Μία επιστολή γεμάτη αναμνήσεις στη μνήμη του Γιώργου Γαλανομάτη

Μία συγκινητική επιστολή γεμάτη αναμνήσεις, μας έστειλε ο πρόεδρος του δικηγορικού συλλόγου Βέροιας Φώτης Καραβασίλης, στη μνήμη του Γιώργου Γαλανομάτη, με την ευκαιρία του μνημόσυνου που έγινε την περασμένη Κυριακή.

Απευθυνόμενος στον κύριο Γιώργο (εξηγεί για πιο λόγο), γράφει στην επιστολή του.

«Σεβαστέ μου κύριε Γιώργο,

Έτσι σε αποκαλούσα, έτσι με άκουγες να σου μιλώ κι έτσι σου μιλώ και σήμερα γιατί δεν συνειδητοποιώ ακόμα ότι έχεις ‘φύγει’.

Κατ’ αρχήν ήξερες –σου το είχα πει- ότι όταν ήμουν 6 χρόνων παιδάκι ανεβασμένος στη πλάτη του πατέρα μου, στο πέταλο του γηπέδου της Κατερίνης, έβλεπα την ομάδα της Βέροιας να νικά τον ΟΦΗ σε αγώνα κατατάξεως -(έτσι έλεγαν τότε και όχι μπαράζ ή πλέϋ οφ όπως σήμερα … Αχ .. αυτά μας έφαγαν!!)- και να ανεβαίνει στην Α’ Εθνική κατηγορία ποδοσφαίρου. Ένιωσα τότε για πρώτη φορά μία τεράστια χαρά, χαρά ομαδική και μαζί διάφορα άλλα συναισθήματα που δεν ήξερα, σαν πιτσιρικάς, πώς να τα ερμηνεύσω. Ήταν η πρώτη σπίθα που άναψε μέσα μου. Έτσι τρελαμένος που ήμουν άρχισα να κολλάω το αυτί μου στο ράδιο τα βράδια της Κυριακής. Ακουγόταν ένα μουσικό σήμα και μία φωνή που έλεγε με στόμφο: ‘τα χρονικά της ημέρας’. Και αμέσως η ίδια φωνή στις αθλητικές ειδήσεις να λέει: ‘του ανταποκριτού μας από τη Βέροια Γιώργου Γαλανομάτη’. Και αμέσως μετά η δική σου η φωνή, σεβαστέ μου κ. Γιώργο, να λες την περίληψη του αγώνος και να αρχίζεις: «μεγαλειώδη εμφάνιση πραγματοποίησε σήμερα στο στάδιο Βεροίας η ομώνυμη ομάς… Η ‘Βασίλισσα του Βορρά’’ έχοντας ‘πιάσει’ μεγάλη απόδοση σε όλες τις γραμμές κλπ…..». Αυτό ήταν.. άκουσα τη μαγική φράση: ‘Βέροια – Η Βασίλισσα του Βορρά’.-  Η τρέλα μου μεγάλωσε τότε. Άρχισα, εξ αιτίας σου, να νιώθω πως έχω μυηθεί σ’ αυτό που λέγεται ποδόσφαιρο. Και ταυτόχρονα να νοιώθω μεγάλη αγάπη για την ομάδα μας, τη ‘Βέροια’. Είχα και τον πατέρα μου φανατικό.. και έτσι... Μέσα – έξω κάθε Κυριακή δίπλα στην ομάδα. Πηγαίναμε στην Λάρισα, στη Φλώρινα, στην Αριδαία, στην Καστοριά, στις Σέρρες στο Τύρναβο, στη Χαλάστρα, στην Ευκαρπία στη Θεσσαλονίκη (έδρα του ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ). Παντού για την ‘Βεροιάρα’.  Και το βράδυ κολλημένο το αυτί μου στο ράδιο, στο τότε ΕΙΡ, για να ακούσω τη φωνή σου, τι θα πεις πως θα ζωντανέψεις τις στιγμές που έζησα πριν λίγες ώρες ή αυτές που δεν έζησα αλλά τις φανταζόμουν ξέροντας  μόνο το αποτέλεσμα του αγώνος.

