γιώργος Χατζάρας, ο οποίος τότε ήταν προπονητής στην Βεργίνα. Μόλις όμως με είδε δεν με πήρε τελικά και είπε στους ανθρώπους της Βέροιας: “Αυτόν θα μου δώσετε; Το παιδί είναι για να παίξει στην Εθνική, όχι για να έρθει δανεικός στην Δ’ Εθνική”.

Έτσι έμεινες στην ομάδα και έπαιξες;

Ναι και είχε έρθει πλέον ο Μάκης Κατσαβάκης προπονητής, ο οποίος έφτιαξε μια πολύ καλή ομάδα, που πήρε και την άνοδο στην Α’ Εθνική κατηγορία. Είχαμε φτιάξει ένα εξαιρετικό σύνολο από νέους και έμπειρους παίκτες. Φτάσαμε τότε να είμαστε μια από τις καλύτερες επαρχιακές ομάδες.

Τότε στην Α’ Εθνική είχαν έρθει μεγάλοι παίκτες.

Φυσικά.  Μητρόπουλος, Τσαλουχίδης, Προτάσοφ, Στόικα. Παίκτες που πραγματικά μας έδειξαν τι σημαίνει επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Θέλω να μου μιλήσεις για κάθε έναν από αυτούς. Πάμε πρώτα στον Τάσο Μητρόπουλο.

Τι να πω για τον Τάσο; Μου στάθηκε πραγματικά σαν ποδοσφαιρικός πατέρας. Ήμασταν μάλιστα και δωμάτιο μαζί, γιατί με είχε συμπαθήσει. Μαζί με τον Τρούπκο που και αυτός ήταν μικρός τότε, μας είχε υπό την προστασία του. Μάλιστα είχαμε μάθει και μπιρίμπα και δίναμε “ομηρικές μάχες”. Αλλά γενικά μας μιλούσε συνεχώς και μας έδινε συμβουλές.

Γιώτης Τσαλουχίδης.

Υπόδειγμα επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Σε καμία περίπτωση και ποτέ, δεν μας είδε με “τουπέ”. Το αντίθετο. Όπως και ο Τάσος, έμπαινε μπροστά σε όλα και με την στάση του και αυτός μας έκανε να λέμε: “Ο Τσαλουχίδης είναι πρώτος στην προπόνηση και θα μείνουμε πίσω εμείς”; Γενικά αυτοί οι άνθρωποι ήταν πραγματικό σχολείο για εμάς.

Πάμε και στον Όλεγκ Προτάσοφ τώρα.

Ο Όλεγκ ήταν ένας πραγματικός κύριος. Δεν θυμάμαι να τον είδα ποτέ σε προπόνηση ή σε αγώνα να νευριάζει με κάποιον. Δεν το είδα να τσακώνεται ποτέ. Ένας άνθρωπος που είχε φτάσει να παίζει στην Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης κι όμως, ήταν τόσο απλός και τόσο κοντά μας, που πραγματικά δεν μπορούσαμε να το φανταστούμε ότι θα γίνει έτσι. Ποτέ δεν μας είδε υποτιμητικά. Το αντίθετο μάλιστα, καθώς προσπαθούσε να μας καθοδηγήσει και να μας δείξει το σωστό δρόμο. Γενικά στο ξαναλέω με αυτούς τους συμπαίκτες, ήμασταν πολύ τυχεροί εμείς οι νέοι, γιατί πήραμε πραγματικά μαθήματα. Ήταν “σχολείο” για εμάς η συνύπαρξη μαζί τους.

Στη Βέροια έπαιξες μια πενταετία και κατόπιν πήρες τη μεταγραφή σου στην ΑΕΚ, με μπόλικη όμως περιπέτεια.

Είναι μια εποχή πολύ δύσκολη και δεν σου κρύβω μετά τα όσα έγιναν, ουσιαστικά δεν θέλω να τα θυμάμαι. Πέρασα δύσκολες στιγμές, γιατί και ο κόσμος δεν ήξερε τι είχε γίνει και γενικά έγιναν “τρελά” πράγματα τότε.

