Το Κέντρο Πολιτισμού και η Βέροια

Ο Γιάννης Τροχόπουλος, γιος του μακαρίτη παντοπώλη της Βέροιας Ισαάκ (Tάκη) Τροχόπουλου και της Έφης Ταιγανίδου-Τροχοπούλου και εγγονός του αείμνηστου Ιερέα Παύλου Ταιγανίδη, διευθύνοντας την τοπική μας Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη, παρέλαβε τον Αύγουστο του 2010 το βραβείο Access to Learning του Ιδρύματος Μπιλ και Μελίντα Γκέιτς, που συνοδεύονταν από 1.000.000 δολάρια, για λογαριασμό της Βιβλιοθήκης, λόγω της πρωτοπόρου και καινοτόμου δουλειάς που επιτελέστηκε σ’αυτην.

Υστερα από δυο περίπου χρόνια, ο ίδιος κλήθηκε από το Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος, που έχει την έδρα του στην Νέα Υόρκη των Ηνωμένων Πολιτειών και δέχτηκε πρόταση να αναλάβει τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Ανώνυμης Εταιρείας που δημιούργησε το Ιδρυμα Στ. Νιάρχος, για την εκτέλεση του μεγάλου έργου «Πολιτιστικό Κέντρο Σταύρος Νιάρχος».

Το μοναδικό σε μέγεθος για την Χώρα αυτό έργο κατασκευάζεται στο Φαληρικό Δέλτα των Αθηνών, είναι προυπολογισμού 653 εκατομμυρίων ευρώ, και περιλαμβάνει την Λυρική Σκηνή της Πρωτεύουσας, την Εθνική Βιβλιοθήκη και ένα τεράστιο πάρκο μέσα στο οποίο θα υπάρχουν διάφορες λειτουργίες για όλο τον κόσμο. Με το πέρας της κατασκευής, όλο το Κέντρο θα παραδοθεί, ως δωρεά, στο Ελληνικό Δημόσιο.

Ο Γιάννης Τροχόπουλος αποφοίτησε από την Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και έλαβε μεταπτυχιακό δίπλωμα M.Iib από το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Κυριακάτικη έκδοση της Αθηναικής εφημερίδας «Καθημερινή» της 29ης Δεκεμβρίου 2013, στους δέκα Έλληνες και ξένους «ανθρώπους με ειδικό βάρος», όπως έγραψε, που επέλεξε για να διατυπώσουν την γνώμη τους για το πώς βλέπουν την Ελλαδα του 2021 (100 χρόνια από την επανάσταση τυ 1821), συμπεριέλαβε και τον συμπολίτη μας Γιάννη Τροχόπουλο, σχετικό άρθρο του οποίου και δημοσίευσε. ‘Εχει ενδιαφέρον να παραθέσω ένα απόσπασμα από αυτό το αρθρο του: «Ο πρότερος βίος μου επιτρέπει να αυθαιρετήσω και να φαντασθώ την Ελλάδα του 2021 σαν μια πελώρια βιβλιοθήκη. Την μεγαλύτερη, σε αυτήν την περίπτωση, βιβλιοθήκη στον κόσμο. Μια βιβλιοθήκη που θα περικλείει όλη τη σοφία, αλλα και την δημιουργικότητα της νέας γενιάς. Θα έπρεπε ίσως να είναι και λίγο διδακτική και να έδινε οδηγίες με τους ανθρώπους που θα μας εξυπηρετούσαν για το πώς π.χ. θα μπορούσαμε όλοι μαζί να συμφιλιώσουμε μια ευημερούσα οικονομία με μια καλή και αλληλέγγυα κοινωνία».