Και λίγο αργότερα τι χαρά !!. Σε γνώρισα προσωπικά πλέον όταν, τουλάχιστον μια φορά κάθε μήνα, ερχόμουν στο Κουρείο που είχατε με τον αγαπημένο μου γαμπρό, άνδρα της α’ εξαδέλφης μου, τον Νάκη τον Μουρατίδη. Με κούρευε ο Νάκης. Κι εγώ άκουγα εσένα να λες για την ομάδα. Ατελείωτες συζητήσεις, άπειρες γνώμες και ωραία μαλώματα όταν υπήρχε διαφωνία. Ειδικά στα χρόνια της ομαδάρας της Βέροιας, στα μέσα της 10ετίας του ’70, τρελαινόμουν να ακούω συζητήσεις. Ήταν τότε που ως μαθητές Γυμνασίου, όλοι, με ελάχιστες εξαιρέσεις, αν νικούσε η Βέροια την Κυριακή ‘πετούσαμε’ όλη τη βδομάδα στο Σχολείο. Αν έχανε η ομάδα είμαστε σαν ‘βρεγμένες γάτες’, καταστεναχωρημένοι. Και μετά φοιτητής να σε παρακολουθώ από μακριά. Μετά, ήρθε η ώρα, σαν Αντιδήμαρχος Αθλητικού Τομέα που ήμουν το 1990-91 και σαν Αντινομάρχης από το 1994 ως το 1998, να συνεργαστώ μαζί σου σε διάφορα θέματα. Δεν πίστευα ότι πήγαινα σε εκδηλώσεις και καθόμουν δίπλα σ’ εσένα. Και δίπλα τα ποδοσφαιρικά μου ινδάλματα. Σ’ αυτούς που τους έβλεπα και ξεσηκωνόταν το ‘είναι μου’.

Και μετά στις αρχές της 10ετίας του 2000 με βρίσκεις στο δρόμο. Τι έγινε ρε Φώτη; με ρωτάς. Γιατί δεν έρχεσαι στο γήπεδο; Εντυπωσιάστηκες από την απάντησή μου. ‘Το έκοψα το γήπεδο κ. Γιώργο. Έχω 3 χρόνια’, σου λέω. Γιατί ρε Φώτη, με ξαναρωτάς; Κι εγώ σου λέω: ‘ Γιατί αγανάκτησα, οργίστηκα, θύμωσα, ένοιωσα να προσβάλλομαι και εν τέλει να ξεφτιλίζομαι όταν έξαλλος έφτασα στα κάγκελα και ωρυόμουν προς τον διαιτητή που δεν τιμώρησε τον ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ  (..ονόματα δεν λέμε.., το αποτυπώνεις το επεισόδιο εσύ στο σύγγραμμά σου) ο οποίος κατέβασε το σόρτς, κάνοντας άσεμνη ενέργεια προς την κερκίδα των επισήμων, όταν ο Μανωλάς, με απευθείας φάουλ έξω απ’ τη περιοχή  ισοφάρισε στο 85ο λεπτό το σκορ σε 1-1. –Η Βέροια είχε προηγηθεί στο 31ο λεπτό με τον Τάσο Μητρόπουλο-.  Κατεβήκαμε τότε στα κάγκελα. Φωνάζαμε. Και μαζί με τον φίλο μου, τέως Πρόεδρο του  Δικηγορικού Συλλόγου, τον  Δημήτρη Ζυγουλιάνο, με τον οποίο καθόμουν δίπλα, εγώ Αντινομάρχης και αυτός Διοικητικός Σύμβουλος της ’ΠΑΕ ΒΕΡΟΙΑ’ επί Προεδρίας Βασίλη Τσαμήτρου, κινδυνέψαμε να συλληφθούμε από τα ΜΑΤ. Σημείωση: Δίπλα μας καθόταν και ο τότε Αντιεισαγγελέας Πρωτοδικών Βέροιας κ. Μπαντουδάκης, φανατικός ΑΕΚτζής-. Να πω εδώ, για την ιστορία, ότι ο παίκτης που έκανε την άσεμνη κίνηση αθωώθηκε από την αρμόδια αρχή με την ‘φθηνή’ δικαιολογία ότι εκείνη την ώρα του ‘έπεσε’ το σόρτς, μολονότι φαινόταν καθαρά στο βίντεο του αγώνα ό,τι είχε κάνει. -Ζήτω η Ελλάς-. Όλοι οι παλιοί το θυμούνται αυτό. Έγινε πριν 21 χρόνια, στις 21 Απριλίου 1997.  Μάλιστα το γεγονός ότι ο Φώτης που και σαν Αντινομάρχης είχε ‘τρέλα με την ‘ ΒΕΡΟΙΑ’  ‘σταμάτησε το γήπεδο’ σε εντυπωσίασε τόσο σεβαστέ μου κ. Γιώργο που το σχολίασες 11 χρόνια αργότερα, το 2008, στην διάρκεια της παρουσίασης του βιβλίου ο «ο Ψηλός» που έγινε στην Στέγη και στο πάνελ είμαστε: Εσύ ως συντονιστής της εκδήλωσης, ο κανονιέρης Αντώνης Αντωνιάδης, ο Πρόεδρος των Παλαιμάχων της Βέροιας Τάκης Παπατζίκος, ο δημοσιογράφος-συγγραφέας Κώστας Μπλιάτκας και –μεγάλη μου τιμή ! – εγώ.

