Σήμερα το μεγάλο φιλικό παλαιμάχων ΝΑΟΥΣΑ - ΒΕΡΟΙΑ για τον Γρηγόρη Τρούπκο

Το τροχαίο ατύχημα στο ομιχλώδες πρωινό της 9ης Μαρτίου αποτέλεσε για την οικογένεια του Γρηγόρη Τρούπκου την αρχή μιας περιπέτειας που άπαντες θέλουν και ελπίζουν  να λήξει σύντομα με αίσιο τρόπο:  Να δουν δηλαδή τον αγαπημένο τους Γρηγόρη να σηκώνεται και να επιστρέφει στην κανονικότητα της ζωής του, σε αυτήν που όλοι τον γνώριζαν ως το σεμνό, γεμάτιο ζωντάνια και αγαπητό παιδί.

 Στο δωμάτιο 119 της κλινικής αποκατάστασης όπου βρίσκεται δίνει καθημερινά έναν σκληρό αγώνα. Παλεύει με τον ίδιο του τον εαυτό, έχοντας τη συμπαράσταση των δικών του ανθρώπων, για να σταθεί ξανά στα πόδια του και να μπορέσει να γυρίσει στο σπίτι του.

Τι συνέβη όμως εκείνο το μοιραίο πρωινό; Ο 48χρονος βετεράνος άσος της Νάουσας, της Βέροιας, του Ολυμπιακού, του ΠΑΣ Γιάννινα κι άλλων ομάδων, ξεκίνησε με το αυτοκίνητό του για τη δουλειά νωρίς το πρωί, όμως η πυκνή ομίχλη που επικρατούσε στην περιοχή δεν επέτρεπε την καλή ορατότητα. Το αμάξι «καρφώθηκε» σε ένα φορτηγό στη διασταύρωση του Σιδηροδρομικού Σταθμού της Νάουσας και σοβαρά τραυματίας ανασύρθηκε ο Γρηγόρης, που αμέσως διεκομίσθη στο νοσοκομείο της Νάουσας. Η κατάσταση ήταν πολύ σοβαρή, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ της Θεσσαλονίκης, όπου και παρέμεινε για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Η γερή κράση του, του έσωσε τη ζωή

Εγιναν επεμβάσεις και ήταν στην εντατική για δύο μήνες. Οι γιατροί έκαναν λόγο για ένα μικρό θαύμα. Για το ότι δηλαδή λόγω της γερής του κράσης και του οργανισμού του κρατήθηκε στη ζωή. Η σύγκρουση ήταν τόσο σφοδρή που οι πιθανότητες να επιζήσει κάποιος δεν ήταν πολλές. Οι περισσότεροι ίσως στη θέση του να είχαν πεθάνει. Αλλά ο Γρηγόρης εξαιτίας και του ότι υπήρξε επαγγελματίας αθλητής έδωσε μια μεγάλη μάχη και την κέρδισε. Εμεινε στη ζωή, παρ’ ότι αυτή κινδύνευσε και στην αρχή (αλλά και μετά από ένα διάστημα σε μια ξαφνική επιδείνωση) διότι οι πνεύμονές του χρειάζονταν χρόνο για να επανέλθουν και να λειτουργούν κανονικά. Σε όλο αυτό το διάστημα η σύζυγός του, Θωμαή, στέκεται σαν φύλακας άγγελος στο πλευρό του και είναι συνεχώς μαζί του.

Tο Σάββατο στις 18.00

 Ο Δήμος Νάουσας στέκεται στο πλευρό της οικογένειας Τρούπκου και το ερχόμενο Σάββατο 29 Ιουνίου στις 18.00 θα πραγματοποιηθεί φιλικό παιχνίδι μεταξύ των βετεράνων της Νάουσας και της Βέροιας στο γήπεδο της Νάουσας. Η τιμή του εισιτηρίου είναι στα 5 ευρώ και η παρουσία είναι το ελάχιστο που μπορεί να κάνει κανείς για να βοηθήσει τον Γρηγόρη. Στο παιχνίδι είναι πιθανό, μάλιστα, να αγωνιστούν και διεθνείς όπως οι Ζαγοράκης, Καφές κλπ..

 «Να ευχαριστήσει έναν -έναν»

Μιλώντας για όσα έζησε αυτό το διάστημα, η συζυγός του δε σταματά να μιλάει με ευγνωμοσύνη για τη συμπαράσταση που δέχεται. «Το ενδιαφέρον του απλού κόσμου δεν έχει στματήσει κι αυτό είναι πολύ σημαντικό. Γνωστοί μας, αλλά και άγνωστοι στάθηκαν δίπλα μας και ελπίζουμε ότι ο Γρηγόρης θα μπορέσει να τους ευχαριστήσει κάποια στιγμή έναν – έναν ξεχωριστά», μας λέει με συγκίνηση.

«Δίπλα μας όλοι από τη Βέροια και τη Νάουσα»

Στο πλάι του Γρηγόρη Τρούπκου είναι φυσικά και οι γονείς του, αλλά και ο αδελφός του, Θωμάς. Μαζί από πιτσιρίκια στο ποδόσφαιρο, με διαφορετικές πορείες, όμως αμφότεροι ταλαντούχοι και επιτυχημένοι. Οι κάτοικοι στα Μονόσπιτα Ημαθίας είχαν να καυχιούνται ότι από το χωριό βγήκαν δύο αυθεντικά ποδοσφαιρικά ταλέντα. Ο Θωμάς, που έπαιξε σε Βέροια, Καλαμάτα, Απόλλωνα Καλαμαριάς και άλλους συλλόγους, ήταν επίσης δίπλα στον Γρηγόρη και έτρεξε μαζί με τη Θωμαή για να σωθεί ο Γρηγόρης. Καθημερινά στο πλάι του, επαφές με γιατρούς και φίλους που θα μπορούσαν να βοηθήσουν και παράλληλα τρέξιμο για την επιχείρηση με παραγωγή και εμπορία φρούτων που έχουν τα αδέρφια στη Νάουσα.

