Ένα οικτρό μπουλούκι-ντροπή (Βραζιλία) και η έννοια της ομάδας (Ολλανδία)!

«Δεν μας άξιζε τέτοιο τέλος!», είπε ο αρχηγός της Εθνικής Βραζιλίας, αλλά η απάντηση ήρθε άμεσα από το… ακροατήριο, το γήπεδο. Ο κόσμος πικραμένος έκραζε παίχτες και προπονητή, με τη σκέψη ότι έβλεπαν έναν περιοδεύοντα θίασο και μάλιστα κάκιστης ποιότητας: ένα μπουλούκι!

Κι αυτό το μπουλούκι που λεγόταν Βραζιλία –απόλυτη ντροπή για τις μεγάλες ομάδες που είχε η σελεσάο στο παρελθόν- έκλεισε την περιοδεία με τρία ακόμα γκολ! Εφτά από τη Γερμανία και τρία από την Ολλανδία, δέκα μάνι-μάνι σε δυο ματς! Συν Κροατία, συν Καμερούν, συν Χιλή, συν Κολομβία, δεκατέσσερα γκολ συνολικά σε ένα τουρνουά, τη χειρότερη καταγραφή στην ιστορία της στα παγκόσμια κύπελλα!

Τι χειρότερο θα έκαναν το… Ιράν και η Ονδούρα;

Κι εκείνοι που παίρνουν βαθιές ανάσες, πέρα από τους Βραζιλιάνους, είναι οι ιδιοκτήτες της Παρί Σεν Ζερμέν! Έδωσαν δυο… κάρα λεφτά για να πάρουν από την Τσέλσι τον Νταβίντ Λουίζ για να τον έχουν δίπλα στον Τιάγκο Σίλβα, και τώρα τρέμει το φυλλοκάρδι τους, φοβούμενοι τα χειρότερα!

Αλλά, για να λέμε την πάσα αλήθεια, όταν μια ομάδα τρώει δεκατέσσερα γκολ, δεν γίνεται και δεν μπορεί να φταίει μόνο το κεντρικό αμυντικό δίδυμο. Αυτό είναι φύσει αδύνατο.

Μιλάμε για μια τρύπια ομάδα, που τελικά όχι μόνο δεν ήξερε να αμυνθεί, αλλά –κι αυτό είναι το χειρότερο- δεν ήξερε καν επιτεθεί, κάτι που υποτίθεται ήταν το δυνατό της σημείο!

Μόνο το διαλυμένο Καμερούν νίκησε εύκολα, σε όλα τα υπόλοιπα αγκομαχούσε, μέχρι που ήρθε η αποκαθήλωση σε ημιτελικό και μικρό τελικό, δέκα γκολ σε δυο ματς, η απόλυτη γύμνια.

Γι’ αυτό έκραζε ο κόσμος, αφού του πουλούσαν φύκια για μεταξωτές κορδέλες! Του έλεγαν ότι ο… Πλατανιάς –με το συμπάθιο- μπορεί να πάρει το… Παγκόσμιο Κύπελλο!

Ήταν –η Βραζιλία έτσι; Όχι ο Πλατανιάς!- μια ομάδα χωρίς προσωπικότητα, που δεν μπορούσε να πάει πουθενά.

Μάλιστα κάποιοι παίχτες της –όπως αυτοί οι απίθανοι Φρεντ και Ζο- δεν θα έπαιζαν ΟΥΤΕ σε μικρή ομάδα που μάχεται για τη σωτηρία της.

Μπόλικοι μέτριοι παίχτες, απλοί ρολίστες στις ομάδες τους, που απλά συνυπήρχαν με άλλους πολύ καλύτερους, κλήθηκαν να σηκώσουν ένα βάρος που δεν άντεχε η πλάτη τους. Γι’ αυτό και κατέρρευσαν και μάλιστα με γδούπο! Αυτή είναι η μόνη πραγματικότητα και εξηγεί απόλυτα τι συνέβη σ’ αυτό το παγκόσμιο κύπελλο.

Γι’ αυτό και ο κατ’ εξοχήν υπεύθυνος είναι βέβαια ο εκλέκτορας και προπονητής, ο Φελίπε Σκολάρι, που μάλλον έχει εγκεφαλικές διαταραχές!

Δεν παραιτήθηκε ο αθεόφοβος, είπε ότι αφήνει το μέλλον του στην κρίση της Ομοσπονδίας!

Α, κι ήταν ευχαριστημένος που μετά την ιστορική εφτάρα έφαγαν… μόνο τρία στον μικρό τελικό! Μόνο που η Ολλανδία –με το σκορ να είναι στο 2-0 από το 16ο λεπτό της αναμέτρησης- απλά έβγαλε το πόδι από το γκάζι, μιας και είχε καθαρίσει. Αν το διατηρούσε, πάλι θα βλέπαμε εύκολα μιας… πεντάρας νιάτα!

Και δεν ήταν και τόσο κεφάτοι οι Ολλανδοί, με τον Φαν Χααλ αρχικά και τον Ρόμπεν στη συνέχεια να αναρωτιούνται τι αξία έχει ο μικρός τελικός!

Αλλά ο Φαν Χααλ ξέρει να χτίζει, κι αυτό θα επιχειρήσει και στη Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ.

Ολλανδία, χάρμα οφθαλμών σε όλο το μουντιάλ. Δέκα γκολ στον όμιλο (πέντε στην Ισπανία, τρία στην Αυστραλία, δύο στη Χιλή), δυο στο Μεξικό, στα πέναλτι με Κόστα Ρίκα (με τρία δοκάρια όμως), στα πέναλτι με Αργεντινή, τρία στο μικρό τελικό, σύνολο 15 γκολ. Δείγμα της υπέροχης ανάπτυξής της. Βάσει συστήματος έτσι; Όχι… ό,τι κάτσει!

Κι επειδή ο προπονητής δεν… ξεφλουδίζει φιστίκια Αιγίνης κι ήξερε από διαχείριση, χρησιμοποίησε ΚΑΙ τους 23 παίχτες που πήρε, με τελευταίο αυτόν τον τερματοφύλακα Βορμ στο 93 (!) για να του δώσει τη χαρά της συμμετοχής!

Η αήττητη σ’ αυτό το υπέροχο τουρνουά Ολλανδία (μόνο από την Αργεντινή έχασε στα πέναλτι) έχει μέλλον μπροστά της, είναι φανερό λόγω του ταλέντου και της ηλικίας των παιχτών.

Αντίθετα η Βραζιλία θέλει γκρέμισμα και χτίσιμο από την αρχή.

Και, το έχουμε ξαναπεί. Για να εξιλεωθούν στον πικραμένο και ντροπιασμένο κόσμο, όλοι με πρώτο τον Σκολάρι πρέπει να προσφέρουν κοινωνικό έργο για κάποιους μήνες. Αυτή πρέπει να είναι η τιμωρία τους, πριν αδειάσουν τη γωνιά τους…