Κυλικεία για… λουκέτα

Ένα επάγγελμα που γνωρίζουμε και έχουμε ωραίες αναμνήσεις είναι αυτό του κυλικειάρχη. Όλοι έχουμε κάτι να θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια που αφορά στη φιγούρα της κυρίας που ψωνίζαμε το κολατσιό μας στο διάλειμμα.

H οικονομική κρίση έχει φέρει πολλούς κυλικειάρχες σε απόγνωση και ιδιαίτερα όσους έχουν μισθώσει κυλικεία πριν από πέντε και έξι χρόνια, που οι συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές.

To πρώτο ζήτημα που τίθεται είναι τι κυλικεία θέλει πραγματικά η πολιτεία.  Kεδροσκοπικά ή ενδιαφέρεται για το ποιοτικό κομμάτι. Aναμφίβολα είναι το θέμα των κυλικείων «πουλά» κάθε Σεπτέμβρη που βγαίνουν τα υγειονομικά, ο EΦET και συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των γονέων. Επί της ουσίας δεν ασχολείται κανείς όμως.  Το κράτος το αντιμετωπίζει με προχειρότητα.

Σήμερα στην Ημαθία λειτουργούν περίπου 50 κυλικεία στα σχολεία Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Όμως ως επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης. Λόγω της ανεργίας που διογκώθηκε στα χρόνια της οικονομικής κρίσης, πολλοί είναι αυτοί που «χτυπούν» αλόγιστα στις δημοπρασίες, με αποτέλεσμα το ενοίκια να γίνονται μη ανταποδοτικά. Όμως τα προβλήματα δεν σταματούν εδώ…

Περιορισμένα προϊόντα…

Για τα προβλήματα στα κυλικεία της Βέροιας και δη του νομού μας, μιλήσαμε με την Πρόεδρο του Σωματείου Κυλικείων Ημαθίας Γεωργία Τζέτζιου η οποία μας τόνισε ότι «πρέπει να βάλουμε περισσότερους κωδικούς προϊόντων, να σπρώξουμε τις βιομηχανίες να παράγουν προϊόντα με χαμηλά λιπαρά για τη διατροφή των παιδιών προκειμένου τα παιδιά να μη βγαίνουν έξω για να ψωνίσουν» και επισήμανε πως «οι συνάδελφοι κυλικειάρχες έχουν τις ευαισθησίες, το ήθος και την προϋπηρεσία».

Πλέον σε κάθε γειτονιά, κοντά σε ένα σχολείο, υπάρχει ένας φούρνος, μία μικρή επιχείρηση που πουλάει τα ίδια προϊόντα που εμπορεύονται τα κυλικεία και ακόμα περισσότερα.

«Η δουλειά μας, λόγω της κρίσης έχει πέσει κοντά στο 60%. Κάθε οικογένεια έχει και έναν, τουλάχιστον, άνεργο. Έτσι αδυνατεί να δώσει χρήματα στο παιδί για το σχολείο και περιορίζονται σε ένα σάντουιτς από το σπίτι ή και σε κάποιες περιπτώσεις ούτε αυτό. Ταυτόχρονα υπάρχει και ο αθέμιτος ανταγωνισμός. Ενώ στα σχολικά κυλικεία τα προϊόντα περιορίστηκαν με απόφαση του κράτους, έξω από τα σχολεία ή κοντά σ΄ αυτά υπάρχουν φούρνοι και πρατήρια απ΄ όπου τα παιδιά μπορούν να πάρουν ότι θέλουν. Τι να πεις στα παιδιά. Μην ψωνίζεις;» μας είπε η Γεωργία Τζέτζιου.

Καταστροφικοί πλειοδοτικοί διαγωνισμοί

Σε μέρες βαθιάς οικονομικής κρίσης και μεγάλης ανεργίας με την ισχύουσα νομοθεσία, φυσικό είναι να πέφτει η βαρύτητα στο ποσό. Στο διαγωνισμό μπορούν να πάρουν όλοι μέρος εκτός αν υπάρχει γραπτή αναφορά. H τιμή καθορίζεται ανά μαθητή.

