Ο Ευριπίδης Κατσαβός μιλάει για όλους και για όλα

Όμως και ο ίδιος δεν έκρυψε ποτέ την μεγάλη του αγάπη για της ΑΕΚ και γι' αυτό άλλωστε "έκλεισε" τα αυτιά του στις προτάσεις που του έγιναν όταν έπαιζε στη Βέροια και πήγε στους "Κιτρινόμαυρους", παρότι η μεταγραφή του πέρασε από... σαράντα κύματα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ CAMPION.GR

Συναντήσαμε τον Ευριπίδη Κατσαβό στη Βέροια, όπου πλέον διαμένει μόνιμα και είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα και απολαυστική κουβέντα μαζί του.

Ευχαριστούμε από καρδιάς τον Μιχάλη Υφαντίδη, γιό του Χρίστου Υφαντίδη, βετεράνου του Παναθηναϊκού και της Εθνικής και τον Δημήτρη Θώδη, βετεράνο του Ηρακλή, του ΠΑΣ Γιάννινα και της Αναγέννησης Άρτας, για την μέγιστη συμβολή τους στην πραγματοποίηση αυτής της συνέντευξης.

Ευριπίδη πες μου καταρχήν με τι ασχολείσαι τώρα και αν ασχολείσαι με το ποδόσφαιρο.

Πλέον ασχολούμαι με τη γεωργία, ποδόσφαιρο παρακολουθώ μόνο. Η επαφή που έχω με το ποδόσφαιρο είναι λόγω των παιδιών μου που παίζουν σε μια ακαδημία της Βέροιας και με "αναγκάσανε" και μένα να ακολουθώ.

Δηλαδή μετά από χρόνια που απείχες από το ποδόσφαιρο από όταν σταμάτησες, έχει επανέλθει λόγω των παιδιών.

Ναι, ξέρεις το μικρόβιο μένει, δεν σου φεύγει ποτέ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να εμφανιστεί τώρα και εμφανίστηκε πολύ δυναμικά. Είναι πιό δύσκολο να βλέπεις τα παιδιά σου να παίζουν παρά να παίζεις εσύ, αλλά μου αρέσει πολύ το ποδόσφαιρο και μου αρέσει πολύ να βλέπω τα παιδιά μου να ασχολούνται με τον αθλητισμό γιατί είναι πολύ ωραίο πράγμα.

Και μάλιστα λόγω του ενός γιού σου που πλέον πήγε στις Ακαδημίες της ΑΕΚ, έχει ξαναμπεί η ΑΕΚ στην καθημερινότητά σου.

Καλά η ΑΕΚ δεν είχε φύγει ποτέ από μέσα μου. Είναι ένα κομμάτι της ζωής μου το οποίο δεν υπήρχε περίπτωση να το ξεχάσω ποτέ. Βέβαια τώρα με τον μικρό εμφανίστηκε πάλι και αρχίζω να θυμάμαι τα παλιά τα δικά μου με αποτέλεσμα να νιώθω κάπως, δεν μπορώ να το προσδιορίσω αυτό, αλλά νιώθω ωραία.

Όπως με τον Ντέμη Νικολαΐδη, έτσι και με σένα η μεταγραφή σου στην ΑΕΚ είχε πολλά επεισόδια. Και επίσης και οι δύο αγαπηθήκατε όσο λίγοι από τον κόσμο της ΑΕΚ. Πες μου για την μεταγραφή σου.

Ναι εκείνο το διάστημα ήταν ένα σίριαλ η μεταγραφή μου, δεν ξέρω γιατί έγινε όλο αυτό το πράγμα. Εγώ ήμουν ένας παίκτης που ήθελε να πάει στην ΑΕΚ γιατί πραγματικά εκεί ήθελε να πάει. Διάφοροι άλλοι παράγοντες πιέσανε και με ζητήσανε άλλες ομάδες να πάω. Ήρθε η διακοπή συμβολαίου, αλλά τελικά πήγα στην ΑΕΚ γιατί αυτό ήθελα και όπως σου είπα ένιωσα ότι πραγματικά είμαι στην οικογένειά μου.

