O Μ. Σακελλαρόπουλος στο Betarades.gr για το Μουντιάλ (video)

Επιτέλους λοιπόν αρχίζει απόψε το Παγκόσμιο Κύπελλο στη χώρα της σάμπας και του καφέ, με το παιχνίδι Βραζιλίας-Κροατίας, αυτό που θα παρακολουθήσει ένα μεγάλο μέρος του πλανήτη. Κι όχι βέβαια μόνο το συγκεκριμένο ματς, με τα φώτα στους Βραζιλιάνους χορευτές κυρίως.

Ένα τεράστιο κομμάτι του πληθυσμού της γης περιμένει με ανυπομονησία αυτό το μέγιστο γεγονός. Και δεν είναι μόνο οι χώρες που ευημερούν. Ακόμα και οι φτωχοί, οι κατατρεγμένοι, διάβολοι της ταλαιπωρίας, άσιτοι, άστεγοι, ταλαιπωρημένοι, θα ψάξουν μια γωνιά για να απολαύσουν το υπερθέαμα, αφήνοντας στην άκρη τα προβλήματά τους για περισσότερο από ένα μήνα. Όχι ότι η μπάλα θα τους κλείσει τις πληγές. Θα γλυκάνει όμως για λίγο τα μάτια και τις ψυχές τους, όπως μόνο η ασπρόμαυρη θεά, η μπάλα, μπορεί να κάνει.

Άγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι, 32 χώρες συνολικά –κι ανάμεσά τους η Ελλάδα μας- μπαίνουν σε μια διαφορετική μάχη, με όπλα την τεράστια δίψα τους να είναι τουλάχιστον αξιοπρεπείς σ’ αυτή τη μεγάλη γιορτή.

Κι είναι τέτοια η δύναμη του Μουντιάλ, ώστε έχει καταγραφεί ότι και στις πιο απομακρυσμένες περιοχές του πλανήτη το ενδιαφέρον είναι στα ύψη. Από ιθαγενείς και Ζουλού μέχρι ιερείς και ανθρώπους της τέχνης, άνθρωποι άλλου χρώματος και διαφορετικής κουλτούρας ψάχνουν τη διαφορετικότητα που προσφέρει το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Ποτέ στο παρελθόν κάποιο άλλο γεγονός δεν κατάφερε να ξεπεράσει το μουντιάλ. Ούτε οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τους υπεραθλητές δεν μπόρεσαν να φτάσουν την αίγλη της στρογγυλής θεάς με τις αδιανόητες συγκινήσεις που μπορεί να προσφέρει.

Απλοί άνθρωποι, ψαράδες, εργάτες, βιοπαλαιστές, ενώνονται με τους πλούσιους και τους ισχυρούς για να απολαύσουν το θέαμα και την αποθέωση της διαφορετικότητας. Εκεί που ο Ιρανός ποδοσφαιριστής, ο Αλγερινός ή αυτός του Ισημερινού και της Ονδούρας, αισθάνεται για λίγο ίσος με τον Βραζιλιάνο, νιώθει μικρός θεός πατώντας το γρασίδι. Κι ας ξέρει ότι δεν είναι ο Μέσι, ο Κριστιάνο Ρονάλντο, ο Νεϊμάρ, κι ας αντιλαμβάνεται μέσα του ότι δεν έχει καμιά ελπίδα. Του φτάνει ότι θα είναι εκεί, στη μεγάλη γιορτή, δίπλα στα μεγάλα και λαμπερά αστέρια.

Του φτάνει ότι θα βρίσκεται αγκαλιά με το όνειρό του, μικρός θεός στη δική του πατρίδα, τη δική του ήπειρο.

Και δεν είναι εδώ τα «δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας», αλλά τουλάχιστον 270, αφού κάθε ομάδα θα δώσει σίγουρα τρία παιχνίδια.

Πάμε λοιπόν για το μεγάλο, το σπουδαίο, το συναρπαστικό θέαμα που ενώνει τους πάντες. Για το χορό της μπάλας, απρόβλεπτο σαν τη σάμπα. Κοντά στις μεγάλες ομάδας-φαβορί, τη Βραζιλία, την Αργεντινή, την Ισπανία, τη Γερμανία, δίπλα στα αουτσάιντερ που θα δώσουν τη δική τους μεγάλη μάχη. Και ποιος ξέρει; Με τόσα λαμπερά αστέρια, ίσως δούμε κάτι μεγάλο, όπως στο αξεπέραστο παγκόσμιο κύπελλο του 1970.