- Πότε σας έγινε η πρόταση να αναλάβετε την θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου της Α.Ε. Κέντρου Πολιτισμού Ιδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΚΠΙΣΝ),για το μεγαλο αυτό έργο και πώς την αντιμετωπίσατε;

- Η πρόταση μου έγινε, τον Μάρτιο του 2012. Είχα ήδη συνεργασία με το ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος καθώς, με πρωτοβουλία του, είχα ιδρύσει, το 2011, την εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα future library, μαζί με τον Δ.Πρωτοψάλτου στη Βέροια, για τη στήριξη των Δημοσίων και Δημοτικών Βιβλιοθηκών σ’ όλη τη χώρα. Επίσης, το ίδρυμα είχε χρηματοδοτήσει, το 2008, τη δημιουργιά των Μαγικών Κουτιών, του παιδικού τμήματος της Βιβλιοθήκης μας.

Το ίδρυμα μου πρότεινε, να δουλέψω μαζί τους από τη θέση του Διευθύνοντος Συμβούλου στο έργο αυτό,δηλαδή στο Κέντρο Πολιτισμού «Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος». Η πρόταση με εξέπληξε, ήταν φυσικά άκρως τιμητική και κατέληξα να την αποδεχτώ αναγνωρίζοντας, κατά κάποιο τρόπο, ότι ήταν μια μεγάλη, ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση,έχοντας πίσω μου αυτό που είχαμε καταφέρει στη Βέροια και λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι επρόκειτο για ένα έργο εθνικής και θα έλεγα και παγκόσμιας εμβέλειας.

- Ηταν ένα ρίσκο για σας να εγκαταλείψετε την Βέροια,να εγκατασταθείτε στην Αθήνα και να αναλάβετε την ευθύνη ενός τόσο μεγάλου και δύσκολου έργου;

- Ηταν ένα ρίσκο. Ρίσκο με την έννοια ότι μια επιτυχία σ’ ένα μικρό μέγεθος, αυτόματα δε σημαίνει ότι θα ακολουθηθεί και από άλλη επιτυχία σε ένα πολύ μεγαλύτερο μέγεθος.

Ρίσκο γιατί έπρεπε να μάθω να λειτουργώ σ’ ένα πιο οργανωμένο σύστημα. Ρίσκο γιατί έπρεπε να φύγουμε από τη Βέροια οικογενειακώς και να πάμε στην Αθήνα, να ζήσουμε εκεί σ’ ένα καινούργιο περιβάλλον και να ξαναδουλέψω από την αρχή, δημιουργώντας συνθήκες που θα συνεισφέρουν στην ολοκλήρωση του μεγάλου αυτού έργου.

Ήταν ένα ρίσκο απ’ όλες τις πλευρές, αλλά νομίζω ότι ήταν και η μεγαλύτερη πρόκληση που θα μπορούσε να μου συμβεί και την αποδέχθηκα με μεγάλη χαρά.

- Η προβολή του προσώπου σας και της προσωπικότητάς σας,κυρίως από έγκυρα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, υπήρξε απρόβλεπτα μεγάλη. Επηρέασε αυτό το χαρακτήρα σας και την συμπεριφορά σας;

- Νομίζω ότι αυτό θα το κρίνουν άλλοι. Δηλαδή αν και κατά πόσο άλλαξα χαρακτήρα και συμπεριφορά. Βέβαια η δημοσιότητα είχε αρχίσει από το 2010 με το βραβείο «πρόσβαση στη γνώση» του ιδρύματος Bill&Melinda Gates. Προβολή δική μου, της Βιβλιοθήκης που διηύθυνα και της πόλης της Βέροιας. Η προβολή,φυσικά, μεγεθύνθηκε από τότε που ανέλαβα Διευθυντικά καθήκοντα στο Κέντρο Πολιτισμού.