«O καθένας βάζει μια υψηλή τιμή προκειμένου να αποκτήσει μια δουλειά  Aπελπισμένες κινήσεις λόγω της μεγάλης ανεργίας. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που ενώ κάποιοι κατάφεραν να κερδίσουν το διαγωνισμό, έδωσαν εγγυητικές, μετά παράτησαν τα κυλικεία γιατί δεν «έβγαιναν» και βρέθηκαν σε αδιέξοδο» δηλώνει στην εφημερίδας μας ο Πρόεδρος Σχολικής Επιτροπής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και Δημοτικός Σύμβουλος Σάκης Κουλουριώτης.

«Θα πρέπει να είναι προσεκτικοί αυτοί που συμμετέχουν στους διαγωνισμούς των κυλικείων. Εμείς τους λέμε να μην δίνουν υψηλές τιμές στις προσφορές που καταθέτουν, αλλά δυστυχώς παρασύρονται σε υπέρμετρο ανταγωνισμό και όταν παίρνουν το κυλικείο, στην συνέχεια αδυνατούν να ανταποκριθούν στην καταβολή των ενοικίων και ζητούν να γίνουν μειώσεις, κάτι που δεν μπορεί να γίνει. Σε λίγο θα έχουμε ξεκοίκιαστα κυλικεία».  

Ένα άλλο θέμα που υπάρχει με τα κυλικεία, είναι μια σχετικά πρόσφατη απόφαση της πολιτείας. Με απόφαση του υπουργείου, το ρεύμα πλέον πληρώνεται από τους επιχειρηματίας κυλικειάρχες και όχι από τον Δήμο. Έτσι στα λειτουργικά έξοδα υπάρχει επιπλέον επιβάρυνση.

«Δυστυχώς είναι μια απόφαση για την οποία δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς. Είναι δεμένα τα χέρια μας. Δεν μπορούμε να παρακάμψουμε την απόφαση του υπουργείου για την κατανάλωση του ρεύματος. Αλλά και αν πούμε ότι το πληρώνουμε, τότε τα χρήματα αυτά θα αφαιρεθούν από τους μαθητές» μας είπε ο Σάκης Κουλουριώτης.   

Το ΤΕΒΕ και οι …απεργίες

Τα κυλικεία είναι επιχειρήσεις και η καταβολή ασφαλίστρων στον ΟΑΕΕ (ΤΕΒΕ) είναι υποχρεωτική. Όμως υπάρχει μια σημαντική διαφορά με τις άλλες επιχειρήσεις και τους ελεύθερους επαγγελματίες.

«Oι κυλικειάρχες πληρώνουν 12 μήνες TEBE ενώ δουλεύουν λιγότερο από 150 μέρες τον χρόνο» μας είπε η Γεωργία Τζέτζιου και συμπληρώνει πως «αυτό είναι άλλη μια άδικη απόφαση της πολιτείας απέναντι στις επιχειρήσεις των σχολικών κυλικείων».

Κλείνοντας την συζήτησή μας με την Πρόεδρο του Σωματείου Κυλικείων Ημαθίας μας τόνισε ότι «αποφασίζουν άλλοι αν θα δουλέψεις, πόσο θα δουλέψεις και τι προϊόντα θα βάλεις στο μαγαζί σου. Tο υπουργείο ανάπτυξης μας δίνει συγκεκριμένες τιμές, μας απαγορεύουν πολλά προϊόντα και συνδυασμούς, απαγορεύονται ακόμα και τα αφεψήματα. Και κοντά σ΄ αυτά είναι οι απεργίες των εκπαιδευτικών και οι αποχές των μαθητών».

Τα προβλήματα επιβίωσης των κυλικείων είναι πολλά περισσότερα από αυτά που καταγράψαμε, αν εξετάσουμε διάφορες παραμέτρους όπως την έξοδο εκτός σχολείων μαθητών για να ψωνίσουν κ.α. Γι αυτό η Δημοτική αρχή πρέπει να βρει τρόπους να στηρίξει τις επιχειρήσεις αυτές.

«Κατανοούμε πραγματικά τα προβλήματα που υπάρχουν στα κυλικεία και έχουμε κάθε καλή διάθεση να βοηθήσουμε, μέχρι εκεί που μας το επιτρέπει ο νόμος» κατέληξε ο Σάκης Κουλουριώτης.