Πως ένιωσες όταν πρωτοφόρεσες την φανέλα της ΑΕΚ και μάλιστα να είσαι συμπαίκτης με τόσο μεγάλα ονόματα; Πες μου και για την αγάπη του κόσμου προς το πρόσωπό σου.

Όταν ερχόταν η ΑΕΚ να παίξει στη Βέροια καθόμουν και κοιτούσα τους παίκτες από την φυσούνα πως θα βγούνε, τι θα κάνουνε και έλεγα μακάρι και 'γω να μπορώ να είμαι στη θέση τους για να μπορέσω και 'γω να νιώσω αυτό το συναίσθημα του να είσαι παίκτης της ΑΕΚ. Και όταν το πέτυχα την πρώτη φορά πραγματικά είχα ανατριχιάσει τελείως γιατί μιλάμε για ένα κόσμο που είναι απίστευτος, δεν παίζεται. Οι άνθρωποι έχουν δύο οικογένειες, την οικογένειά τους και την ΑΕΚ, είναι τόσο δεμένοι με το σύμβολο αυτό. Με αγαπήσανε πραγματικά, διότι και εγώ αγαπάω τόσο πολύ την ΑΕΚ και τους ίδιους βέβαια γιατί με στηρίξανε τόσο πολύ. Με βγάλαν σύνθημα, ένιωθα τόσο όμορφα όπως το να είσαι στην οικογένειά σου την ίδια.

Ποιά θεωρείς ότι ήταν η σημαντικότερη στιγμή στην καριέρα σου;

Είναι δύσκολο να ξεχωρίσω μία στιγμή, είναι πολλές στιγμές. Όταν παίξαμε στο Βελιγράδι το φιλικό με την Παρτιζάν ήταν ένα φοβερό συναίσθημα, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τη Σκεπαστή. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη στιγμή που έχω βάλει γκολ, έχω πάει προς τα εκεί και έχω τρελαθεί. Ένα τέτοιο πράγμα να το ζεις, πως είναι κρεμασμένα τα παιδιά, τι ρυθμό... να το βλέπεις από κοντά. Φανταστικός κόσμος! Οι στιγμές στην ΑΕΚ δεν τελειώνανε. Εκεί που έλεγες ότι αυτή η στιγμή είναι φανταστική, την επόμενη Κυριακή υπήρχε πιό δυνατή στιγμή.

Έχεις επαφή με παλιούς σου συμπαίκτες;

Έχω με τον Χρήστο τον Κωστή, με τον Δημήτρη τον Μάρκο είμαστε σαν αδέρφια, πολύ δεμένοι, με τον Ηλία τον Ατματσίδη μιλάμε πολύ συχνά, κυρίως αυτούς. Αλλά με όποιο παιδί που ήμασταν συμπαίκτες και να μιλήσω, θα νιώθω ότι δεν πέρασαν τα χρόνια, θα νιώθω ότι είμαστε στα αποδυτήρια και μιλάμε.

Η γνώμη σου για την φετινή ΑΕΚ;

Η ΑΕΚ έχει κάνει ένα φανταστικό βήμα. Η περυσινή χρονιά ήταν κάτι το οποίο εντυπωσίασε σχεδόν όλη την Ελλάδα έχει ένα εξαιρετικό σύνολο με ένα πολύ ωραίο προπονητή. Βλέπω φέτος ότι η ΑΕΚ θα είναι ακόμη πιό δυνατή με τις προσθήκες που έχει κάνει. Έχει το μεγαλύτερο όπλο που είναι το γήπεδο, είναι μεγάλη υπόθεση να παίζεις κάθε Κυριακή σε γεμάτο γήπεδο. Ελπίζω και εύχομαι να μπει η ομάδα στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ γιατί της αξίζει και έχει τις δυνατότητες να προχωρήσει πάρα πολύ αυτή η ομάδα.