Έχει περάσει 1,5 χρόνος περίπου. Είμαι ευτυχής διότι ο κόσμος πλέον συνδέεται με το έργο αυτό ολοένα και περισσότερο και βλέπω ότι κι εγώ συνεισφέρω, στην προσπάθεια για την πραγμάτωση,στο σύνολό τους,των στόχων που τέθηκαν. Δεν νομίζω ότι πήραν τα μυαλά μου αέρα.Δεν είχα ούτε έχω κάποια μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου και τις όποιες ικανότητες.Πιστεύω απλά ότι μόνο ενωμένοι,σαν μια οικογένεια,μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα, δουλεύοντας με επιμονή και όραμα. Στη ζωή υπήρχαν και θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που περνάνε καλά και άλλοι που υποφέρουν.Αισθάνομαι την ανάγκη να έχω πάντα στο νου μου και να δουλεύω για αυτούς που υποφέρουν πραγματικά.Ολοκληρώνοντας την απάντηση στην ερώτησή σας πρέπει να πω ότι είμαι πολύ πιο υπερήφανος και χαρούμενος για αυτά που καταφέρνουν αυτοί που άφησα πίσω μου στη Βέροια, ο κ.Αντώνης Γκαλίτσιος,που έχει πλέον την διεύθυνση,αλλά και όλο το προσωπικό της Βιβλιοθήκης. Αυτό για μένα είναι το πιο σημαντικό που έχω καταφέρει.

- Μιλήστε μας για το έργο και τους στόχους του.

- Το ίδρυμα ανακοίνωσε τη δωρεά το 2006. Την ανακοίνωσε σε μια περίοδο που δεν υπήρχαν δείγματα ή υποψίες για την κρίση που ακολούθησε.Πιστεύω ακράδαντα ότι ο σκοπός αυτής της δωρεάς έχει ανυπολόγιστη αξία διότι συνδέεται με δυο μεγάλα προβλήματα της χώρας:

Με το θέμα της εκπαίδευσης και με το θέμα του πολιτισμού. Σε αυτά τα δύο σοβαρά ζητήματα δίνει απάντηση το έργο αυτό και για τούτο τώρα έχει μεγαλύτερη αξία από ό,τι είχε πριν. Η πρόκληση τεράστια.

Πρέπει να ληφθεί υπόψη,εκτός από το μέγεθος του έργου και το γεγονός ότι αυτό δωρίζεται στο Ελληνικό Δημόσιο το οποίο και θα το διαχειρισθεί. Αυτό κάνει το έργο πιο σύνθετο και πολύπλοκο. Όμως, η σωστή λειτουργία του Κέντρου Πολιτισμού θα αποτελέσει ένα λαμπρό παράδειγμα/μοντέλο για τον τρόπο λειτουργίας μικρών και μεγάλων πολιτιστικών ιδρυμάτων στη χώρα μας.

- Εχετε ήδη 18 μήνες που διευθύνετε την Α.Ε. Είστε ικανοποιημένος από την πρόοδο του έργου και την δική σας απόδοση μπροστά στις μεγάλες ευθύνες που αναλάβατε;

- Το έργο είναι σωστά μελετημένο. Η αρμόδια Συμβουλευτική Επιτροπή (συμμετέχουν εκπρόσωποι των φορέων που θα εγκατασταθούν στο ΚΠΙΣΝ) η οποία έχει συσταθεί, συνεδριάζει ανελλιπώς κάθε μήνα κι αυτό σημαίνει ότι οι εμπλεκόμενοι φορείς που θα συμμετέχουν, μετά την ολοκλήρωσή του, στη διαχείριση λειτουργίας του, συναντιούνται, συζητάνε, παρακολουθούν την πορεία του, τα προβλήματα, τα θέματα τα οποία πρέπει να επιλύσουν. Άρα δεν είναι κάτι που θα γίνει ξαφνικά.