Να το “πιάσουμε” από την αρχή. Εσύ είχες συμφωνήσει με την ΑΕΚ;

Είχα συμφωνήσει ναι και με ενημέρωσε και ο τότε πρόεδρος της Βέροιας, ο κ. Τσιαμήτρος, ότι είχε κάνει και την πρόταση ο Ολυμπιακός για να με πάρει. Ο κ. Τσιαμήτρος με είχε ενημερώσει για το ενδιαφέρον της ΑΕΚ και εγώ αμέσως του είπα ότι θέλω να πάω εκεί. Στην πορεία προέκυψε και ο Ολυμπιακός, ο οποίος έκανε τη δική του πρόταση και ουσιαστικά επειδή ήταν καλύτερη οικονομικά, κάποιοι παράγοντες της Βέροιας ήθελαν να πάω στον Ολυμπιακό.

Εσύ είχες συμβόλαιο με τη Βέροια;

Είχα συμβόλαιο και τελείωνε το καλοκαίρι. Τον Δεκέμβριο είχε έρθει και ο Ολυμπιακός και η ΑΕΚ, αλλά εγώ είχα μιλήσει πρώτα με την ΑΕΚ και δεν ήθελα να πάρω πίσω το λόγο μου. Κάποιοι παράγοντες της Βέροιας νόμιζαν ότι είχα υπογράψει, αλλά δεν είχε γίνει αυτό. Τελικά φτάσαμε ακόμα και σε διακοπή συμβολαίου και το καλοκαίρι έφυγα ουσιαστικά ως ελεύθερος για την ΑΕΚ. Δεν έπαιξα καθόλου στο τελευταίο μισό του πρωταθλήματος τότε.

Υπάρχει και το σχετικό βίντεο από την εκδίκαση της υπόθεσής σου.

Στο είπα και στην αρχή πως ήταν μια περίοδος που δεν θέλω να την θυμάμαι. Πέρασα πραγματικά δύσκολες στιγμές και δεν ήταν μόνο αυτό. Εκείνη την περίοδο είχαν έρθει προτάσεις και από τον ΠΑΟΚ, τον Ηρακλή, τον Παναθηναϊκό, τον Άρη. Γίνονταν “τρελά” πράγματα γύρω από την υπόθεσή μου.

Πήγες λοιπόν στην ΑΕΚ, όπως ήθελες.

Πήγα στην ΑΕΚ και από την πρώτη στιγμή ένιωσα πως μπήκα στο σπίτι μου. Ειλικρινά σου λέω, δεν είχα κανένα άγχος. Οι οπαδοί με υποδέχτηκαν με τον καλύτερο τρόπο. Λογικά έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι είχα δηλώσει την επιθυμία μου να παίξω στην ΑΕΚ. Φυσικά και θυμάμαι και το σύνθημα που φώναζαν τότε.

Προπονητής ήταν ο Ντουμίτρου Ντουμιτρίου;

Ναι αυτός ήταν και τότε πήγαμε για προετοιμασία στην Γερμανία. Στην ομάδα είχαν μείνει αρκετοί παίκτες από την “εποχή Μπάγεβιτς” και όταν πήγαμε στην προετοιμασία, αρχικά ήθελα να βάλω τα κλάματα.

«Στην πρώτη μου προπόνηση με την ΑΕΚ προτιμούσα να μένω έξω και να χαζεύω τους παίκτες που έβλεπα»

Γιατί;

Γιατί στην πρώτη προπόνηση μόλις είδα τον ρυθμό με τον οποίο έπαιζαν οι παίκτες που ήταν στην ομάδα, κατάλαβα ότι δύσκολα θα μπορούσα να παίξω. Ήταν κάτι το φανταστικό. Αφού προτιμούσα να μένω έξω και να χαζεύω αυτούς τους παίκτες.

Ποιοι σε βοήθησαν τότε για να εγκλιματιστείς;

Όλα τα παιδιά. Ειδικά όμως Ατματσίδης και Καραγιάννης, με τους οποίους ήρθα πιο κοντά και ήμασταν και στις αποστολές στο ίδιο δωμάτιο. Παράλληλα και ο Τόνι Σαβέβσκι με “αγκάλιασε” και έδειξε ότι μου είχε αδυναμία. Μου έδωσε πολλές συμβουλές και κατάφερα να μπω στην ομάδα. Γενικά όμως ήμουν αγαπημένος με όλους τους συμπαίκτες μου.

Θέλω να μου απαντήσεις γρήγορα και χωρίς να το σκεφτείς, ποιο είναι το πρώτο ματς που σου έχει μείνει στη μνήμη.

Φυσικά ο αγώνας με την Παρτιζάν, όπου πήγαμε εκεί εν καιρώ πολέμου. Η εμπειρία ήταν συγκλονιστική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ, πως ο κόσμος μας υποδέχτηκε και πως είχαν βγει όλοι στους δρόμους για να μας υποδεχτούν. Το ματς έγινε σε ένα κατάμεστο γήπεδο και δεν θα το ξεχάσω ποτέ.