Παρασύρθηκα, όμως κ. Γιώργο, όπως γινόταν πάντα που εμείς πιάναμε την κουβέντα.

Θεωρώ ότι τίποτα δεν είναι τυχαίο στη ζωή. Παρατήρησα λοιπόν ότι ‘έφυγες’ φέτος, την χρονιά που πέθανε και η «Βασίλισσα’. Η πολυαγαπημένη μας ‘Βεροιάρα’, που μ’ αυτήν γαλουχήθηκαν οι γενιές από τα το ’60 και μετά. Δεν το θεωρώ τυχαίο.

Χάθηκε η ‘Βεροιάρα’ και δεν ‘άνοιξε μύτη’. Πού φτάσαμε. Τι ‘άλλο θα ανεχθούμε πιά !

Έχω τους τόμους που έγραψες με την ιστορία της Βέροιας. Κάθε τόσο τους ξεφυλλίζω και μέσα απ’ αυτούς βλέπω με ποιόν έπαιζε η ‘Βέροια’ όταν ήμουν τρίτη Δημοτικού, όταν ήμουν πέμπτη Γυμνασίου, όταν ‘μπήκα’ στο Πανεπιστήμιο, όταν έγινα Δικηγόρος... Βλέπω στην φωτογραφία τον αδελφό μου τον Παύλο και όλους τους συμπαίκτες του, το 1985, στην παιδική ομάδα της Βέροιας -(φανέλες κόκκινες με διαφήμιση MAGLE JEANS.., αυτές φορούσε κι η μεγάλη ομάδα με προπονητή τον Τέλη Μπατάκη)-. Βλέπω στη φωτογραφία τον γιό μου τον Αντώνη, τη σαιζόν 2007-2008, όταν μεγάλωνε μέσα από την ‘Ακαδημία Ποδοσφαίρου’ του Σάκη Σίμπου.

Βλέπω τον χρόνο ακίνητο και χαζεύω !  Γι’ αυτό το έργο σου είναι αθάνατο.

Συγκινήθηκα κύριε Γιώργο. Σταματώ εδώ.

Να είσαι καλά εκεί που είσαι και κάπου - κάπου να παρεμβαίνεις για το καλό μας».

                                                 Βέροια, 1 Αυγούστου 2018.-

                                                  Φώτης Καραβασίλης