Να σας πω επίσης ότι γίνεται και πάρα πολύ δουλειά πίσω από τη σκηνή, δηλαδή δουλειά που δεν φαίνεται αυτή τη στιγμή και η οποία κατευθύνει τα πράγματα ώστε να ολοκληρωθούν οι εργασίες κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μέσα στο αρχικό χρονοδιάγραμμα. Θα βοηθηθούν έτσι κυρίως η Λυρική Σκηνή και η Εθνική Βιβλιοθήκη. Θα καταστεί δυνατό να μεταφερθούν στους νέους τους χώρους και να προσφέρουν τις πολύτιμες υπηρεσίες τους,ώστε να γίνει το Κέντρο Πολιτισμού προορισμός για τους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, για τους Έλληνες όλης της χώρας και κατά την άποψή μου προορισμός, σ’ ένα μεγάλο βαθμό και για τους ξένους επισκέπτες της Πρωτεύουσας και της Ελλάδας.

Υπάρχει πρώτα απ’ όλα πρόοδος σε όλα τα επίπεδα, δηλαδή και στον τομέα της κατασκευής του Κέντρου αλλά και στον τομέα της ενημέρωσης του κοινού. Τον Σεπτέμβριο που μας πέρασε εγκαινιάσθηκε το Κέντρο Επισκεπτών του ΚΠΙΣΝ, ένας χώρος που δίνει τη δυνατότητα στο ευρύτερο κοινό να δει την πορεία της κατασκευής του έργου και να πάρει μία γεύση από τις υπηρεσίες που θα προσφέρει το Κέντρο όταν ολοκληρωθεί και παραδοθεί στο Ελληνικό Δημόσιο. Επίσης, σε εβδομαδιαία βάση διοργανώνονται οργανωμένες επισκέψεις/ξεναγήσεις το εργοτάξιο, ενώ έχει αρχίσει και μία δράση το «Ταξίδι προς το ΚΠΙΣΝ» σε συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Σε πρώτο στάδιο, το Ταξίδι αυτό απευθύνεται στους κατοίκους του Λεκανοπεδίου, όμως υπάρχει σχέδιο να εξαπλωθεί και σε πόλεις σε όλη τη χώρα. Έχει αναπτυχθεί ένα πλαίσιο καλής συνεργασίας και μια σχέση εμπιστοσύνης με τους φορείς, την Εθνική Λυρική Σκηνή και την Εθνική Βιβλιοθήκη. Έχουμε ακόμη 2 χρόνια μπροστά μας. Υπάρχουν φυσικά περιθώρια για βελτιώσεις και καλύτερη συνεργασία

- Πώς σας αντιμετώπισαν οι συμπολίτες σας Βεροιώτες, μετά τις τόσο σημαντικές επιτυχίες σας στην Ελλάδα και στο εξωτερικό;

- Νομίζω αισθάνθηκαν υπερήφανοι όπως κι εγώ και χαίρονται να με βλέπουν να συμμετέχω σε ένα τόσο σημαντικό για τη χώρα μας έργο.

Η Βέροια εξέπεμπε και εκπέμπει από μια άποψη - και αυτό με γεμίζει με ιδιαίτερη χαρά και συγκίνηση- ένα αίσθημα γνησιότητας και γενναιότητας . Μετά την βράβευση και την παραλαβή του βραβείου, έμεινα στη Βιβλιοθήκη άλλα δύο χρόνια.Αυτό που εισέπραξα στην πόλη μου είναι αποδοχή και αναγνώριση από τον απλό κόσμο. Από την Πολιτεία και τις τοπικές Αρχές δεν έχω να θυμηθώ πολλά αρνητικά. Πάντα προσπαθώ να θυμάμαι τα θετικά στοιχεία και υπήρξαν πολλά τέτοια. Η βιβλιοθήκη είχε την τύχη να αποτελέσει ένα από τα θετικά στοιχεία της πόλης, με καθολική αποδοχή κι αναγνώριση.

