Ερασιτεχνικό Ποδόσφαιρο: Μικροί διάλογοι που κρύβουν μεγάλες αλήθειες!

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΜΠΟΥΡΗΣ

Αποτελείται από πέντε φίλους, διαφορετικής οπαδικής απόχρωσης, με κοινό όμως παρονομαστή την αγάπη για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, που τα τελευταία τέσσερα- πέντε χρόνια συνηθίζει κάθε Σάββατο, αμέσως μετά το μεσημεριανό τραπέζι και πριν οδηγηθεί σε κάποιον αγώνα του τοπικού πρωταθλήματος να συγκεντρώνεται στο ίδιο πάντα μέρος για συζήτηση και ανάλυση της ποδοσφαιρικής επικαιρότητας και μέσα από διαφωνίες και αντιπαράθεση επιχειρημάτων να βρίσκει λύση στα προβλήματα που ταλανίζουν τον τοπικό αθλητισμό.  

«Σήμερα» βέβαια κοντεύει δύο, σε λίγο η παρέα θα πρέπει να επιλέξει το γήπεδο στο οποίο θα συνεχίσει το Σαββατιάτικο ραντεβού της και η συζήτηση κυλάει ήρεμα, δίχως τις συνηθισμένες αντιπαραθέσεις και εντάσεις, αφού δεν έχει πέσει στο τραπέζι το θέμα εκείνο που θα προκαλέσει τον έντονο διάλογο των πέντε φίλων της παρέας.

Ώσπου ξαφνικά όλα άλλαξαν!! Η συζήτηση πήρε φωτιά, τα αίματα άναψαν!!

Αιτία; Η παρέμβαση στη συζήτηση ενός θαμώνα του ίδιου καταστήματος που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση και απευθυνόμενος στους πέντε φίλους ρώτησε «Διαβάσατε στην ΚΕΡΚΙΔΑ την άρνηση της ΕΠΣ Ημαθίας να κάνει δεκτό το κοινό αίτημα της Βέροιας και του Ατρόμητου Διαβατού, για αλλαγή ώρας της διεξαγωγής του μεταξύ τους αγώνα λόγω των Καρναβαλικών εκδηλώσεων και πως την αξιολογείτε;»

«Σωστή!!» Βιάστηκε να απαντήσει ο πρώτος φίλος της παρέας και για να στηρίξει την άποψη του αναφέρθηκε στη γυναίκα του Καίσαρα που δεν φθάνει να είναι μόνο τίμια, αλλά πρέπει και να το δείχνει καθημερινά με τις πράξεις της. Υπονοώντας προφανώς, ότι μια διοίκηση οφείλει με τις αποφάσεις της ακόμη και τις πιο ασήμαντες, να αποδεικνύει την ισονομία που προσφέρει σε όλα ανεξαιρέτως τα σωματεία της δύναμης της.

«Υποκριτική!!», απάντησε ο δεύτερος και έσπευσε να αιτιολογήσει την άποψη του: «Θα συμφωνούσα με την απόφαση της ΕΠΣ Ημαθίας αν υπήρχε δόλος στο αίτημα των δυο ομάδων. Κάτι τέτοιο όμως δεν προκύπτει από πουθενά. Το ζητούμενο, επομένως είναι αν θα έπρεπε να εξυπηρετηθούν δυο ομάδες της δύναμης της, δίχως να ζημιωθεί μια τρίτη και η απόφαση της ήταν όχι!!»

Ο τρίτος και ο τέταρτος της παρέας που ακολούθησαν συμφώνησαν με άποψη του δεύτερου, βάζοντας όμως ένα τρίτο δεδομένο στην εξίσωση. Αυτός  που πήρε την απόφαση, υποστήριξαν, επιδίωξε με τον τρόπο του να προβλέψει την παρουσία του στον χώρο σε πρώτο πλάνο. Είναι σαν να φώναξε «ε, ε, που πάτε, είμαι και εγώ εδώ και είμαι σημαντικός, μην με αγνοείτε».

Και ξέρετε, πρόσθεσαν, τι σημαίνει αυτή η παρέμβαση για κάποιον που…», αφήνοντας μισοτελειωμένη τη σκέψη τους.

Ο πέμπτος της παρέας που παρακολουθούσε όλη αυτή την ώρα τη συζήτηση και τις απόψεις των φίλων του αμίλητος και ανέκφραστος, έσκασε ένα αινιγματικό χαμόγελο, στο άκουσμα της μισοτελειωμένης φράσης, κάτι που δεν πέρασε απαρατήρητο από τον φίλο της διπλανής παρέας, που με την ερώτηση του είχε δώσει χρώμα στη συζήτηση;

-Η δική σου άποψη;  Του έκανε πάσα έτοιμη για γκολ.

