Γατάκια για να πλένουν τουαλέτες! Σαδιστές που μοιράζουν μνημόνια και αίμα!

Θα τον έπαιρναν με τις πέτρες, θα τον έλουζαν με γιαούρτια και νεράντζια!

0-7 σε ημιτελικό του παγκοσμίου κυπέλλου επί της Βραζιλίας ΜΕΣΑ στη Βραζιλία, μοιάζει με επιστημονική φαντασία αλλά είναι η απόλυτη πραγματικότητα, κάτι που ενδεχομένως δεν θα γίνει ΠΟΤΕ τα επόμενα 100 χρόνια, ίσως ούτε τα 200, αν ακόμα υπάρχει πρώτα γη και μετά ποδόσφαιρο!

Ποιος… εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες; Γιατί εδώ είχαμε Γερμανούς αιμοδιψείς δολοφόνους με πριόνι που κατέσφαξαν τη Βραζιλία, τη διέσυραν ζωντανή και νεκρή, κι ύστερα ασέλγησαν στο άψυχο σώμα της!

Ναι, ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ! Κι αν υπάρχει έστω ΕΝΑΣ σ’ αυτό τον πλανήτη που θα μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο, αυτό το ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ 1-7, θα πρέπει άμεσα να προαχθεί σε καγκελάριο κι ύστερα σε πλανητάρχη!

Όλοι λέγαμε από την αρχή αυτής της διοργάνωσης ότι δεν είναι Βραζιλία αυτή. Μια ομάδα που αγκομαχάει, που πάει σπρώχνοντας –όπως συνέβη μ’ εκείνον τον αστείο Γιαπωνέζο διαιτητή, τον Νισιμούρα, στην πρεμιέρα με την Κροατία- που το μοναδικό της πλάνο είναι να παίρνει τη μπάλα ο Νεϊμάρ.

Αυτός με τον Τιάγκο Σίλβα την κρατούσαν στη ζωή. Και δίχως αυτούς, Βραζιλία-Γερμανία 1-7 και λίγα ήταν! Γιατί όταν το σκορ έχει ήδη γίνει 0-5 στο 29, θα μπορούσε να φτάσει και οκτώ και εννέα! Εύκολα!

Αυτή η πολεμική μηχανή, η Γερμανία, εφάρμοσε δυο απλά (;) πράγματα με τα οποία έγραψε ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ιστορία.

Πρώτον, έπιασε τους Βραζιλιάνους από το λαιμό, τους πήρε τα λαρύγγια, τα πνευμόνια και τα σωθικά ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΟΣ.

Και δεύτερον, αντέγραψε τον… Πεπ Γκουαρντιόλα, στην αποθέωση του τίκι-τάκα.

Γιατί σε πολλά, πάμπολλα σημεία του αγώνα, ήταν μια… Μπαρτσελόνα στα ντουζένια της! 

Τριγωνάκια, πολλές κοντινές μπαλιές, εναλλαγές μπάλας και ρυθμού, κυνήγι ψηλά να μη φύγει η μπάλα.

Μιλάμε για… φονικές καταστάσεις όταν η μπάλα άλλαζε από τα πόδια του Οζίλ, του Λαμ, του Κεντίρα, του Κροος, του Κλόζε, του Μίλερ!

Κι απέναντι; Με ΟΛΟ ΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ, κάτι… γατάκια που νιαούριζαν! Κάποιος Φερναντίνιο, Λουίς Γκουστάβο, Μπερνάρντ, Νταβίντ Λουίζ (που έφευγε… σέντερ φορ), ένα ανέκδοτο που το έλεγαν Φρεντ, ένας Ντάντε για γέλια και για κλάματα, ένας πολύ λίγος όπως ο Όσκαρ!

Προσωπικότητα; Μηδέν! Πώς λοιπόν να αντισταθούν αυτά τα γατάκια στους οδοστρωτήρες που πατάνε τον κόσμο όλο και θέλουν να τον ισοπεδώσουν;

Κι αν δεν υπήρχε κι ο τελικός της Κυριακής, μπορεί το κοντέρ να έφτανε στα δέκα!!!

Έκλαιγαν στις εξέδρες κι έσκιζαν τις σάρκες με τα νύχια τους και τραβούσαν τα μαλλιά τους για να τα ξεριζώσουν Βραζιλιάνοι και Βραζιλιάνες.

Αλλά όλος ο κόσμος είδε ζωντανό ένα μεγάλο ποδοσφαιρικό μάθημα. Ότι τα παιχνίδια δεν κερδίζονται με τσαλιμάκια, με ξεπερασμένα κολπάκια, με άψυχους παίχτες, με άναρχο σύστημα ή μάλλον… μη σύστημα!

Ότι το ποδόσφαιρο, εκτός από τις δυνάμεις που απαιτεί, έχει και κυνισμό, όλον αυτόν που ξεδίπλωσε η Γερμανία, η οποία δεν θα τραβήξει ΠΟΤΕ χειρόφρενο!

Και να, μπροστά στα μάτια όλου του πλανήτη, ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΔΙΑΣΥΡΜΟΣ στην ιστορία του ποδοσφαίρου, μια ξευτίλα, ο απόλυτος θρίαμβος της Γερμανίας.

Για ιστορικούς λόγους, οι 14 παίχτες της Βραζιλίας δεν πρέπει ΠΟΤΕ να ξαναφορέσουν τη φανέλα της Εθνικής. Π-Ο-Τ-Ε!

Α, κι επιπλέον, να κληθούν να καθαρίζουν δια βίου τα σπίτια του Ριβάλντο, του Ρονάλντο, του Ροναλντίνιο, να πλένουν τις τουαλέτες των παλιών ΜΕΓΑΛΩΝ πραγματικά αστέρων!

Σκληρό; Μπορεί. Αλλά λιγότερο σκληρό από το 1-7, που ξεπερνάει ακόμα και τη φαντασία!

Τέσσερα γκολ σε έξι λεπτά δεν μπαίνουν ΟΥΤΕ σε πρωτάθλημα Τύπου, με κοιλαράδες και κάτι κουρασμένα παλικάρια!

Κι η Γερμανία; ΔΕΝ ΛΥΠΑΤΑΙ! Γι’ αυτό και μοιράζει μνημόνια στον κόσμο όλο!

Τι μένει; Μα το ΣΟΚ και ΔΕΟΣ που ένιωσε όλος ο κόσμος! Οι γερμανικές ερπύστριες, το κλάμα 200 εκατομμυρίων Βραζιλιάνων, που μπορεί να ρίξουν ακόμα και την κυβέρνηση γι’ αυτή την ταπείνωση ή να σπάσουν τις μισές πόλεις, με ανελέητες συγκρούσεις με την αστυνομία, ΑΝ δεν υπάρξουν αυτοκτονίες…