- Ενώ υπό την Διεύθυνσή σας η Δημόσια Βιβλιοθήκη ακολουθούσε τη δική της ανοδική πορεία σ’ένα «υγειές» λειτουργικό κλίμα,οι τοπικές Αρχές πώς σας σαντιμετώπιζαν; Είσασταν ευχαριστημένος από αυτές;

- Νομίζω ότι η κρίση που περνάμε, δείχνει ότι διοικούντες και διοικούμενοι πρέπει να αλλάξουμε νοοτροπία. Άρα δεν μπορώ να πω ότι ήμουν ευχαριστημένος, όμως δεν το έβλεπα σαν κάτι παράδοξο. Ούτε αυτό που συμβαίνει σήμερα είναι παράδοξο. Απλώς εμείς στη Βιβλιοθήκη φτάσαμε σε αυτή τη μεγάλη επιτυχία δουλεύοντας μεθοδικά,ξεπερνώντας τα προβλήματα και ξεχνώντας τις απογοητεύσεις. Θα μπορούσα όμως να πω, τώρα πλέον,δηλαδή αφού έφυγα από τη Βέροια : Υπάρχουν δύο πράγματα, ένα πάρα πολύ θετικό κι ένα αρνητικό, με την έννοια ότι προσπαθώ να έχω ένα στοιχείο ισορροπίας. Δηλαδή αν δω κάτι αρνητικό ταυτόχρονα προσπαθώ να αναζητήσω και κάτι θετικό για να βρω την ισορροπία που δίνει τη δυνατότητα στον άνθρωπο να ελπίζει.

Κι αρχίζω με το θετικό: Είδα στη Βέροια,σε ένα μαγαζί φιλικών προσώπων, να βοηθάει το παιδί τους που είναι 8 χρονών. Ήθελαν οι άνθρωποι να μάθουν το παιδί τους να καταλάβει τι σημαίνει εργασία από πολύ μικρή ηλικία, πράγμα το οποίο είναι το πιο ελπιδοφόρο σημάδι στην εποχή μας, διότι αυτό λείπει από τη σημερινή εκπαίδευση. Δεν μαθαίνουμε τα παιδιά να δουλεύουν, διεκδικούμε συνεχώς πράγματα διότι νομίζουμε ότι τα δικαιούμαστε κι αυτό μαζί με άφρονες επιλογές έχει δημιουργήσει πρωτοφανή καταστροφή. Είναι αλήθεια ότι έχουμε υποθηκεύσει το μέλλον των παιδιών μας και χρειάζεται να βρούμε ξανά το σημείο αφετηρίας για μία υγιή κοινωνία. Βέβαια το γεγονός ότι το είδα σε μια οικογένεια δεν το καθορίζει σαν γενικό στοιχείο, αλλά με γέμισε με πολλή χαρά γιατί είναι σπάνιο φαινόμενο.Το αρνητικό , που αν και πολύ αρνητικό δεν με αιφνιδιάζει, γιατί κατά κάποιο τρόπο το είχα υπόψη μου σαν ενδεχόμενο, είναι το εξής: Το 2010 η Βιβλιοθήκη της Βέροιας κι εγώ προσωπικά είχαμε βοηθήσει στο να ολοκληρωθεί κατά κάποιο τρόπο η δωρεά της Βουλής των Ελλήνων για τη δημιουργία Βιβλιοθήκης στο Μακροχώρι, αφιερωμένης στη μνήμη των παιδιών που σκοτώθηκαν στο δυστύχημα των Τεμπών.

Είχαμε βοηθήσει και στο Μακροχώρι και στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου. Τότε και τα δυο Χωριά ήταν ξεχωριστοί Δήμοι, με τον προηγούμενο νόμο που ίσχυε.

