Ξεφυλλίζοντας το παρελθόν, υπάρχει ελπίδα για το ποδόσφαιρο της Ημαθίας;

Γράφει ο Νίκος Καμπούρης

9 Ιουνίου 1992, ημέρα Τρίτη:

«Η ΑΕΠ στη Β εθνική 1984-1992» πανηγυρίζει τοπική εφημερίδα, με 12στηλο τίτλο, που καλύπτει από άκρο σε άκρο το σαλόνι της και υποθέτω μαζί της πανηγυρίζουν και όλοι οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι της Ημαθίας.

Μια ομάδα μόλις οκτώ ετών πρωταθλήτρια στο Βόρειο όμιλο της τότε επαγγελματικής Γ’ εθνικής και από τη νέα περίοδο στη Β!!! Πού να οφείλεται άραγε αυτή η εντυπωσιακή 8χρονη πορεία της, αναρωτιέμαι;

Η απάντηση έρχεται από τον πρόεδρο της τον αείμνηστο Βασίλη Φωτιάδη: «Στη σωστή οργάνωση, τη φιλική σχέση και την αγαστή συνεργασία όλων των μελών της διοίκησης και του προπονητή και κυρίως στην άδολη αγάπη για την ομάδα μας και το ποδόσφαιρο γενικότερα», αποκαλύπτει στη μίνι συνέντευξη του που δημοσιεύεται στο ίδιο φύλλο της τοπικής εφημερίδας.

Να λοιπόν η συνταγή της επιτυχίας στο ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο:

Σωστή οργάνωση, αγαστή συνεργασία των μελών της διοίκησης και του προπονητή και κυρίως άδολη αγάπη για την ομάδα και το ποδόσφαιρο.

Να δούμε και το ρόστερ της ομάδας εκείνης της χρονιάς:

Ατματζίδης, Νινιάδης, Νταμπίζας, Ακριβόπουλος, Αβραμίδης, Τζίωκας, Καψαλιάρης, Τσιούχας , Μουρατίδης, Παπαδόπουλος, Φουρκιώτης, Βελέντζας, Κολεσίδης, Αϊρατζής, Τσιουγγαρής, Γκυλιόπουλος, Αναστασίου, Γελαδάρης κ.α.

Πώς να χωρέσει όλο αυτό το ποδοσφαιρικό ταλέντο στη Γ’ εθνική, σκέπτομαι;

Συνεχίζω την περιήγηση στο αρχείο της πολύχρονης διαδρομής μου στο χώρο του ποδοσφαίρου:

Τρίτη 15 Ιούνιου 1993:

«H ΝΑΟΥΣΑΡΑ ΣΤΗΝ Α’ ΕΘΝΙΚΗ» πανηγυρίζει ένα χρόνο και έξι μόλις ημέρες αργότερα με 6στηλο τίτλο τοπική εφημερίδα. Μια πόλη 25.000 περίπου κατοίκων με ομάδα στο κορυφαίο επαγγελματικό πρωτάθλημα της χώρας μας. Να θυμηθούμε τους συντελεστές εκείνης της πελώριας επιτυχίας. Αρχιτέκτονας ο αείμνηστος Σπύρος Σιούγγαρης και δίπλα του στηρίγματα και συνεργάτες ολόκληρη η τότε διοίκηση και φυσικά ο μεγαλομέτοχός της Νίκος Σομπατζής και ο προπονητής Αλέκος Παπαδόπουλος.

Διαβάζω και τα ονόματα του ρόστερ εκείνης της περιόδου:

Τσιάρτας, Τρούπκος, Μάρκος, Κυζερίδης, Αλεξιάδης, Σαμπάνης, Λάκης, Φασίδης, Χατζηδάκης, Παυλόπουλος, Ιακωβίδης, Αργυρίου, Κουρογεωργάκης κ.α.

Συνεχίζοντας την περιήγηση στον χώρο των αναμνήσεων μου πέφτω πάνω στο αρχείο της εφημερίδας που τα τελευταία χρόνια συντροφεύει κάθε Δευτέρα τους φιλάθλους της Ημαθίας.

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 1993 κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της «Κερκίδας»:

Πέρασαν κιόλας 32 χρόνια σκέπτομαι και μελαγχολώ. Πολυσέλιδη έκδοση, διαφορετικά πώς θα κάλυπτε την αγωνιστική δράση των 100 περίπου αθλητικών σωματείων που εκπροσωπούσαν εκείνη την εποχή την Ημαθία, από τα οποία τα 80 αμιγώς ποδοσφαιρικά, με επτά παρουσίες σε εθνικά πρωταθλήματα; Τη Βέροια, τη Νάουσα, την Α.Ε Ποντίων στην Α’ και Β’ εθνική, την Δόξα Μακροχωρίου, τον Φίλιππο Μελίκης, τον ΜΑΣ Βεργίνα, τη Νίκη Αγκαθιάς, στην Δ’ και τις υπόλοιπες 73 ομάδες, στα τρία πρωταθλήματα που διοργάνωνε, όπως και σήμερα, η Ένωσή μας;

Τον Φίλιππο Βέροιας, την ΓΕΒ, την Ν. Γενεά Νέας Νικομήδειας, τον Ζαφειράκη Νάουσας, να πρωταγωνιστούν στο ανδρικό και στο γυναικείο πρωτάθλημα χάντμπολ σε πανελλήνιο επίπεδο και τον Α.Σ. Μελίκης, τον Αλκέτα και το Βέλος Αλεξάνδρειας, να έχουν αξιοπρεπή παρουσία στον στίβο;

