Παρασκήνιο και διαιτησία το εύκολο άλλοθι του Ελληνικού Ποδοσφαίρου

Γράφει ο Γιώργος Τουτζάρης

Ξεκινώντας από το καλοκαίρι ακούμε όλοι ότι το παρασκήνιο έχει αποφασίσει να δώσει το δαχτυλίδι του πρωταθλητή στη Χ ομάδα οπότε δεν έχει νόημα να προσπαθήσουμε γιατί όλα έχουν κριθεί από το καλοκαίρι. Επειδή όμως είμαστε περήφανοι οπαδοί και δεν δεχόμαστε την ήττα, παρακινούμε τη διοίκηση της ομάδας να βρει άκρη με το παρασκήνιο και να γίνουμε είτε χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη είτε να δηλώσουμε ότι δεν θα δεχτούμε καμία προσπάθεια να αδικηθεί η ομάδα μας προς όφελος των ανταγωνιστών μας.

Αυτά όλα το καλοκαίρι πριν ξεκινήσει η αγωνιστική χρονιά, ναι ναι ακριβώς όπως σας το γράφω! Το αν θα κάνουμε καλή ομάδα, αν λειτουργεί η ομάδα αυτή οργανωμένα και επαγγελματικά, έρχονται σε δεύτερη μοίρα, αφού πλέον έχουμε στο οργανόγραμμα των ποδοσφαιρικών οργανισμών και τον άνθρωπο που έχει ιδιαίτερη σχέση με το παρασκήνιο και τους διαιτητές και έχει τον τίτλο του γενικού αρχηγού, του αθλητικού διευθυντή ή και του υπεύθυνου του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Οι πρώτοι που «τσιμπάνε» και υποκύπτουν στο παρασκήνιο είναι οι παράγοντες και το αστείο είναι ότι αυτοί ψάχνουν να το βρουν πρώτοι, παρά τους ψάχνει αυτό (το παρασκήνιο) γιατί έτσι είναι δομημένο στο μυαλό όλων, γιατί έτσι τους έχουν πείσει οι ειδήμονες της ποδοσφαιρικής πιάτσας, ότι μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου σαν ομάδα και αυτή η νοσηρή κατάσταση συντηρείται ΜΟΝΟ από τους παράγοντες -δυστυχώς για αυτούς- και τα πορτοφόλια τους.

Οι περισσότεροι διαιτητές πέρα από τις ικανότητες τους, άγονται και φέρονται από παράγοντες, μέσα και έξω από τον θεσμικό φορέα του ποδοσφαίρου, την ΕΠΟ, που τους υπόσχονται εξέλιξη ή οικονομική ευημερία για να τους έχουν όμηρους. Υπάρχουν και αυτοί που αντιστέκονται σε αυτή την πραγματικότητα, όμως συνήθως η καριέρα τους δεν είναι… μακρά. Έχω πει πολλές φορές σε παράγοντες που έχω συναντήσει ότι οι διαιτητές είναι έξω από αυτά που μπορώ να επηρεάσω, όποτε τους αφήνω στην άκρη και στην κρίση των υπευθύνων. Ζω σε άλλη διάσταση; Δεν ξέρω τι μου γίνεται; Είμαι αφελής; Τίποτα από όλα αυτά και ας έχω ζήσει στην καριέρα μου μια τεράστια αδικία διαιτητική - παρασκηνιακή. Η γνώμη μου είναι ότι αν η ομάδα λειτουργεί καλά, αργά ή γρήγορα θα πάρει ό,τι της αξίζει.

Το παρασκήνιο και η διαιτησία είναι η καραμέλα αδυναμίας να ελέγξει κάποιος τα κακώς κείμενα του οίκου του, να κρυφτούν οι λάθος επιλογές κάτω από το χαλάκι και να φορτώσουμε σε έναν αόρατο εχθρό τυχόν αποτυχία. Η δουλειά της διοίκησης είναι να λειτουργεί η ομάδα και η δουλειά των προπονητών και των παικτών να αποδίδουν το μέγιστο και να παίρνουν τόσες νίκες, όσες χρειαστεί για να επιτύχουν τον στόχο που τέθηκε στην αρχή ή και στη διάρκεια της χρονιάς. Το παρασκήνιο που επηρεάζει διαιτητές υπήρχε και θα υπάρχει όσο οι παράγοντες των ομάδων το ψάχνουν και πιστεύουν ότι οι διαιτητές επηρεάζουν ολοκληρωτικά το αποτέλεσμα ενός αγώνα.

Το να ξοδεύεις ενέργεια σε δηλώσεις κλισέ τύπου «...η διαιτησία καθόρισε το αποτέλεσμα και δεν μας άφησε να παίξουμε», οι παρακινήσεις των οπαδών να βγει μια ανακοίνωση διαμαρτυρίας για τον διαιτητή λες και αυτός που έχει σχεδιάσει το «έγκλημα» θα τρομάξει και δεν θα το κάνει ξανά είναι στη δική μου συλλογιστική «κενό γράμμα». Την αμέσως επόμενη στιγμή ο θιγμένος θα ψάξει να βρει τον θύτη του για να μεσολαβήσει σε επόμενο παιχνίδι.

Έχετε καμία αμφιβολία ότι αυτό συμβαίνει;

Όλα τα λάθη των διαιτητών δεν κρύβουν σκοπιμότητα, προέρχονται συνήθως από λάθος εκτίμηση ή και ανικανότητα, οπότε είναι η φύση του αθλήματος τέτοια που έχει και τον αστάθμητο παράγοντα, που πολλές φορές έχει κομβικό ρόλο στη διαμόρφωση του αποτελέσματος. Οι διαιτητές είναι παιδιά σε νεαρή ηλικία που ψάχνουν εισόδημα και θέλουν να ζήσουν την ατμόσφαιρα, όμως πολλές φορές δεν νοιώθουν ποδοσφαιρικά και δεν έχουν τις ικανότητες όπως συμβαίνει σε πολλά επαγγέλματα. Σε αυτό το σημείο, σε υψηλό επίπεδο έχει έρθει το VAR να μειώσει την πιθανότητα αυτή. Έχετε προσπαθήσει να κάνετε τον διαιτητή σε μια διαφορά ανάμεσα στα παιδιά σας; Αν δεν αφήσατε κάποιο αδικημένο κάποια στιγμή, ελάτε να το συζητήσουμε ξανά!!!

Θέλω να πω σαν κατακλείδα… ότι τα περισσότερα διαιτητικά σφάλματα είναι στη φάση του γκρι και εξαρτάται την οπτική του καθενός και τα χρωματιστά γυαλιά που φοράει. Τα εγκλήματα είναι πλέον πολύ πιο σπάνια γιατί υπάρχει οπτικό υλικό, υπάρχουν τα social media που μπορούν να κάνουν πολλούς πονηρούς  να το σκεφτούν διπλά. Το πόσο όμως πρέπει να ασχοληθεί κάποιος με όλα αυτά και όχι με την ουσία, δηλαδή το αγωνιστικό κομμάτι, είναι κάτι εντελώς διαφορετικό.

Ας αφήσουμε, όσο αντέχουμε περισσότερο, το τόπι να κυλήσει στο χορτάρι, ας μιλήσουμε και ας διαφωνήσουμε για αυτό που παρακολουθούμε… το ποδόσφαιρο!