Είχα την τύχη και τη χαρά να δω να λειτουργεί εξαιρετικά η Βιβλιοθήκη του Μακροχωρίου, συνδεδεμένη ηλεκτρονικά με την Βιβλιοθήκη της Βέροιας και όταν και τότε με είχαν ρωτήσει τί θα γίνει αν κάποια στιγμή τα μνημόνια, οι συνεργασίες και οι συμφωνίες δεν τηρηθούν,απάντησα: « Αυτό που μ’ ενδιαφέρει είναι να αγκαλιάσουν οι κάτοικοι την Βιβλιοθήκη και να την χρησιμοποιήσουν. Να βρεθούν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα την αγαπήσουν και θα την λειτουργήσουν σωστά. Αυτά δεν είναι δεδομένα.» Σχεδόν ένα χρόνο λειτούργησε άψογα. Μετά, απ΄ όσο γνωρίζω, γιατί πλέον δεν είμαι κάτοικος της Βέροιας,η Βιβλιοθήκη αυτή δεν συνεργάζεται πλέον με την Βιβλιοθήκη της Βέροιας.Μιλάω περισσότερο για αυτήν του Μακροχωρίου γιατί έχει και έναν συμβολισμό, λόγω των παιδιών που χάθηκαν. Εκεί βλέπει κανείς τις δυνάμεις που έχει ή δεν έχει ένας Οργανισμός ,η Βιβλιοθήκη της Βέροιας, να επιβάλλει αυτή την λειτουργία της σε μία μεγαλυτερη δομή στην προκειμένη περίπτωση, στο Δήμο της Βέροιας στον οποίο και ανήκει η Βιβλιοθήκη του Μακροχωρίου.. Βλέπει την καχεξία και την αδυναμία της τοπικής κοινωνίας να προστατεύσει ένα αγαθό που της προσφέρθηκε και επιτρέπει να της το καταργήσουν.

Αυτό είναι τραγικό και συμβαίνει επειδή δεν έχουμε αυτό που λέγεται «κοινωνία των πολιτών».Δεν είναι μομφή σε καμιά δημοτική αρχή αυτό. Μ’ ενδιαφέρει, πάνω από όλα, οι πολίτες να είναι αλληλέγγυοι και να μπορούν να διασώζουν και να υπερασπίζονται αυτά που έχουν αξία.

- Πώς βλέπετε να λειτουργεί η Δημόσια Βιβλιοθήκη της Βέροιας μετά την αποχώρησή σας από τη θέση του Διευθυντή της;

- Μετά το βραβείο άρχισα να ετοιμάζω στο μυαλό μου το ενδεχόμενο να αποχωρήσω.Δεν είχα ιδέα τι θα κάνω, όμως ήξερα ότι θέλω να φύγω από την Βιβλιοθήκη για να δώσω τη δυνατότητα στην υπόλοιπη ομάδα να συνεχίσει την προσπάθεια που αρχίσαμε όλοι μαζί στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Και ήμουν από την πρώτη στιγμή σίγουρος ότι αυτή μπορούσε να λειτουργεί και χωρίς την παρουσία μου.Είχαν μπει όλα σε μια πορεία που δύσκολα μπορούσε να ανατραπεί. Δεν έπεσα έξω.Ο κόσμος απολαμβάνει τις υπηρεσίες που απολάμβανε και πριν. Υπάρχουν φυσικά περιθώρια βελτίωσης και παραλείψεις, όμως ο γενικότερος απολογισμός είναι θετικός σε μία χώρα που βρίσκεται σε πλήρη παρακμή.

Το Κέντρο Πολιτισμού που δημιουργείται στην Αθήνα,με την Εθνική Βιβλιοθήκη, θα δώσει φτερά και στη Βέροια για να κάνει πολλά περισσότερα. Το ίδρυμα κατά τρόπο μοναδικό είχε και έχει μια έφεση κι ένα ενδιαφέρον για τις Βιβλιοθήκες.Και ο κόσμος διψάει για μάθηση,για σωστή εκπαίδευση και στερήθηκε όσες ευκαιρίες χρειάζονταν προς αυτή την κετεύθυνση.