Πολύς δρόμος ακόμη…

Ο Θωμάς δεν χάνει το κουράγιο του. «Ηταν πολύ δύσκολα, ένας Γολγοθάς καθημερινός για να κρατηθεί στη ζωή ο Γρηγόρης. Να αρχίσει να λειτουργεί ο οργανισμός του, να τρώει και να κινείται. Πέρασαν τρεις μήνες και τώρα αρχίζουμε να βλέπουμε μια βελτίωση, υπάρχει όμως πολύς δρόμος ακόμη. Όλος ο κόσμος στη Βέροια και τη Νάουσα είναι μαζί μας και τους ευχαριστούμε όλους πολύ για τη συμπαράσταση», μας λέει ο 46χρονος βετεράνος ποδοσφαιριστής. Πλέον ο Γρηγόρης έχει μεταφερθεί σε κέντρο αποκατάστασης και καθημερινά δίνει μάχη ώστε να αρχίσει να κινείται. Τον βοηθούν πολύ οι φυσικοθεραπείες, ώστε να αρχίσει να κινεί χέρια και πόδια και να μπορέσει σύντομα να σηκωθεί και να περπατήσει. Αυτός ο αγώνας απαιτεί πολύ κόπο, όμως ο Γρηγόρης είναι μαχητής…

O αδελφός, Θωμάς Τρούπκος, εξηγεί στον Χάρη Δημαρά, έξω από το δωμάτιο της κλινικής όπου νοσηλεύεται ο Γρηγόρης

Η βοήθεια του Ζαγόρ

Ενας από τους ανθρώπους που βοήθησαν από την πρώτη στιγμή είναι και ο Θοδωρής Ζαγοράκης. Φίλοι με τον Γρηγόρη, συμπαίκτες στην εθνική ελπίδων. Μόλις άκουσε τα άσχημα νέα αμέσως έσπευσε να βοηθήσει όσο μπορούσε. Ισως μάλιστα δώσει το παρών στο φιλικό του Σαββάτου και παίξει κι αυτός για τον Γρηγόρη. Δεν ήταν βέβαια μόνο αυτός, ήταν κι άλλοι που έδειξαν ενδιαφέρον. «Ήταν συγκινητικό ότι για μας υπήρξε μεγάλο ενδιαφέρον απ΄όλη την περιοχή μας. Φίλοι, συγγενείς, πολλοί συντοπίτες μας ήταν στο πλευρό μας, τους ευχαριστούμε πολύ. Ο Γρηγόρης δίνει μεγάλη μάχη και η πίστη μας είναι πως θα βγει νικητής», μας λέει η σύζυγός του, Θωμαή, που υπήρξε πρωταθλήτρια στο σκι και γνωρίζει κι αυτή καλά από.. μάχες και αγώνες.

Τσουλουκίδης: «Η ζωή πηγάζει από μέσα του»

Σημαντικά βοήθησε τον Γρηγόρη και ο Κώστας Τσουλουκίδης, με τον οποίο υπήρξαν και συμπαίκτες στον ΠΑΣ Γιάννινα. «Φάνηκε σε όλη αυτή τη διαδρομή ότι είναι πολύ γενναίος, γεμάτος ζωντάνια και ζωή. Πάντα σε τέτοιες περιστάσεις όταν συνειδητοποιείς τι σου συμβαίνει υπάρχει ένα σοκ. Αλλά η ζωή πηγάζει από μέσα του. Η συμπαράσταση και των δικών του ανθρώπων είναι μεγάλη. Όλοι ελπίζουμε να γίνει όπως ήταν», μας λέει.

ΠΗΓΗ: ΜΕΤΡΟΣΠΟΡ (ΧΑΡΗΣ ΔΗΜΑΡΑΣ)

Αξίζει ένα λεπτό από τον χρόνο σας για να διαβάσετε το εξαιρετικό κείμενο του φίλου Β. Μίλη

Την εποχή που ο ΦΑΣ Νάουσα έκανε πρωταθλητισμό στην Β' Εθνική (και τελικά ανέβηκε στην Α' Εθνική το 1993) έτυχε να παίζει ένας χωριανός μου, ο Γρηγόρης ο Τρούπκος.

Ήμουν 6-8 χρονών και δεν θυμάμαι πόσα παιχνίδια είχα δει(αρκετά πάντως), δεν θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες, αντιπάλους, γκόλ, ακόμα και πολλούς ποδοσφαιριστές του ΦΑΣ. Αυτό που θυμάμαι χαρακτηριστικά είναι να με ρωτάνε πχ πως μπήκαν τα γκόλ, ποιός σκόραρε και να μην θυμάμαι. Γιατί στην πραγματικότητα δεν με ένοιαζε το παιχνίδι αλλά αν έπαιξε καλά ο Γρηγόρης, και μου την έδινε όταν στο 2ο ημίχρονο πήγαινε στην απέναντι πλευρά να παίξει, μακριά απο την κερκίδα. Αναμφίβολα ο Γρηγόρης είναι ο ποδοσφαιρικός ήρωας των παιδικών μου χρόνων. Του εύχομαι να επιστρέψει δυνατός και να προσέχει περισσότερο τον εαυτό του.

ΥΓ

Δεν μου αρέσει που ο γιός μου πιθανόν θα έχει ήρωα καποιον Αργεντινο, Γερμανό, Βραζιλιανο κλπ και όχι κάποιον που γεννήθηκε στον ίδιο τόπο με αυτόν