Ακόμη και για τον εκπρόσωπο του πινγκ πονγκ (ΔΕΤΟΠΟΚΑ) είχε χώρο στις φιλόξενες σελίδες της η νεοεκδοθείσα εφημερίδα! Πρωτοπόρος στον χώρο του αθλητικού επαρχιακού τύπου η πρωτοεμφανιζόμενη τον Σεπτέμβριο του 1993 εφημερίδα της Ημαθίας, φιλοδοξούσε να εκπροσωπήσει επάξια μια επίσης πρωτοπόρα στο ποδόσφαιρο περιοχή εκείνη την εποχή και το πέτυχε, σε απόλυτο βαθμό με την πλούσια και καλαίσθητη ύλη της.

Κάπου εδώ σταματάω. Δεν χρειάζεται να ψάξω περισσότερο. Ξέρω αν συνεχίσω, θα πέσω πάνω στη μεγάλη ΒΕΡΟΙΑ και στα δικά της «χρυσά» παιδιά. Τον Μασάδη, τον Θεοδωρίδη, τον Ουλσουζίδη, τον Κουσουλάκη, τον Σβήρκο, τον Τσιρέλα, τον Μιχαηλίδη, τον Παπαφωτίου, τον Μήττα, τον Γαϊτάνο, τους Λάζαρο και Θωμά Παπαδόπουλο, τον Κεφαλίδη, τον Θεσσαλονικιό, που στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 60’ δημιούργησαν τον θρύλο της «Βασίλισσας του Βορρά».

Τον Γιώτη Τσαλουχίδη, τον Αλέκο Αλεξανδρή και τους άλλους, που λίγα χρόνια αργότερα, έγραψαν την δική τους λαμπρή σελίδα στο Βιβλίο της Ιστορίας του ποδοσφαίρου της χώρας μας.

Τυχερός, σκέπτομαι, ο ομοσπονδιακός προπονητής της χώρας μας εκείνης της εποχής. Μπορούσε να πάρει την μικτή Ημαθίας και να φτιάξει την Εθνική Ελλάδας!!!

Πέφτει το μάτι μου και στο έντυπο και στον ηλεκτρονικό τύπο της εποχής. Παντού προβληματισμός και απαισιοδοξία.

Η άλλοτε ποδοσφαιρομάνα Ημαθία εκπροσωπείται από μια μόνο ομάδα, στα τρία εθνικά πρωταθλήματα της χώρας μας: Την Αλεξάνδρεια που αγωνίζεται στην υποβαθμισμένη και ερασιτεχνική πλέον Γ’ εθνική!!!

Η Βέροια χαμηλά, όσο ποτέ άλλοτε στην 65χρόνη ιστορία της, εκεί που έχει ριζώσει τα τελευταία χρόνια και η Νάουσα, με νέους ανθρώπους στη διοίκηση, προσπαθεί να ορθοποδήσει μέσα στα συντρίμμια που άφησε πίσω του πριν μερικά χρόνια, κάποιος περαστικός από την ομάδα και την πόλη.

Η σύγκρουση των δυο ιστορικών ομάδων της Ημαθίας, σε τοπικό πλέον επίπεδο, της Βέροιας και της Νάουσας, που ψάχνουν να βρουν τον βηματισμό τους, αποτελεί και το μοναδικό ενδιαφέρον ενός πρωταθλήματος που άλλοτε αποτελούσε σημείο αναφοράς των φιλάθλων της Ημαθίας.

Θολό το τοπίο και στα τρία τοπικά πρωταθλήματα που διοργανώνει η Ένωσή μας.

«Οι ποδοσφαιρικές Ενώσεις δεν είναι επιχειρήσεις. Αν δεν αλλάξει τακτική σύντομα η ΕΠΣ Ημαθίας θα περιοριστεί στην διοργάνωση παιδικών πρωταθλημάτων, αφού δεν θα υπάρχουν παράγοντες να συντηρήσουν ομάδες που αγωνίζονται σε ανδρικά πρωταθλήματα», είχαμε σχολιάσει πριν μερικά χρόνια, όταν ο τότε πρόεδρος της ΕΠΣ Ημαθίας σε μια Γενική Συνέλευσή της, πανηγύριζε για τον φουσκωμένο τραπεζικό της λογαριασμό!!! Και δυστυχώς δικαιωνόμαστε.

Με ένδεκα ομάδες διεξάγεται σήμερα το πρωτάθλημα της Α’ κατηγορίας και με 14 η Β’: Σύνολο 25.

Τα πλέι οφ και τα πλέι άουτ μπήκαν στην ζωή των φιλάθλων της Ημαθίας όχι για να προσφέρουν ενδιαφέρον πρωτάθλημα αλλά για να παραταθεί η αγωνιστική δράση των ομάδων και να μην ολοκληρωθούν μέσα στο καταχείμωνο!

Δυσοίωνο το μέλλον του ποδοσφαίρου στην Ημαθία. Μπορεί, σκέπτομαι, να χαμογελάσει με αισιοδοξία σήμερα ο Ημαθιώτης  φίλαθλος; Υπάρχει έστω και μια αχτίδα φωτός, στο σκοτάδι που έφεραν όλοι αυτοί, που διοίκησαν και διοικούν, το ποδόσφαιρο μας τα τελευταία τριάντα χρόνια;