«Εμένα, απάντησε ο πέμπτος φίλος της παρέας, η απόφαση της ΕΠΣ Ημαθίας μου θύμισε μια ιστορία που μας έλεγε ο παππούς μου, όταν ήμασταν παιδιά και την επαναλάμβανε κάθε φορά που αντιλαμβάνονταν κάποιον να «ξεσκονίζει» τα ασήμαντα και να περνάει ντούκου τα σημαντικά».

-Να την ακούσουμε, να την ακούσουμε, φώναξε εν χορώ, η ομήγυρης.

«Αναφέρατε, συνέχισε ο πέμπτος φίλος της παρέας, σε έναν επαγγελματία κλέφτη, που μια Πέμπτη βράδυ ξέμεινε σε κάποιο ορεινό χωριό της περιοχής μας και φιλοξενήθηκε στο σπίτι ενός κτηνοτρόφου και όταν την επόμενη μέρα η νοικοκυρά του σπιτιού του πρόσφερε ένα ποτήρι γάλα, αρνήθηκε να το πιεί, επειδή ήταν Παρασκευή και όπως υποστήριξε θα αμάρτανε, με τον κτηνοτρόφο να του απαντά: «άλλα και άλλα, τα μεγάλα, πατριώτη, της Παρασκευής το γάλα δεν είναι τίποτα».

Ο άνθρωπος, έσπευσε να δώσει και την κεντρική ιδέα της ιστορίας, που παραμόνευε πότε θα μείνει αφύλακτη η σοδειά των συγχωριανών του, του γείτονα του, για να την κλέψει, δεν έπινε γάλα την Παρασκευή για να μην αμαρτήσει και η ΕΠΣ Ημαθίας, που τα έχει κάνει σωστά όλα μέχρι σήμερα, αρνήθηκε να κάνει δεκτό ένα δίκαιο και δίχως δόλο, αίτημα δυο ομάδων της δύναμης της, για να μην αλλοιώσει την καθαρή εικόνα της!!

«Παρακολουθώ -συνέχισε τον μονόλογο του ύστερα από μια ολιγόλεπτη σιωπή- ο πέμπτος φίλος της παρέας, τις εξελίξεις και την δραστηριότητα της ΕΠΣ Ημαθίας από το 1990. Στο διάστημα αυτό των 35 χρόνων και των δέκα περίπου εκλογικών αναμετρήσεων που μεσολάβησαν, είδα κατά καιρούς να εκλέγονται στην διοίκησή της ορισμένα πολύ αξιόλογα στελέχη, όχι βέβαια απαραίτητα για το αξίωμα του προέδρου. Όπως αξιόλογα στελέχη διαθέτει και το σημερινό της Διοικητικό Συμβούλιο. Ε, λοιπόν, κανένα από αυτά μέχρι σήμερα, δεν κατάφερε να επιβιώσει, στα γραφεία της Ένωσης μας και να προσφέρει στο ποδόσφαιρο της περιοχή με τις αναμφισβήτητες ικανότητες του. Όλοι καπελώθηκαν, από συναδέλφους τους, λιγότερο ή και καθόλου ικανούς, που εμφανίστηκαν από το πουθενά στο προσκήνιο, δίχως καμιά απολύτως διοικητική προϋπηρεσία, δίχως να έχουν ματώσει ποτέ οικονομικά για το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο, για να νοιώσουν τι σημαίνει διοίκηση ερασιτεχνικής ομάδας, με μοναδικό προσόν τον μπάρμπα στην Κορώνη, βρέθηκαν να τον εξουσιάζουν!!!

-Το φαινόμενο δεν είναι προνόμιο της ΕΠΣ Ημαθίας, είναι φρούτο που ευδοκιμεί σε όλους τους χώρους, παρατήρησε ο πρώτος φίλος της παρέας. Ακολούθησε μια δεύτερη ολιγόλεπτη σιγή για να πάρει τον λόγο και πάλι ο πέμπτος φίλος της παρέας που αφού έριξε μια φευγαλέα ματιά στην ομήγυρη που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον την συζήτηση συνέχισε:

«Όλοι νομίζω συμφωνούμε, ότι τα πρωταθλήματα της ένωσης μας, χρόνο με τον χρόνο υποβαθμίζονται και βαδίζουν από το κακό στο χειρότερο κι αν δεν αλλάξει κάτι σύντομα θα οδηγηθούμε σε αδιέξοδο. Βλέπετε εσείς κάποια προσπάθεια από τους υπεύθυνους του σχεδιασμού τους, να αντιστραφεί η κατάσταση, να σταματήσει ο κατήφορος;»

-Τι θα μπορούσε να γίνει; Αναρωτήθηκε ο φίλος της διπλανής παρέας για να προσθέσει: Το πρόβλημα είναι γενικό και αφορά το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο ολόκληρης της χώρας, με τα σημάδια της φθοράς βεβαία να είναι πιο έντονα σε κάποιες περιοχές της περιφέρειας, μεταξύ των οποίων δυστυχώς, βρίσκεται και η Ημαθία.

