Σκοτώνει η Ευρώπη τις ομορφιές του ποδοσφαίρου;

Νωρίς - νωρίς, οι πιο πολλοί εκπρόσωποι του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου πήραν το αεροπλάνο της επιστροφής, μεταξύ αυτών η Ισπανία η Αγγλία και η Ιταλία, κάτοχοι του τροπαίου στο παρελθόν!

Με ομάδες θλιβερές που πολλές φορές προκάλεσαν και οίκτο, με παίκτες που έπαιξαν ακόμη και 100 αγώνες την περασμένη σεζόν, κουρασμένους, κορεσμένους που οι περισσότεροι δεν μπορούσαν να τρέξουν.

Με παίκτες που ξέχασαν το ταλέντο, την ποδοσφαιρική τους ποιότητα και υπέρβαση, στην Ευρώπη.

Μια ακόμη λογική εξήγηση μπορεί να είναι, ότι οι ευρωπαϊκές ομάδες θεωρούν πιο σημαντικό το Champions League από το Παγκόσμιο Κύπελλο και επενδύουν αγωνιστικά πιο πολύ σ’ αυτό.

Ακόμη και η Βραζιλία, η θρυλική ομάδα του παρελθόντος, με εξαίρεση τον παγκόσμιο Neymar, παρουσιάστηκε με παίκτες ευνουχισμένους, που το ταλέντο, τις επινοήσεις και την έκρηξη με την μπάλα στα πόδια, τα έχασαν στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα που συμμετέχουν, στον βωμό των συστημάτων του οικονομικού ρεαλισμού και των σκοπιμοτήτων των ομάδων τους.

Είδαμε όλοι ότι ακόμη και η διαιτησία χρειάστηκε να βοηθήσει για να προχωρήσει η διοργανώτρια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.

Στον αντίποδα, έχουμε τις λατινοαμερικάνικες, ακόμη και τις Αφρικανικές ομάδες να σώζουν το θέαμα και το ενδιαφέρον του Παγκοσμίου Κυπέλλου, με την σοφή επιλογή των προπονητών τους να προτιμήσουν παίκτες που αγωνίζονται στα εθνικά πρωταθλήματα της χώρας τους και δεν έχουν "μολυνθεί" από την Ευρώπη, παίκτες που τρέχουν και ξεδιπλώνουν το ποδοσφαιρικό ταλέντο, την ψυχή και την ευφυΐα τους.

Νομίζω ότι οι «σοφοί» της FIFA τα έχουν αντιληφθεί αυτά και για να μην καταντήσει το Παγκόσμιο Κύπελλο μια τουριστική και φολκλορική ατραξιόν, θα μεταθέσουν τους αγώνες κάπου στον χειμώνα και το πιο σημαντικό, θα αναθέτουν τους αγώνες σε χώρες που έχουν την οικονομική δυνατότητα να τους διοργανώσουν και όχι σε χώρες οικονομικά ασθενέστερες με κοινωνικά προβλήματα, που η διοργάνωση ενός Παγκοσμίου Κυπέλλου μπορεί να βυθίσει περισσότερο την οικονομία τους και να έχει σαν αποτέλεσμα την παρέμβαση του ΔΝΤ.

Σχόλιο: Τάσος Ασικίδης