Ποιός ήταν ο αγαπημένος σου ρόλος στο γήπεδο;

Πάντα μου άρεσε να παίζω αμυντικό χαφ. Πάντα ήθελα να περνάει η μπάλα από τα πόδια μου και να δημιουργώ. Βέβαια εγώ ήμουν πιό πολύ κόφτης γιατί σε μεγάλες ομάδες σαν την ΑΕΚ δεν έχεις όλες αυτές τις δυνατότητες. Πιό πολύ να κόβω και να δίνω. Γιατί όταν δίπλα σου έχεις ποδοσφαιριστές σαν τον Μαλαδένη, τον Σαβέβσκι, τον Κασάπη, τον Κωστή, τον Μπατίστα, δεν προλαβαίνεις να δημιουργήσεις. Ήταν αυτοί οι παίκτες που εσύ χρειαζόταν μόνο να κόβεις και να δίνεις.

Στα χρόνια που έμεινες εσύ στην ΑΕΚ, πιστεύεις ότι θα μπορούσατε να κατακτήσετε περισσότερους τίτλους;

Ειδικά την πρώτη χρονιά που ήμουν, πιστεύω ότι θα μπορούσαμε να είχαμε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Όμως από τον Ιανουάριο και μετά είχαμε πολλούς τραυματισμούς και μας πήρε η κάτω βόλτα. Ήταν δύσκολες εποχές γιατί ήταν η μετά-Μπάγεβιτς εποχή και προσπαθούσε λίγο να αλλάξει η ομάδα. Αλλάξανε διοικήσεις, αλλάξανε πολλοί προπονητές, δεν είχαμε πολύ ισορροπία σαν ομάδα για να μπορέσουμε να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα. Βέβαια στα ντέρμπι φαινόταν ότι η ΑΕΚ ήταν πολύ μεγάλη ομάδα και πολύ δύσκολα μπορούσε μια άλλη μεγάλη ομάδα να μας κερδίσει. Φαινόταν ότι αυτή η ομάδα της ΑΕΚ είχε δυναμική, απλά δεν είχαμε αυτή την ισορροπία.

Εάν γυρνούσες τον χρόνο πίσω θα άλλαζες κάτι;

Το μόνο που θα άλλαζα είναι ότι δεν θα έφευγα από την ΑΕΚ, τίποτα άλλο. Είχα ακόμη ένα χρόνο για να τελειώσει το συμβόλαιό μου. Ακόμη το σκέφτομαι και λέω γιατί να φύγω; Εδώ είναι η οικογένειά σου, εδώ τα έχεις όλα, εδώ σε αγαπάνε, εδώ αγαπάς. Έφυγα από ένα εγωισμό καθαρά, επειδή δεν με ήθελε ένας προπονητής. Μόνο αυτό, τίποτα άλλο δεν θα άλλαζα.

Εκτός από το οικονομικό, το ποδόσφαιρο τί άλλο σου έχει προσφέρει;

Μου έχει προσφέρει εμπειρίες, φοβερές εμπειρίες. Πρώτη φορά ένιωθα ότι το να είσαι ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ είναι το κάτι διαφορετικό. Αγώνες, γήπεδα, ξενοδοχεία, ταξίδια. Το κυριότερο όμως που κέρδισα είναι οι φίλοι. Άλλαξα αρκετές ομάδες, έπαιξα στον ΟΦΗ, στον Λεβαδειακό και σε άλλες ομάδες και όπου και να πήγα έκανα φίλους με αποτέλεσμα όταν θα πάρω ένα τηλέφωνο αυτός που θα το σηκώσει θα χαρεί πολύ και θα χαρώ και εγώ πολύ. Οι γνωριμίες γενικά είναι αυτό που μένει στο τέλος.

Ήσουν στην αποστολή της ΑΕΚ στο ιστορικό ματς με την Παρτιζάν στο Βελιγράδι εν μέσω πολέμου. Σε παλαιότερη συνέντευξη, ο σκόρερ του ματς, Πάρις Ζουμπούλης, μας είχε μιλήσει συγκλονισμένος γι' αυτό το ματς. Εσύ πως βίωσες αυτή την εμπειρία;

Πήγαμε μέσα στον πόλεμο, ξεκινήσαμε να παίξουμε μέρα-μεσημέρι για να προλάβουμε να φύγουμε πριν ξεκινήσουν πάλι οι βομβαρδισμοί. Είχαμε φτάσει με λεωφορείο και στους δρόμους ο κόσμος έβγαινε και μας πετούσε λουλούδια. Μας χαιρετούσαν, άλλοι από τα νοσοκομεία έβγαιναν από τα παράθυρα. Το παιχνίδι δεν πρόλαβε να τελειώσει γιατί μπήκε ο κόσμος μέσα. Μετά λέγαμε όλοι άντε να προλάβουμε να φύγουμε για να μην έχουμε περιπέτειες το βράδυ με τον πόλεμο. Είναι συναισθήματα φοβερά και πολλές φορές βλέπεις ότι το ποδόσφαιρο και γενικά ο αθλητισμός μπορεί να ενώσει.