Τη νέα σιωπή που ακολούθησε διέκοψε και πάλι ο πέμπτος φίλος, που ήταν και ο μεγαλύτερος σε ηλικία της παρέας, πλησίαζε τα εξήντα: «Την δεκαετία του 2000-2010 γύρω στο 2005, αν δεν με απατά η μνήμη μου συνέχισε, η ΕΠΟ που είναι διοργανώτρια αρχή όλων των εθνικών ερασιτεχνικών πρωταθλημάτων, είχε πάρει μια ριζοσπαστική απόφαση, που όσο διάστημα διατηρήθηκε σε ισχύ, είχε καταφέρει να αλλάξει τους συσχετισμούς των ομάδων της Δ’ εθνικής και του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου γενικότερα. Υποχρέωσε τις ομάδες της Δ’ εθνικής να χρησιμοποιούν σε ολόκληρη την διάρκεια του αγώνα τέσσερις (4) ποδοσφαιριστές κάτω των 18 ετών, με αποτέλεσμα ομάδες που διέθεταν οργανωμένα τμήματα υποδομής και ταλαντούχους νεαρούς παίκτες, με τέσσερις - πέντε καλές προσθήκες έμπειρων στην ενδεκάδα και χαμηλό μπάτζετ, σε σύγκριση με τις ομάδες που βασίζονταν αποκλειστικά και μόνο στο πορτοφόλι του προέδρου τους και σε μεταγραφές, να έχουν την δυνατότητα να παρουσιάσουν ένα ανταγωνιστικό σύνολό, ικανό ακόμη και να πρωταγωνιστήσει στο πρωτάθλημα. Έτσι η Δ’ εθνική από τη μια μέρα στην άλλη μετατράπηκε σε μια διοργάνωση με πολλούς πρωταγωνιστές και εξαιρετικούς νεαρούς και ταλαντούχους ποδοσφαιριστές. Εκείνη ακριβώς η περίοδος ήταν και η πιο γόνιμη, η πιο παραγωγική της κατηγορίας, καθώς δεκάδες νεαροί και ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές, που προέρχονταν από ερασιτεχνικά σωματεία βρήκαν συμβόλαιο σε ΠΑΕ Α’ και Β’ εθνικής.

-Δεν καταλαβαίνω γιατί καταργήθηκε, ένα τόσο ευεργετικό, όπως μας το περιγράφεις μέτρο, επανήλθε ο φίλος της διπλανής παρέας.

«Καταργήθηκε, συνέχισε ο πέμπτος φίλος της παρέας, επειδή δεν εξυπηρετούσε τα σχέδια και τις φιλοδοξίες κάποιων παραγόντων ομάδων της Δ’ εθνικής. Αυτών που μπαίνουν στο ποδόσφαιρο με στόχο την γρήγορη επιτυχία, που συνήθως είναι και προσωρινή. Διαθέτουν ένα σημαντικό ποσό, γιατί έχουν αυτή την δυνατότητα, εγώ θα έλεγα και την καρδιά, εντάσσουν στην ομάδα τους 25 έμπειρους και καταξιωμένους παίκτες, από αυτούς που συνήθως αλλάζουν κάθε χρόνο σύλλογο και από την μια ημέρα στην άλλη η ομάδα τους γίνεται πρωταγωνίστρια και οι ίδιοι απολαμβάνουν τον τίτλο του πετυχημένου παράγοντα του ποδοσφαίρου. Αυτοί πίεσαν τους προέδρους των ΕΠΣ, που με την σειρά τους πίεσαν την ΕΠΟ και το μέτρο πολύ σύντομα καταργήθηκε. Και έκλεισε τον μονόλογο του με μια συμβουλή –διαπίστωση προς την ομήγυρη που παρακολουθούσε με ενδιαφέρον: «Αν κάποτε χρειαστείτε είπε, έναν εργάτη, έναν εραστή, έναν πιστό φίλο του ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου, μην τον αναζητήσετε στα γραφεία των ΕΠΣ και της ΕΠΟ. Εκεί σπανίζουν. Ψάξτε τον στις ερασιτεχνικές ομάδες και κυρίως στις μικρές, οι διοικήσεις των οποίων ξοδεύουν από το υστέρημα τους και κλέβουν χρόνο από την οικογένεια τους, για να τις κρατήσουν ζωντανές, αναζητήστε τον στην ομάδα της Νικομήδειας, του Σταυρού, του Παλαιοχωρίου, της Συκιάς, της Βεργίνας, του Αγίου Γεωργίου, του Ολυμπιακού και του Αχιλλέα Νάουσας, εκεί συχνάζουν…