«Ετσι περιορίσαμε τον χουλιγκανισμό»

Μπορεί στον περιορισμό της βίας στα αγγλικά γήπεδα από το 1985 και μετά να συνέβαλαν κι άλλοι παράγοντες, όπως η σοβαρή βελτίωση του επιπέδου ασφαλείας μετά την τραγωδία του Χίλσμπορο το 1989, και η τεράστια εμπορευματοποίηση με την καθιέρωση της Πρέμιερ Λιγκ το 1992 που έκανε το κόστος των εισιτηρίων δυσθεώρητο για κάποιους, όμως οι τομές που επέβαλε το καθεστώς της Μάργκαρετ Θάτσερ στα μέσα της δεκαετίας του ’80 όντως συνετέλεσαν ουσιαστικά στην καταπολέμηση της βίας.

Ποια ακριβώς μέτρα έλαβε λοιπόν τότε η βρετανική κυβέρνηση; Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος να τα εξηγήσει από τον Βρετανό υφυπουργό Αθλητισμού της εποχής, τον Ρίτσαρντ Τρέισι, που ήταν υπεύθυνος για την επιλογή και εφαρμογή των μέτρων εκείνων, και τώρα τα αναλύει στην «Κ» με την ευχή να επιλυθεί το ζήτημα και στη χώρα μας:

«Ημασταν πολύ αποφασισμένοι να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα, καθώς οι οπαδοί ορισμένων συλλόγων, όχι όλων, θεωρούσαν πως ένας αγώνας ποδοσφαίρου θα πρέπει να αποτελεί πεδίο μάχης μεταξύ αντίπαλων “φυλών” οπαδών» θυμάται ο κ. Τρέισι.

«Επεισόδια συχνά ξεσπούσαν στα τρένα που πήγαιναν προς τα γήπεδα ή σε εστιατόρια της εθνικής οδού όπου σταματούσαν τα πούλμαν και τα Ι.Χ. Επίσης στις πορείες προς τα γήπεδα και φυσικά στις εξέδρες. Σοβαρά επεισόδια είχαμε και μετά τους αγώνες εφόσον "επιτρεπόταν" σε οπαδούς να λεηλατούν τα κέντρα των πόλεων, ενώ κατανάλωναν και αλκοόλ» εξηγεί ο πολιτικός που διετέλεσε υφυπουργός Αθλητισμού στην κρίσιμη περίοδο από το 1985 ώς το 1987.

Εφαρμόστηκαν αποφάσεις

«Εγώ τοποθετήθηκα στη θέση αυτή αμέσως μετά την τραγωδία του Χέιζελ. Καθίσαμε κάτω με την ποδοσφαιρική ομοσπονδία και τη Λίγκα, καθώς και την αστυνομία και το υπουργείο Εσωτερικών για να δούμε τι μπορούσε να γίνει. Αποφασίσαμε αμέσως ότι η αστυνομία θα έπρεπε να είναι παρούσα σε τρένα που μετέφεραν οπαδούς σε αγώνες και μπορούσε να δημιουργηθεί πρόβλημα, όπως και σε εστιατόρια της εθνικής οδού. Η αστυνομία επίσης περιπολούσε με ισχυρή δύναμη τους δρόμους μεταξύ των σταθμών του σιδηροδρόμου και των γηπέδων, ώστε να μη δοθεί σε κανένα σημείο η ευκαιρία στους οπαδούς να συγκρουστούν με αντιπάλους. Το να αφήνεις τους οπαδούς να περιφέρονται στις πόλεις ανεξέλεγκτα και να πίνουν κατά βούληση οδηγεί σε μπελάδες».

Σημασία έχει ότι τα μέτρα που αποφασίστηκαν και αυστηρά ήταν και εφαρμόστηκαν μέχρι κεραίας: «Υπήρχε αυστηρή επιτήρηση στις εισόδους των θυρών των γηπέδων και οι αντίπαλοι οπαδοί εισέρχονταν από διαφορετικές εισόδους, επιτυγχάνοντας έτσι πλήρη διαχωρισμό. Απαγορεύσαμε επίσης το αλκοόλ όχι μόνο στα γήπεδα αλλά και στους συρμούς προς αυτά» λέει ο 72χρονος σήμερα κ. Τρέισι.