Στο καινούριο γήπεδο της ΑΕΚ πήγες;

Πήγα αλλά όχι σε ματς. Πήγα με την γυναίκα μου και τα δύο παιδιά μας. Μας έβαλε ο Ηλίας (Ατματσίδης) μέσα για να το δούμε και εντυπωσιάστηκα. Είναι το κάτι άλλο. Περνούσε από το μυαλό μου πως ήταν παλιά το γήπεδο και πως έχει γίνει τώρα. Τα στενάκια μου έχουνε μείνει και τα σκέφτομαι συχνά. Πως σταματούσαμε για να πάμε στο γήπεδο. Τώρα έχει γίνει ένα φανταστικό πράγμα.

Επίσης ήσουν μέλος της μεγάλης ομάδας της Βέροιας με Μητρόπουλο, Τσαλουχίδη, Προτάσοφ και άλλους. Πες μου για εκείνη την ομάδα.

Εκείνη η ομάδα πιστεύω ότι είναι μία από τις καλύτερες ομάδες που έχει βγάλει η Βέροια. Υπήρχε ένα μείγμα ταλαντούχων ποδοσφαιριστών με ταλαντούχα παιδιά από εδώ, την Βέροια. Μας βοήθησαν τόσο πολύ οι μεγάλοι με αποτέλεσμα τα περισσότερα παιδιά να πάρουν και μεταγραφή κιόλας. Είχαμε έναν πολύ καλό προπονητή τον Μάκη τον Κατσαβάκη, ο οποίος μπόρεσε και μας ένωσε και είχαμε πολύ καλή διαδρομή στο πρωτάθλημα. Για μας τους νέους ήταν πολύ μεγάλη εμπειρία, ήμασταν από τα τυχερά παιδιά, γνωρίσαμε πάρα πολλά πράγματα, γιατί είχαμε μαζί μας τον Μητρόπουλο, τον Προτάσοφ, τον Τσαλουχίδη, τον Στόικα, τον Πέτκοβιτς. Ήταν παίκτες οι οποίοι είχαν την πολύ δυνατή προσωπικότητα και μας βοηθήσαν τόσο πολύ να βελτιωθούμε και μας περνούσαν το "μικρόβιο" του νικητή. Μας έκαναν τσαμπουκάδες. Ήταν μια πολύ πολύ πολύ καλή ομάδα.

Και ένα σχόλιο για μία ακόμη πρώην ομάδα σου, την Αναγέννηση Άρτας, όπου ένας παλιός σου συμπαίκτης, ο Δημήτρης Θώδης, την οδήγησε ξανά στη Γ Εθνική κατηγορία.

Στην Άρτα έμεινα 1,5 χρόνο, πέρασα πάρα πολύ καλά, έχω κάνει πολλούς φίλους εκεί. Τότε ήταν μια ομάδα που μπορούσε να πάει πολύ πάνω, αλλά έγινε εκείνο το άσχημο συμβάν με τον πρόεδρο, με αποτέλεσμα να σταματήσει το όνειρο που είχε αυτή η ομάδα. Είχε πολλούς καλούς παίκτες, βέβαια έχω κρατήσει επικοινωνία, περισσότερο με τον Δημήτρη. Ο Δημήτρης από ότι δείχνει παλεύει και αγαπάει ακόμη το ποδόσφαιρο και απέδειξε ακόμη μια φορά ότι είναι πολύ καλός σε αυτό που κάνει. Έβγαλε την ομάδα πάλι στη Γ Εθνική και εύχομαι τα καλύτερα και για την Αναγέννηση αλλά και για τον Δημήτρη για την συνέχεια της καριέρας του.