Το δικό σου πρώτο παιχνίδι με την ΑΕΚ το θυμάσαι;

Ήταν ένα ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, όπου μάλιστα είχε τελειώσει 0-0. Ποτέ δεν μπορείς να ξεχάσεις το πρώτο σου παιχνίδι και ειδικά από τη στιγμή που ήταν και με τέτοιον αντίπαλο. Από κει και πέρα υπήρξαν παιχνίδια που ήταν σημαντικά. Μπορεί να μην  έπαιζα εγώ, αλλά δεν μπορώ για παράδειγμα να ξεχάσω το ματς με τον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ, όπου ο Ολυμπιακός είχε δοκάρια, ο Ατματζίδης “έβγαζε” ότι πήγαινε μέσα και τελικά κάποια στιγμή μπήκε ο Ντέμης στο ματς και μετά από μπαλιά του Σαβέβσκι έκανε το 0-1. Αλλά και άλλα παιχνίδια όπως με την Στουρμ Γκράτς, την Ντίναμπουργκ, που μάλιστα έβαλα και γκολ, το ματς με τη Μονακό που ήμουν στον πάγκο…

Στην ΑΕΚ όμως δεν έμεινες αρκετά χρόνια ή για να το πω διαφορετικά, δεν είχες πολλές συμμετοχές.

Ναι γιατί χτύπησα και μάλιστα σοβαρά. Σε ένα παιχνίδι με την Προοδευτική έπαθα ρήξη χιαστού, με αποτέλεσμα, ενώ όλα πήγαιναν τέλεια, να μείνω εκτός για έναν περίπου χρόνο. Όταν επανήλθα τα πράγματα ήταν δύσκολα για μένα, γιατί στο κέντρο είχαν έρθει παίκτες όπως ο Ζήκος και ο Μάρκος, με αποτέλεσμα να γίνουν εξαιρετικά δύσκολα για μένα τα πράγματα. Τότε πήρα την απόφαση να φύγω, αλλά δυστυχώς δεν άκουσα τον Τόνι Σαβέβσκι.

Τι εννοείς;

Ο Τόνι μου έλεγε να μείνω στην ομάδα και πως θα έρθουν οι ευκαιρίες για να παίξω. Εγώ όμως ήθελα να πάω κάπου αλλού και έτσι αποφάσισα και συμφώνησα με τον ΟΦΗ. Στην πορεία όμως ανακάλυψα πως ο Τόνι είχε δίκιο και δεν έπρεπε να φύγω ποτέ από την ΑΕΚ. Στο Ηράκλειο μου φέρθηκα όλοι άψογα, όμως εγώ ουσιαστικά είχα “ξενερώσει” και δεν μπόρεσα ποτέ να δώσω στην ομάδα αυτά που έπρεπε και αυτά που ήθελα. Ήταν λάθος μου που έφυγα από την ΑΕΚ.

Μιας και μιλάς για την ΑΕΚ, το νέο γήπεδο το επισκέφτηκες;

Βέβαια και κατέβηκα όταν μας έκανε στους παίκτες την ξενάγηση ο Ηλίας Ατματσίδης. Τρελάθηκα μόλις μπήκα μέσα. Είναι κάτι το φανταστικό, αλλά δεν έχω καταφέρει να κατέβω ακόμα σε αγώνα. Είχα μαζί μου και τους γιούς μου και τους έκανα κι εγώ τη δική μου ξενάγηση. Τους έδειξα πως μπαίναμε στο γήπεδο, που ήταν η “σκεπαστή”, τα δρομάκια γύρω γύρω. Πλέον περιμένω την ευκαιρία για να τους κατεβάσω και σε ένα παιχνίδι.

Φαντάζομαι ότι έχουν ακολουθήσει τα “χνάρια” σου και θα προσπαθήσουν να παίξουν και αυτοί ποδόσφαιρο.

Και οι δύο είναι στις ακαδημίες της Βέροιας και ελπίζω να καταφέρουν να κάνουν και αυτοί τα βήματά τους. Έχουν και οι δύο καλά στοιχεία, αλλά φυσικά θα πρέπει να δουλέψουν αρκετά για να μπορέσουν να πετύχουν αυτά που θέλουν.

ΠΗΓΗ: SPORTDAY.GR