- Απευθυνόμενος στους συμπατριώτες σας Βεροιώτες, τι άλλο έχετε να τους πείτε;

- Πρέπει να αλλάξουμε το μοντέλο ζωής κι εργασίας. Άλλες πόλεις βαδίζουν μπροστά. Η Βέροια κάνει βήματα προς τα πίσω και φυσικά αν συνεχίσει να βαδίζει έτσι ... αντιλαμβάνεστε τι θα συμβεί.

Το ότι γίνονται βήματα προς τα πίσω είναι ένα δυστύχημα και φυσικά τη ευθύνη την έχουν πρώτα αυτοί που κατέχουν τα αξιώματα και στη συνέχεια όλοι οι υπόλοιποι. Οι διοικούντες έχουν πάντα αυξημένη ευθύνη σε σχέση με τους διοικουμένους, αλλά όλοι είμαστε μέρος του προβλήματος. Αν δεν βρεθεί τρόπος να κοπεί ο γόρδιος δεσμός αυτής της μακρόχρονης κακοδαιμονίας μας, δεν μπορεί κανείς να είναι αισιόδοξος για το μέλλον. Μακάρι φυσικά να κάνω λάθος. Σε κάθε περίπτωση πάντως δεν είμαι εγώ κάποιος που μπορεί να δίνει συμβουλές. Μάλλον, το αντίθετο θα έλεγα. Εύχομαι ό,τι καλύτερο για την πόλη μου.

- Κλείνοντας αυτή τη συνομιλία μας, έχετε κάτι ακόμη να προσθέσετε;

- Χάρηκα ιδιαίτερα για την ευκαιρία που μου δώσατε να μιλήσω για το Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος αλλά και για τη Βιβλιοθήκη της Βέροιας. Θυμάμαι με ιδιαίτερη χαρά τις συζητήσεις που κάναμε οι δύο μας όλα αυτά τα χρόνια που ζούσα στη Βέροια, με θέματα που με απασχολούσαν και τη βοήθεια που μου προσφέρατε.

Δεν μπορώ εδώ να μην αναφέρω το πόσο σημαντική ήταν πάντα η βοήθεια όλων των ανθρώπων που αμισθί υπηρέτησαν από τις θέσεις του Διοικητικού Συμβουλίου στο «θαύμα» της Βιβλιοθήκης της Βέροιας. Συνεργάσθηκαν μαζί μου με τρόπο υποδειγματικό και συνεισέφεραν τα μέγιστα σ’αυτό που απολαμβάνουμε όλοι μας σήμερα. Οφείλω όμως να ξεχωρίσω από όλους τον πρώην βουλευτή και ιστορικό της πόλης κ. Γιώργο Χιονίδη που εκτός ότι ήταν ο μακροβιώτερος Πρόεδρος, για μένα ήταν και είναι ένα λαμπρό παράδειγμα στάσης ζωής που έχω σαν πρότυπο και με καθοδηγεί στην προσωπική και επαγγελματική μου ζωή.

Επιτρέψτε μου να κλείσω αυτή την συνομιλία μας με ένα απόσπασμα από τον Αριστοτέλη, επίκαιρο νομιζω όσο ποτέ άλλοτε για την εποχή που ζούμε:

«ἃ γὰρ δεῖ μαθόντας ποιεῖν, ταῦτα ποιοῦντες μανθάνομεν»

«αυτά που για να τα κάνουμε πρέπει πρώτα να τα μάθουμε, αυτά τα μαθαίνουμε κάνοντάς τα»

Σ.Σ.: Η συνέντευξη αυτή άρχισε στο ιστορικό Ζαχαροπλαστείο Σερεμέτα και τελείωσε στο πατρικό σπίτι του Γιάννη Τροχόπουλου, επί της οδού Μητροπόλεως της Βέροιας.

Η συνέντευξη δόθηκε στον κ. Γιώργο Καλογήρου και δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Βέροια", την Τετάρτη 23-01-14