«Σταθμίσαμε ακόμη την πρόταση της ίδιας της Μάργκαρετ Θάτσερ και ενός εκ των φίλων της που ήταν ιδιοκτήτης συλλόγου για την καθιέρωση καρτών μέλους που θα ήταν απαραίτητες για την είσοδο στις κερκίδες. Αυτό όμως έτυχε σθεναρής αντίστασης από τους συλλόγους που είπαν ότι θα ήταν πολύ δύσκολο να εφαρμοστεί και να τηρηθεί» τονίζει το έμπειρο στέλεχος των Συντηρητικών, σήμερα μέλος του Περιφερειακού Συμβουλίου του Λονδίνου.

«Καθώς η μελέτη μας προχωρούσε, καθιερώσαμε και τη χρήση κλειστού κυκλώματος τηλεόρασης στα γήπεδα, με αστυνομικούς να χειρίζονται τις κάμερες και να σαρώνουν το πλήθος στις εξέδρες για τυχόν φασαρίες. Αυτό μετά εφαρμόστηκε και στους δρόμους προς τα γήπεδα, ακόμη και σε τρένα που μετέφεραν οπαδούς, με αποτέλεσμα η αστυνομία να δημιουργήσει γρήγορα ένα αρχείο ατόμων που συχνά προξενούσαν πρόβλημα». Και συνεχίζει:

Φάκελος ταραξιών

«Ολος αυτός ο όγκος πληροφοριών πέρασε σε υπολογιστές και, κατόπιν επεξεργασίας με τις υπηρεσίες ασφαλείας της χώρας, ήταν εφικτό να σαρώνουμε τις εξέδρες με τις κάμερες και να εντοπίζουμε τα πρόσωπα που είχαν καταχωρισθεί στους υπολογιστές ως σεσημασμένα. Η αστυνομία μπορούσε τότε να κινηθεί και να συλλάβει γνωστούς δημιουργούς προβλημάτων» μας λέει με... βρετανικό τρόπο ο κ. Τρέισι.

«Επίσης τα αρχεία αυτά μας επέτρεψαν να ταυτοποιήσουμε τους χειρότερους από τους οπαδούς και να τους εμποδίσουμε να ταξιδεύσουν στο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μεξικού το 1986. Δεν είμαι δυστυχώς βέβαιος αν μετά το 1986 παραμείναμε τόσο αποτελεσματικοί» λέει ο πρώην δημοσιογράφος του BBC, διατυπώνοντας με τον τρόπο αυτό την άποψη ότι αργότερα τα πράγματα χαλάρωσαν και οι χούλιγκαν βρήκαν διέξοδο πηγαίνοντας όπου έπαιζε η εθνική Αγγλίας, δεδομένου ότι ήταν ευκολότερη η πρόσβαση στις διοργανώσεις εντός Ευρώπης.

Κανείς όρθιος

«Αργότερα, ύστερα κι από ανεξάρτητη έρευνα περί χουλιγκανισμού της οποίας προΐστατο δικαστής, καθιερώσαμε τα γήπεδα χωρίς ορθίους για να αποφύγουμε τα σπρωξίματα μεταξύ οπαδών την ώρα των αγώνων. Πραγματικά τα καθίσματα έδρασαν ευεργετικά στο να ηρεμήσουν οι οπαδοί» προσθέτει.

Ερωτηθείς για τη συμβολή της αγγλικής ομοσπονδίας στην κυβερνητική προσπάθεια, ο κ. Τρέισι τονίζει ότι έλαβε αμέριστη συμπαράσταση από την ομοσπονδία -που κατανόησε ότι τα μέτρα ήταν προς το συμφέρον του ποδοσφαίρου- όχι όμως κι από τη Λίγκα των συλλόγων. «Είχαμε ορισμένες πολύ έντονες συζητήσεις με τους εκπροσώπους της Λίγκας, που αισθάνονταν ότι έπρεπε να προστατεύσουν την ανεξαρτησία των συλλόγων» αποκαλύπτει.

Οσον αφορά την απόσυρση των αγγλικών ομάδων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις το 1985, λέει ότι προτιμήθηκε από την αγγλική ομοσπονδία για συνέτιση των συλλόγων που δημιουργούσαν προβλήματα. «Ηταν ένα ακραίο μέτρο για να περάσει καλά το μήνυμα στους φιλάθλους. Θα πρέπει να αποτελεί την ύστατη λύση» επισημαίνει ο κ. Τρέισι.

Πηγή: εφημ. "Καθημερινή"