Πάντως λίγοι το πιστεύουν αυτό. Γιατί τα τελευταία χρόνια οι παίχτες εμφανίζονται όλο και πιο ξεζουμισμένοι, ειδικά αυτοί των μεγάλων ομάδων. Γιατί με περισσότερα από 70 παιχνίδια στα πόδια τους και παίζοντας συνεχώς μπάλα για σχεδόν έναν ολόκληρο χρόνο, τι φρεσκάδα να έχουν;

Ίσως το τεράστιο κίνητρο να παραμερίσει κάπως την κόπωση, αλλά πόσο και για πόσο, όταν τα ματς θα φτάσουν ως τις 13 Ιουλίου; Μερικούς παίχτες τους πιάνει σύγκρυο!

Η ΕΥΡΩΠΑΙΑ ΚΑΙ Η ΑΤΙΘΑΣΗ

Αυτά ως μια γενική προσέγγιση του… πανίερου μουντιάλ.

Πάμε τώρα και στη δράση, με τα συμπεράσματα βέβαια να γίνονται ασφαλέστερα μετά τα πρώτα δείγματα γραφής των ομάδων, με τις ευρωπαϊκές ομάδες βέβαια να ζητούν κάποια προσαρμογή στο κλίμα και τις συνθήκες.

Η οικοδέσποινα Βραζιλία λοιπόν που απόψε (11 Ελλάδας) ρίχνεται στη μάχη, θεωρείται το μέγιστο φαβορί για να σηκώσει το κύπελλο μέσα στο σπίτι της.

Εφικτό; Ασφαλώς! Κι όχι μόνο γιατί παίζει στα λημέρια της. Έχει καλή ομάδα, η οποία είναι πιο «ευρωπαία» από ποτέ!

Μάλιστα υπάρχει το ενδεχόμενο στην αποψινή ενδεκάδα της οι εννιά στους έντεκα να παίζουν σε ομάδες της Ευρώπης, παίχτες πρώτης γραμμής βέβαια.

Μόνο ο τερματοφύλακας Ζούλιο Σέζαρ παίζει στο Τορόντο, με μεγάλη καριέρα όμως στην Ίντερ νωρίτερα, ενώ Φρεντ είναι –ακόμα…- στη Φλουμινένσε, έχοντας αποκτήσει ευρωπαϊκή εμπειρία όμως με το πέρασμά του από τη Λιόν.

Παίχτες της Μπαρτσελόνα (Νεϊμάρ, Ντάνι Άλβες), της Ρεάλ (Μαρσέλο), της Τσέλσι (Όσκαρ, Ραμίρες), της Σίτι (Φερναντίνιο) δημιουργούν ένα πολύ ισχυρό σύνολο με κάτι επιπλέον: πειθαρχία αγωνιστική και όχι μόνο.

Και σ’ αυτό έχει συμβάλει πολύ ο γερόλυκος του πάγκου της Βραζιλίας, ο Φελίπε Σκολάρι.

Όχι άναρχο ποδόσφαιρο, όχι αγωνιστικοί ακροβατισμοί, όχι ανάπτυξη στην τύχη. Όλα οργανωμένα.

Μένει να φανεί αν έχει τιθασεύσει και τον υπέρμετρο ενθουσιασμό, αρνητικό στοιχείο σε μια ομάδα που παίζει στην έδρα της και θέλει να πάει στον τελικό.

Κι απέναντι στην «ευρωπαία», η μεγάλη «ατίθαση» των Βαλκανίων, η Κροατία, που έφτασε εκεί για να πουλήσει ακριβά το τομάρι της.

Προσωπικότητες; Πολλές. Από Λούκα Μόντριτς και Μάριο Μάντζουκιτς –Ρεάλ και Μπάγερν παρακαλώ- μέχρι Ράκιτιτς και Εντουάρντο, συν τους δυο έμπειρους παίχτες του Παναθηναϊκού, Σίλντεφελντ και Πράνιτς.

Οι Κροάτες δεν ήθελαν τη Βραζιλία αντίπαλο στο πρώτο παιχνίδι, αλλά βέβαια δεν μπορούν να αλλάξουν την κλήρωση.

Πάντως θεωρούν ότι «έχουν» και το Μεξικό και το Καμερούν που είναι μαζί τους σ’ αυτόν τον πρώτο όμιλο.

Μένει να φανεί αν πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν και την τεράστια έκπληξη απόψε, κάτι που λόγω συνθηκών φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο.

Πάμε βήμα-βήμα λοιπόν και παιχνίδι με παιχνίδι, και μακάρι να απολαύσουμε κάτι σπουδαίο. Από απόψε μέχρι και τις 13 Ιουλίου. Μακάρι οι θεοί της μπάλας να μας κρατήσουν υπέροχη συντροφιά.