Η αυτοκριτική του Δημήτρη Γκίμα

Έχει ενδιαφέρον το τι επισημαίνει.  

«Η χθεσινή δίκαια ήττα μας ήταν η έκτη συνεχόμενη. Με αφορμή την ήττα αυτή θα ήθελα να διευκρινίσω κάποια πράγματα.

Στα τελευταία έξι παιχνίδια η εκτός προγράμματος ήττα είναι μια. Σίγουρα η εικόνα μας δεν ήταν καλή στις περισσότερες από τις ήττες. Πρέπει όμως με ψυχραιμία να αναλογιστούμε και με ποιους αντιπάλους παίζαμε. Επίσης και ποιους αντιπάλους κερδίσαμε η καλούμαστε να κερδίσουμε

. Όπως δεν θριαμβολογήσαμε πότε έτσι και δεν πρέπει να ισοπεδώσουμε τα πάντα. Εάν απαξιώσουμε τα πάντα θα απαξιώσουμε πρώτα τους εαυτούς μας. Πρέπει επίσης να οριοθετήσουμε για μια ακόμη φορά για ποιο σκοπό χτίστηκε αυτή η ομάδα. Χτίστηκε με αποκλειστικό σκοπό την παραμονή και αυτό ακριβώς διεκδικεί.

 Όπως φαίνεται σήμερα η παραμονή θα παίζεται μέχρι τον Μάιο. Πως θα φαινόταν σε κάποιον αν 10 αγώνες πριν το τέλος κι έναν βαθμό από τη σωτηρία, δηλαδή απολύτως εντός στόχου, εγκαταλείπαμε την προσπάθεια;

Πρέπει λοιπόν να προσπαθήσουμε περισσότερο. Καταλαβαίνω ότι πολλοί έχουν χάσει την πίστη τους σε μας και πολλοί μας χλευάζουν. Δικαίωμα τους.

Ίσως κι οι αθλητές μας να έχουν χάσει την πίστη τους στη νίκη. Εμείς όμως τους πιστεύουμε και τους αγαπάμε και είμαστε εδώ για να προσπαθήσουμε να διορθώσουμε τα πράγματα.

Ξέρω ότι έπειτα από τρία χρόνια όπου η ομάδα μάχεται για παραμονή ,έστω και σε διαφορετικές κατηγορίες ,μιλώντας κάθε φορά για πίστη και για προσπάθεια μετά από πολλές ήττες ,ακόμη κι όταν υπήρχαν ελάχιστες πιθανότητες σωτηρίας ,χαρακτηρίζομαι γραφικός. Άλλωστε ότι πλωρίζεται χάνει την αξία του κι ευτελίζετε. Έτσι και τα λόγια μου και τα πιστεύω μου μπορεί να έχουν χάσει κι αυτά την αξία τους .Το αποδέχομαι κι αυτό. Είμαι όμως 52 ετών και δεν νομίζω ότι μπορώ να αλλάξω. Ρομαντικά γραφικός η γραφικά ρομαντικός μαζί με τους συνεργάτες μου ,μαζί με τον πρόεδρο ,θα παλέψουμε μέχρι τέλους.

ΥΓ. Δεν αναφέρομαι σε δυσκολίες ατυχίες κλπ. Όσοι είναι κοντά μας ,γνωρίζουν. Για τους υπόλοιπους δεν έχει καμία σημασία».